Μέσα στο φως και τη χαρά της Γεννήσεως του Κυρίου, η Αγία μας Εκκλησία, την τρίτη ημέρα των Χριστουγέννων, προβάλλει ενώπιόν μας το ιερό και αιματηρό πρόσωπο του Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου. Δεν πρόκειται για μια αιφνίδια αλλαγή του εορταστικού κλίματος, αλλά για βαθύ θεολογικό λόγο: το Βρέφος της Βηθλεέμ δεν ήρθε για να συγκινήσει απλώς τις καρδιές των ανθρώπων, αλλά για να γεννήσει μάρτυρες, ομολογητές και αγίους.

Ο άγιος Στέφανος στέκεται ως ο πρώτος καρπός της Ενανθρωπήσεως. Είναι εκείνος που έδειξε με τη ζωή και τον θάνατό του ότι η Γέννηση του Χριστού οδηγεί αναπόφευκτα στον Σταυρό και στην Ανάσταση. Η φάτνη δεν είναι ξένη προς το μαρτύριο· το Σπήλαιο προετοιμάζει τη θυσία, και το φως των Χριστουγέννων λάμπει πιο καθαρά όταν φωτίζει το σκοτάδι της ανθρώπινης σκληρότητας.

Ο Στέφανος δεν ήταν απλώς ένας ζηλωτής της πίστεως. Ήταν διάκονος της Εκκλησίας, άνθρωπος της διακονίας, της αγάπης και της προσφοράς. Πριν σηκώσει το μαρτυρικό του στεφάνι, κράτησε το ποτήριο της ταπεινής υπηρεσίας προς τους αδελφούς. Έτσι μας διδάσκει ότι η αληθινή πίστη δεν αρχίζει από τα μεγάλα λόγια, αλλά από τη σιωπηλή προσφορά στον πλησίον.

Πλήρης Πνεύματος Αγίου, ο Πρωτομάρτυρας αντικρίζει τους ουρανούς ανεωγμένους και τον Υιό του Ανθρώπου εστώτα εκ δεξιών του Πατρός. Το φως της Βηθλεέμ γίνεται για εκείνον φως αιωνιότητας. Και ενώ οι λίθοι τον πληγώνουν, τα χείλη του προσεύχονται: «Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». Η συγχώρηση γίνεται η ύψιστη χριστουγεννιάτικη πράξη, η πιο καθαρή απόδειξη ότι ο Χριστός πράγματι γεννήθηκε μέσα στην καρδιά του ανθρώπου.

Στη δική μας εποχή, όπου η πίστη συχνά περιορίζεται σε έθιμο και η αγάπη εξαντλείται σε ευχές, ο άγιος Στέφανος μάς καλεί σε ουσιαστική μαρτυρία. Όχι απαραίτητα σε μαρτύριο αίματος, αλλά σε μαρτύριο συνειδήσεως, αλήθειας και αγάπης. Να ζούμε τα Χριστούγεννα όχι μόνο ως γιορτή ημερών, αλλά ως τρόπο ζωής που αντέχει μέχρι την Απόδοση της Εορτής και συνεχίζεται σε όλο το εκκλησιαστικό έτος.

Καθώς πορευόμαστε από τη Γέννηση του Κυρίου προς την ολοκλήρωση της εορτής, ας κρατήσουμε μέσα μας το παράδειγμα του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου: πίστη ακλόνητη, αγάπη θυσιαστική, συγχώρηση σταυρική. Τότε τα Χριστούγεννα δεν θα τελειώνουν με το πέρασμα των ημερών, αλλά θα μεταμορφώνονται σε διαρκή παρουσία του Χριστού στη ζωή μας.

Είθε, με τις πρεσβείες του Αγίου Στεφάνου, να αξιωθούμε κι εμείς να γίνουμε ταπεινοί μάρτυρες του Φωτός, που «ἐν σκότει φαίνει», και να δοξάζουμε τον ενανθρωπήσαντα Κύριο, τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνας των αιώνων.

Δημ.Τζαφέρης Θεολόγος

Λαμπαδάριος Ιερού μας Ναού