Ἀγαπημένοι μου ἀδελφοί,

Γιά ἀκόμα φορά μέ πυξίδα τόν λειτουργικό χρόνο τῆς Ἐκκλησίας, φτάσαμε στή μεγάλη δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, μᾶς καλεῖ νὰ στρέψουμε τὸ βλέμμα τῆς καρδιᾶς μας στὴ φάτνη τῆς Βηθλεέμ. Ἐκεῖ ὅπου ὁ ἄναρχος Λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται βρέφος. Ὁ ἀχώρητος, ἐχώρεσε ἐν μήτρᾳ· ὁ Ποιητὴς τῶν αἰώνων σαρκοῦται· ὁ Βασιλεὺς τῆς Δόξης καταδέχεται νὰ γεννηθεῖ σὲ σπήλαιο, ἀνάμεσα στὴν ταπείνωση, τὴ φτώχεια καὶ τὴν ἁπλότητα.

Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι μιὰ ἱστορικὴ συγκυρία, ἀλλὰ τὸ ἀποκορύφωμα τοῦ θεϊκού σχεδίου γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Εἰσέδυσε στήν τραγωδία τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ὄχι τεχνητά ὡς ἀπό μηχανῆς θεός τοῦ ἀρχαίου δράματος, ἀλλά πραγματικά, ὡς τέλειος καί πλήρης Θεάνθρωπος, σαρκωθείς «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου». «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο (Ἰω. 1,14)», μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστῆς Ἰωάννης.

Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ στὴν τραγικότητα τοῦ ἀνθρώπου. Ἔρχεται ὁ Ἐμμανουὴλ, πού σημαίνει ὁ Θεὸς μαζί μας, ὥστε νὰ φωτίσει τὸ σκότος καί «ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι’ Αὐτοῦ (Ἰω. 3,17)». Μέσα στὴ χαρὰ αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου, ἡ ἀνθρώπινη πραγματικότητα μᾶς ταράζει. Τὸ σημερινὸ προσκήνιο τῆς ἀνθρωπότητας φέρει βαρὺ φορτίο λύπης. Ὁ κόσμος μας ἐξακολουθεῖ νὰ τραντάζεται ἀπὸ τὶς φλόγες τοῦ πολέμου, τῆς βίας, τῆς ἀδικίας. Ἀθῶοι διώκονται, παιδιὰ στεροῦνται το φῶς τῆς εἰρήνης, οἰκογένειες ξεριζώνονται ἀπὸ τὶς πατρίδες τους, καὶ ὁ ἄνθρωπος παραμένει ξένος γιὰ τὸν συνάνθρωπό του. Πόλεμοι ξεσποῦν σὲ διάφορες γωνιὲς τῆς γῆς στὴν Οὐκρανία, στὴ Γάζα, στὴν Ἀφρικὴ καί ἀλλαχοῦ.

Καθημερινὰ ἀναρωτιόμαστε ποῦ εἶναι ἡ εἰρήνη; Ποῦ εἶναι ἡ δικαιοσύνη; Κι ὅμως, ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ μᾶς φανερώνει ὅτι ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε. Δὲν εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν πόνο μας. Δὲν παρακολουθεῖ ἀπὸ ψηλά, δὲν εἶναι μιὰ φιλοσοφικὴ θεωρία. Ἀντίθετα, ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ μπεῖ ὁ ἴδιος μέσα στὴν τραγικότητα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Ἔγινε παιδί, γιὰ νὰ χαρίσει ἐλπίδα στὰ παιδιά. Ἔγινε φτωχός, γιὰ νὰ ὑψώσει τοὺς φτωχούς. Ἔγινε πρόσφυγας, γιὰ νὰ σταθεῖ δίπλα στοὺς πρόσφυγες.

Ἡ φάτνη τῆς Βηθλεὲμ στέκεται ὡς αἰώνια μαρτυρία κατὰ τῆς ἀδικίας καὶ τῆς βίας. Ὁ Χριστὸς δὲν ἦρθε μὲ ὅπλα καὶ στρατούς. Δὲν γεννήθηκε σὲ παλάτια, ἀλλὰ σ’ ἕνα ταπεινὸ σπήλαιο. Δὲν ἀναζήτησε δόξα ἀνθρώπινη, ἀλλὰ ἦρθε γιὰ νὰ διακονήσει τόν πλησίον. Καὶ τὸ πρῶτο του κήρυγμα εἶναι ἡ εἰρήνη: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Αὐτὴ ἡ εἰρήνη δὲν εἶναι ἁπλῶς ἡ ἀπουσία πολέμου, ἀλλὰ ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ εἰρήνη ποὺ καταλαγιάζει τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, εἰρήνη πρωτίστως ψυχική ποὺ θεραπεύει τὸ μῖσος, ποὺ νικᾶ τὴν πλάνη τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τοῦ φόβου.

