Σήμερα βλέπουμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τόν Ἰησοῦ Χριστό νά διδάσκει σέ μία Συναγωγή. Εἶναι Σάββατο. Καθώς ὁ Κύριος διδάσκει στή Συναγωγή, βλέπει μία συγκύπτουσα γυναίκα μπροστά Του. Ἁπλώνει τά χέρια Του, τή θεραπεύει καί ἔτσι ὁδηγεῖ τόν ἀρχισυνάγωγο σέ ἀγανάκτηση, διότι, κατά τή στενομυαλιά αὐτοῦ τοῦ ὑποκριτῆ,ἡ ἀγάπη δέν ἔχει θέση τά Σάββατα ἤ, ὅπως τόν ἐπιτιμάει ὁ Χριστός, ἡ ἀγάπη ἔχει θέση τά Σάββατα ἀλλά μόνο γιά τά ζῶα. Οἱ ἄνθρωποι μποροῦν τά Σάββατα νά ὑποφέρουν καί νά ὑπομένουν, γιά νά μή καταστρατηγηθεῖ ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου! Ἔτσι, ἐκεῖνο τό Σάββατο ἡ συγκύπτουσα ἀνορθώθηκε καί ὁ ἀρχισυνάγωγος κατέπεσε. Στό πρόσωπό της φάνηκε τό ἀληθινό νόημα τοῦ Σαββάτου καί στό πρόσωπο τοῦ ὑποκριτῆ ἀρχισυνάγωγου φάνηκε ἡ πνευματική ἀναπηρία πού διακατέχει τούς ψεῦτες καί ὑποκριτές ὅλων τῶν ἐποχῶν.

«Ἦν δέ διδάσκων» ὁ Ἰησοῦς στή Συναγωγή ἀλλά ὄχι μόνο θεωρητικά. Δίδασκε πρακτικά καί ἐποπτικά.Δίδασκε, ἐπειδή εἶχε τό ἀξίωμα τοῦ Προφήτη. Ἦταν χρισμένος νά εἶναι ὁ μόνος Μεγάλος Διδάσκαλος, ἐπειδή Αὐτός εἶναι ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶναι τυχαῖο πώς κάποτε εἶπε γιά τόν ἑαυτό Του: «νά μήν καλέσετε κανέναν καθηγητή πάνω στή γῆ, διότι ὁ μόνος Καθηγητής εἶναι ὁ Χριστός». Δίδασκε μέ πυγμή καί βεβαιότητα «ὡς ἐξουσίανἔχων», ἐπειδή τά λόγια Του ἦταν γεμάτα ἀπό δύναμη καί ζωή.Ὁ Διδάσκαλος Ἰησοῦς δέν διδάσκει, γιά νά κάνει τούς ἀνθρώπους πιό σοφούς κατά κόσμον καί νά τούς πλουτίσει μέ γνώσεις. Διδάσκει, γιά νά κάνει τούς ἀνθρώπους πιό σοφούς κατά Θεόν. Σκοπός Του εἶναι νά ἀνοίξει τόν νοῦ τῶν ἀκροατῶν Του, νά καθαρίσει τήν καρδιά τους καί νά ἰσορροπήσει τά κομμάτια τῆς ψυχῆς τους. Σκοπός τοῦ Μεγάλου Διδασκάλου εἶναι νά ἐλευθερώσει τούς ἀνθρώπους ἀπό τά ψέματα καί τίς πλάνες, γι’ αὐτό πάλι κάποτε εἶπε: «γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς». Διδάσκει, γιά νά μεταδώσει στούς μαθητές Του τήν ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια, βεβαίως, δέν εἶναι μία ἰδέα ἤ μία θεωρία. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πρόσωπο. Εἶναι τό δικό Του πρόσωπο. Γι’ αὐτό ἐπίσης σέ ἄλλη συνάφεια εἶπε: «ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή». Ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ ἔχει σάν μοναδικό περιεχόμενο τό δικό Του πρόσωπο. Ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου εἶναι οὐσιαστικά ἡ ἀποκάλυψή Τουπρός τούς ἀνθρώπους ζωντανά καί ἀδιάψευστα. Ὅταν μιλάει, ἀποκαλύπτει τά μυστήρια τῆς Θεότητας, ξεδιπλώνει τό σχέδιο τῆς παγκόσμιας σωτηρίας, ἐπανοτοποθετεῖ τήν κτίση στήν πρωταρχική τάξη καί ἁρμονία, ἀνοίγει τίς πύλες τῆς αἰωνιότητας μέ τά «ρήματα ζωῆς αἰωνίου», πού μεταδίδει στούς ἀκροατές Του.

