Πολλοί εξύμνησαν την ελευθερία, αναρίθμητοι έδωσαν το αίμα τους για να την κερδίσουν. Όλοι την επιθυμούμε... για τον εαυτό μας. Όχι για τους άλλους. Οι Γάλλοι επαναστάτες στην περίφημη γαλλική επανάσταση δεν ενδιαφέρθηκαν για την ελευθερία των δούλων, των μεταναστών, των ξένων. Αλλά για την ελευθερία των Γάλλων από την φεουδαρχία και να αποκτήσουν οι ίδιοι πολιτικά δικαιώματα. Το ίδιο και οι άλλοι Ευρωπαίοι και ο εν γένει δυτικός κόσμος. Μέχρι και σήμερα, ελεύθεροι όντες αυτοί, εκμεταλλεύονται με κάθε τρόπο τους άλλους λαούς και απομυζούν την ικμάδα τους, ασχέτως που καταργήθηκαν οι αποικίες. Ο πρώτος και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος έγινε από κράτη «ελευθέρων» ανθρώπων, οι οποίοι στο όνομα των συμφερόντων τους και των δικαιωμάτων τους αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα.Ελευθερία πέρα από ανθρώπινο ιδανικό, αίτημα και επιδίωξη συνάμα είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός χρειάσθηκε 158 στροφές για να την παρουσιάσει στον περίφημο ύμνο του. Ο Θεός μόνο μία φράση. Μία φράση που αποκαλύπτει την πραγματική και ουσιαστική ελευθερία.

«Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Μαρκ. 8.34). «Οστις θέλει». Η σωτηρία είναι εφικτή μόνο αν την επιλέξω. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται απάρνηση του εαυτού μου, που είναι βαρυμένος με τα πάθη, και ανάληψη του προσωπικού σταυρού, τον οποίο μου τον διαλέγει ο Θεός και όχι εγώ, και ακολουθία του Χριστού σε όλες τις εντολές του.«Απαρνησάσθω εαυτόν». Κάθε φορά που παραμένω κλεισμένος στον εαυτό μου, σε μια προσπάθεια να διαφυλάξω δήθεν το αυτεξούσιο και την αυτονομία μου, τότε είναι που χάνω την ελευθερία μου, αφού βρίσκομαι αιχμάλωτος του εγωισμού και των παθών μου και στο τέλος καταστρέφω τον εαυτό μου και τους άλλους συγχρόνως. Κλασικό παράδειγμα ο Κάιν. Θεώρησε ότι αιτία της μη αποδοχής της θυσίας του από τον Θεό είναι ο αδελφός του Άβελ, ενώ ήταν η ιδιοτέλεια και ο ναρκισσισμός του. Κρατούσε τους καλούς καρπούς για τον εαυτό του και τους τυχαίους τους πρόσφερε στον Θεό. Ο Θεός τον ήλεγξε και του είπε ότι, αφού δεν προσφέρεις σωστά την θυσία, γιατί διαμαρτύρεσαι που δεν την δέχομαι και λυπάσαι γι' αυτό; Διορθώσου κι εγώ θα σε δεχθώ και μάλιστα με το αξίωμα του πρωτοτόκου. Ο Άβελ παραμένει υποδεέστερος και συ θα τον εξουσιάζεις.

Ο Κάιν δεν πρόσεξε τη συμβουλή του Θεού, ο οποίος για να τον διορθώσει δρα μεροληπτικά υπέρ αυτού, και θεώρησε ότι αίτιος της δυστυχίας του είναι ο αδελφός του. Πίστεψε ότι αν τον εξαφανίσει από προσώπου γης, τότε ο Θεός θα έχει σχέσεις μαζί του. Την τακτική του Κάιν τη συνεχίζουμε όλοι μας πιστεύοντας ότι από τη καταστροφή των άλλων εξαρτάται η ευτυχία μας. Και αντί να θυσιάσουμε το αμαρτωλό εγώ μας, τον αμαρτωλό εαυτό μας, φονεύουμε τους άλλους και μιλάμε συνεχώς για τα δικαιώματά μας και την ικανοποίηση των επιθυμιών μας, ασχέτως αν είναι σωστές. Το μόνο που δεν μας ενδιαφέρει είναι τα δικαιώματα του Θεού και η ικανοποίηση τους εκ μέρους μας.