Τὰ Χριστούγεννα εἶναι ἕνα κάλεσμα γιὰ τὸν καθένα μας. Ὁ Χριστὸς μᾶς καλεῖ νὰ Τὸν δεχθοῦμε ὄχι ὡς ἕναν ξένο ἐπισκέπτη, ἀλλὰ ὡς Βασιλέα τῆς καρδιᾶς μας. Μᾶς προσκαλεῖ νὰ γίνουμε φορεῖς εἰρήνης, ἀλήθειας καὶ ἀγάπης μέσα σ’ ἕναν κόσμο ποὺ διψᾶ γιὰ δικαιοσύνη καὶ ἀδελφοσύνη. Τότε, ἡ φάτνη τοῦ Χριστοῦ γίνεται φάρος ὁλοφώτεινος· καὶ κάθε καρδιὰ ποὺ Τὸν δέχεται, γίνεται ἕνας μικρὸς "τόπος τῆς Βηθλεέμ", ὅπου γεννιέται ἡ ἐλπίδα!

Ἂς τὸν πλησιάσουμε, λοιπόν, μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ ἀγάπη, ἀφοῦ πρῶτος Ἐκεῖνος μᾶς ἐμπιστεύθηκε καὶ μᾶς ἀγάπησε. Ἂς τὸν πλησιάσουμε μὲ τὴν ἐπίγνωση ὅτι δὲν ἔμεινε ἀπόμακρος καὶ ἀποξενωμένος, ἄσχετος μὲ τὰ προβλήματα καὶ τὰ ἐπίγεια βάσανά μας, ἀλλὰ βρίσκεται δίπλα μας, μαζί μας στὴν σκληρή μας καθημερινότητα. Εἰσχώρησε στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία, ἀναδέχθηκε ὅλο τὸ βάρος τῆς ἀστοχίας μας, ὅλο τὸν πόνο καὶ τὸ θάνατο καὶ τὰ νίκησε. Ποῦ ἀλλοῦ, λοιπόν, θὰ στραφοῦμε;

Ἐκεῖνος εἶναι ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή! Ἂς ἑορτάσουμε, λοιπόν, μὲ πνεῦμα μετάνοιας καὶ πίστης. Ἂς ὑψώσουμε προσευχὲς γιὰ ὅλους τοὺς δοκιμαζόμενους ἀδελφούς μας, γιὰ τὰ θύματα τοῦ πολέμου, γιὰ τοὺς πρόσφυγες, γιὰ τοὺς ἀδικημένους καί πονεμένους. Καὶ ἂς γίνουμε οἱ ἴδιοι φορεῖς φιλανθρωπίας, κοινωνικῆς δικαιοσύνης, ἀληθείας καὶ συγχωρήσεως καὶ τέλος «εἰρηνοποιοί», ὥστε νὰ ἀκουστεῖ καὶ γιὰ ἐμᾶς ὁ μακαρισμὸς τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται».

Ἂς κάνουμε, λοιπόν, τὴν καρδιά μας φάτνη. Ἂς δώσουμε χῶρο στὸν Χριστὸ νὰ γεννηθεῖ μέσα μας. Κι ἂς προσπαθήσουμε νὰ φέρουμε το φῶς Του σὲ ὅσους βρίσκονται στὸ σκοτάδι. «Εὐφραίνεσθε δίκαιοι· οὐρανοὶ ἀγαλλιάσθε· σκιρτήσατε τὰ ὄρη Χριστοῦ γεννηθέντος».

Ἐγκάρδια εὔχομαι σὲ ὅλους σας «χρόνια πολλὰ» εὐλογημένα καὶ εὐφρόσυνα, τὸ νέο ἔτος 2026 νὰ τὸ διέλθουμε ἐν ὑγεὶᾳ καλλιεργῶντας πρὸς κάθε κατεύθυνση τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπῃ, ἐνότητα καὶ συνεργασία γιὰ τὸ κοινὸ καλό.

«Καλή καί εὐλογημένη Χρονιά!»

Μετ’ εὐχῶν καί ἀγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ϯ Ο ΘΗΒΩΝ, ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΛΙΔΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