«Ἦν δέ διδάσκων» ὁ Ἰησοῦς στή Συναγωγή ἐκεῖνο τό Σάββατο. Θέλησε νά διδάξει ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός Νομοθέτης. Θέλησε νά δείξει ποιός ἔχει τό δικαίωμα νά βάζει τά ὅρια στήν ἀγάπη καί στήν προσφορά. Θέλησε νά δείξει πώς ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου θεσμοθετήθηκε, γιά νά ξεκουράζονται οἱ ἄνθρωποι ἀπό τόν καθημερινό ἀγώνα τῆς ἐπιβίωσης καί νά δίνουν στόν ἑαυτό τους τή δυνατότητα μία ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας νά τήν ἀφιερώνουν στή λατρεία τοῦ Θεοῦ. Ἡ Σαββατιάτικη ἀργία δόθηκε, γιά νά ἀπολαμβάνουν οἱ ἄνθρωποι τούς καρπούς καί τά σημάδια τῆς ἀποκάλυψης καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ ἡμέρα εἶχε σάν σκοπό νά δραπετεύουν ἀπό τά γήινα μέτρα καί σταθμά καί νά πετοῦν στά οὐράνια σκηνικά τῆς πραγματικῆς τους ἀξίας, διότι ὁ ἄνθρωπος δέ φτιάχτηκε γιά νά σκύβει στή γῆ, ἀλλά γιά νά κοιτάζει πρός τόν οὐρανό. Ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου εἶχε σκοπό νά βοηθήσει τούς ἀνθρώπους νά δείχνουν τήν ἀγάπη τους στόν Θεό, τήν ἀγάπη τους στούς συνανθρώπους τους, τήν ἀγάπη τους στόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους καί τήν ἀγάπη τους στά ὑπόλοιπα πλάσματα τῆς δημιουργίας. Τό Σάββατο ἦταν τό δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό ὁ Κύριος εἶχε πεῖ ὅτι τό Σάββατο ἔγινε γιά τόν ἄνθρωπο καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιά τό Σάββατο. Αὐτή τή σχέση τοῦ νόμου μέ τή ζωή ἤθελε νά διδάξει ὁ Χριστός ἐκεῖνο τό Σάββατο στή Συναγωγή. Ἤθελε νά δώσει τό μήνυμα ὅτι ὁ νόμος ἐξυπηρετεῖ τή ζωή καί δόθηκε γιά νά κάνει τή ζωή πιό ὄμορφη. Ὁ νόμος δέν καταδυναστεύει καί δέν πνίγει τή ζωή τῶν ἀνθρώπων, διότι τότε δέν εἶναι νόμος, ἀλλά εἶναι τυραννία. Ὁ ἀρχισυνάγωγος, πού παρίστανε τόν σοφό καί νομομαθή, δέν ἤξερε τό νόημα τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου καί τήν πραγματική σημασία τοῦ νόμουπίσω ἀπό τίς τυπικές διατάξεις.Ἑρμήνευε τόν νόμο τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μέ τά πάθη του. Παρερμήνευε τή γραπτή θεία διδασκαλία, γιά νά ἐξυπηρετεῖ τόν ἐγωισμό καί τά συμφέροντά του. Ἡ συμπεριφορά του εἶναι ἡ τυπική συμπεριφορά τοῦ ἀνθρώπου πού θρησκεύει, ἀλλά δέν πιστεύει!