Ο διευθυντής της Εστίας Μανώλης Κοττάκης (4-4-2024) σχολιάζοντας το φόνο μιας κοπέλας από τον πρώην σύντροφό της σχολιάζει πολύ εύστοχα: «Θά πρέπει νά προβληματισθοῦμε ὡς πρός τήν κατάπτωση τῆς κοινωνίας μας, ἡ ὁποία διαμορφώνει ἀνθρώπους μειωμένης θελήσεως καί χαμηλῆς αὐτοεκτιμήσεως πού εὔκολα ὁδηγοῦνται στό ἔγκλημα ὅταν εὑρεθοῦν ἀπέναντι στήν πρώτη δυσκολία. Διότι ἁπλούστατα δέν εἶναι εἰς θέσιν νά τήν διαχειρισθοῦν. Φταίει τό οἰκογενειακό περιβάλλον πού δέν τούς προετοίμασε νά ἀντιμετωπίσουν τήν πραγματικότητα τῆς ζωῆς; Πού τούς προστάτευε ὑπερβολικά ἀπό τά προβλήματα;

Φταίει ὁ ἄκρατος δικαιωματισμός πού ἔχει διαμορφώσει χαρακτῆρες τόσο ἐγωιστικούς, πού δέν δέχονται πῶς εἶναι δυνατόν νά «μήν περάσει τό δικό τους»; Μᾶλλον ἰσχύουν ὅλα αὐτά τά αἴτια, τά ὁποῖα λειτουργοῦν σωρευτικά καί ὁδηγοῦν στήν ἔξαρση τῶν ἀνθρωποκτονιῶν καί μάλιστα μεταξύ προσώπων πού ὑπῆρξαν σύντροφοι, σύζυγοι, φίλοι. Μόνον κατά τά ἔτη 2022-2023 ἐσημειώθησαν 22 ἐγκλήματα πάθους! Ἀπό ἄνδρες πού σκότωσαν τίς γυναῖκες τους ἐν ψυχρῷ. Πού ἐκμεταλλεύθηκαν τήν ὅποια σωματική ρώμη πού μπορεῖ νά εἶχαν, ἐπιδεικνύοντας περιφρόνηση πρός τήνἀνθρώπινη ζωή.

Σέ ποιό περιβάλλον μεγάλωσαν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, καί δέν ἔμαθαν νά σέβονται... Νά σέβονται τόν ἄνθρωπο, τόν οἰκεῖό τους, τήν σύντροφό τους; Ρητορική ἡ ἐρώτησις. Τό βλέπουμε γύρω μας αὐτό τό ἀρρωστημένο κοινωνικό περιβάλλον. Στά αἴτια πού προαναφέραμε θά πρέπει νά προστεθεῖ ἡ ἀδιαφορία ἀπέναντι στήν βία, ἡ ὁποία καταγράφεται σέ πολλές ἐκφάνσεις τῆς κοινωνικῆς ζωῆς. Μέ πρώτη τήν ἐγκληματικότητα τῶν ἀνηλίκων πού ἐκδηλώνεται καθημερινῶς στά σχολεῖα καί τήν βία στούς ἀθλητικούς χώρους νά ἀκολουθεῖ κατά πόδας, παρά τίς ὄψιμες προσπάθειες τῆς Πολιτείας νά τήν περιορίσει.

Καί ἀπέναντι σέ ὅλα αὐτά ἔχουμε μιάν ἄλλη ἔκφανση τοῦ ἐγωισμοῦ. Τόν ἐγωισμό τῆς ἀδιαφορίας. Κάποτε οἱ περαστικοί προσέτρεχαν νά βοηθήσουν ἰδίως ὅταν ἔβλεπαν ἀδύναμο ἄτομο νά κινδυνεύει. Στό τελευταῖο συμβάν, τό μαχαίρωμα ἔγινε ἑκατό μέτρα ἀπό τό φυλάκιο τοῦ Ἀστυνομικοῦ Τμήματος Ἁγίων Ἀναργύρων. Καί ὁ σκοπός εἴτε δέν ἀντελήφθη εἴτε δέν πρόλαβε, ἀλλά σέ κάθε περίπτωση δέν παρενέβη. Ἄφησε τό ἔγκλημα νά διαπραχθεῖ. Καί λίγα λεπτά πρίν, συνάδελφός του ἐκτελῶν χρέη ἀξιωματικοῦ ὑπηρεσίας, ἀπέπεμψε τό θῦμα πού ζητοῦσε προστασία μέ τήν σύσταση νά καλέσει τήν Ἄμεσο Δράση...».

Απαρνησάσθω, λοιπόν, ο καθένας μας τον εαυτό του και «μηδείς το εαυτού ζητείτω αλλά το του ετέρου έκαστος» (Α ́Κορ. 10,24). Και αν θεωρούμε ότι είμαστε δυνατοί τότε να θυμόμαστε ότι «οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν και μη εαυτοίς αρέσκειν» (Ρωμ. 15,1). Δυνατός κατά την αντίληψη του κόσμου είναι αυτός που κονιορτοποιεί τους αντιπάλους του και τους θέτει κάτω από τα πόδια του. Όμως εμείς είμαστε μιμητές του Χριστού ο οποίος είναι «ο αμνός ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιω.1,29). Ας είμαστε συνεπώς ελεύθεροι και δυνατοί κατά Θεό και όχι κατά την μεταπτωτική κοσμική λογική.

ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