«Ἦν δέ διδάσκων» ὁ Χριστός στή Συναγωγή ἐκεῖνο τό Σάββατο, μέ σκοπό νά δείξει τή διαφορά μεταξύ τῆς θρησκείας καί τῆς πίστης. Ἡ θρησκεία εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀνθρώπινης ἀδυναμίας. Ἡ θρησκεία σκοτώνει τόν ἀληθινό Θεό. Ἡ θρησκεία ἔχασε τόν ἀληθινό Θεό. Στή θέση Του δημιουργεῖ ἕναν ἄλλο θεό, βολικό, ψεύτικο, πού ἑρμηνεύεται κατά τό δοκοῦν. Ἡ θρησκεία εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα καί γι’ αὐτό βρίθει ἀπό πλάνες. Ὁ Χριστός ἔρχεται στή θέση τῆς θρησκείας νά βάλει τήν πίστη, νά ἀποκαλύψει τή Θεότητα στόν κόσμο. Ὁ Κύριος ἀποκαλύπτεται καί δημιουργεῖ τήν πίστη πρός τό πρόσωπό Του. Ὁ Ἰησοῦς δέν περιμένει νά Τόν ἀνακαλύψουν οἱ ἄνθρωποι. Μόνος Του ἀποκαλύπτεται σ’ αὐτούς καί κτίζει μία ζωντανή σχέση μαζί τους. Ἡ πίστη στόν Χριστό δέν εἶναι θρησκεία. Εἶναι σχέση ἀγάπης, ζωῆς καί ἀπόλυτης ἐμπιστοσύνης στό πρόσωπό Του. Ὁ πιστός δέχεται τή θεία ἀποκάλυψη καί βυθίζεται μέσα σ’ αὐτή. Ἀφήνει τόν ἑαυτό του στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί κουρνιάζει στή θεϊκή ἀγκαλιά. Δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἀποδείξεις καί λογικές συναρτήσεις. Εἶναι ὅπως τό παιδάκι, πού χαίρεται τήν ἀγκαλιά τοῦ πατέρα του. Δέν ἔχει ἀνάγκηἀπό ἀποδείξεις ὅτι ὁ πατέρας του ὑπάρχει.Ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ δέν βάζει κάποιες τυπικές θρησκευτικές διατάξεις πού ἐξυπηρετοῦν κάποια θρησκεία. Ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ καθαρίζει ἀπό τή βρωμιά τοῦ κακοῦ καί θεραπεύει ἀπό τήν ἀσθένεια τῆς ἁμαρτίας, μέ σκοπό νά προετοιμάσει τόν ἄνθρωπο γιά νά ἀντέξει τήν ἐπαφή του μέ τόν Θεό. Ὁ ἀπροετοίμαστος ἄνθρωπος δέν ἀντέχει τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό Τόν ἀπορρίπτει. Ὁ πιστός καθαρίζεται καί φωτίζεται, γιά νά μπορεῖ νά σηκώσει τό μεγάλο βάρος τῆς θεϊκῆς παρουσίας μέσα του, γιά νά μπορεῖ νά ἀντέξει τήν ἔνταση τῆς χαρᾶς καί τῆς πληρότητας ἀπό τήν ἕνωσή του μέ τόν Θεό.

«Ἦν δέ διδάσκων» ὁ Χριστός ὄχι μόνον τότε ἀλλά καί τώρα καί πάντα. Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ ἀκροατές τῆς διδασκαλίας Του καί καλούμαστε νά γίνουμε καί συνεπεῖς μαθητές. Νά κατανοήσουμε πώς μέ τή διδασκαλία Του ἀποκαλύπτει τή Θεότητα, ἐλευθερώνει ἀπό τίς τυπικότητες καί χτίζει τή σχέση τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης μαζί Του, ἡ ὁποία εἶναι ἡ σωτηρία καί ἡ λύτρωσή μας ἀπό τώρα καί γιά πάντα.

Ι.Μ.Δ