Σήμερα ξημέρωσε ἡ Κυριακή τῆς παγκόσμιας δικαίωσης! Σήμερα ξημέρωσε ἡ Κυριακή τῆς παγκόσμιας ἀποκατάστασης! Σήμερα ἡ Ἁγία Τριάδα ἀποκαλύπτεται καθαρά καί ὑμνολογεῖται δοξολογικά ἀπό τό σύνολο τῆς δημιουργίας Της. Σήμερα τά πάντα τραγουδοῦν γιά τόν Θεό. Σήμερα κλίνουμε τά γόνατα τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς, γιά νά προσκυνήσουμε τόν Ἀκατάληπτο.Σήμερα οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἄνθρωποι προσέρχονται «ἐπί τῷ αὐτῷ», γιά νά συμπτύξουν τήν Ἐκκλησία. Αὐτή ἡ Ἐκκλησία, μετά τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ξεκινάει τήν ἱστορική της διαδρομή καί δράση μέ σκοπό τόν ἐξαγιασμό τῆς κτίσης καί τή θεοποίηση τοῦ ἀνθρώπου.

Χαρά καί παρηγοριά βασιλεύει σήμερα στίς καρδιές τῶν ὀρθοδόξων. Μπορεῖ ὁ κόσμος νά πορεύεται στό κακό. Ἴσως οἱ ἄνθρωποι νά βιώνουν κάθε ἡμέρα τήν ἀτιμία καί τήν ἀπαξίωση. Ὑποβλέπονται καί συκοφαντοῦνται οἱ πιστοί τοῦ Θεοῦ. Ἡ νοοτροπία τῆς ἐποχῆς θέλει μία κοινωνία χωρίς τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ ἀνθρωπότητα ὁραματίζεται ὅλες τίς ἀρετές τοῦ Εὐαγγελίου, τήν ἀγάπη, τήν εἰρήνη, τήν κοινωνική δικαιοσύνη, τήν ἰσοκατανομή τῶν ἀγαθῶν, τήν καλή σχέση μέ τό περιβάλλον καί πολλές ἀκόμη ἀρετές ἀλλά χωρίς Εὐαγγέλιο. Θέλει αὐτό τό Εὐαγγέλιο ὡς ἁπλό κείμενο, ὡς μανιφέστο καλῆς συμπεριφορᾶς, ὡς κώδικα ἠθικῆς, ὡς σύνταγμα κοσμικῶν νόμων, ὡς μιά ὄμορφη φιλοσοφία. Τό Εὐαγγέλιο, ὅμως, εἶναι ἡ ἀποτύπωση τῆς σχέσης τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Χωρίς Χριστό δέν ὑπάρχει Εὐαγγέλιο. Χωρίς Χριστό ὅλα εἶναι λόγια φευγαλέα καί κούφια. Ἡ ἀνθρωπότητα στήν ἐποχή μας βρίσκεται σέ ἀπόγνωση, ὄχι ἐπειδή δέν ἔχει λύσεις ἀλλά ἐπειδήδέν θέλει τόν Χριστό. Ἀσπάζεται τά λόγια τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἀπορρίπτει τόν Χριστό. Αὐτό, ὅμως, πού δίνει δύναμη στά λόγια, πού δίνει δύναμη στό Εὐαγγέλιο, πού μεταμορφώνει τόν ἄνθρωπο εἶναι τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός ὁ Κύριος ἔρχεται ἀνάμεσά μας καί φέρνει τόν Παράκλητο στήν Ἐκκλησία Του.

Ὁ Ἀληθινός Παράκλητος, τό Πνεῦμα τό Ἅγιο ἐνεργεῖ μυστικά καί δυναμικά. Ἀνοίγει τίς καρδιές καί τόν νοῦ, γιά νά φύγει ἀπό τήν ἀνθρώπινη ζωή τό κακό καί νά βασιλεύσει τό πάθος καί ὁ πόθος γιά τόν Χριστό. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀφεθεῖ στίς ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τότε ποθεῖ τόν Ἰησοῦ μετά μανίας. Τότε τά πάντα καί οἱ πάντες ὁδηγοῦν στόν Χριστό. Τότε τά προβλήματα γίνονται εὐκαιρίες πού ὁδηγοῦν στόν Χριστό. Τά πρόσωπα τῶν ἄλλων γίνονται εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἀσχήμιες αὐτοῦ τοῦ κόσμου γίνονται ἀφορμή γιά δάκρυα καί μετάνοια, γιά προσευχή καί κοινωνία μέ τόν Χριστό.

Ἡ Πεντηκοστή εἶναι ἕνα λαμπρό πανηγύρι, ἐπειδή καταδεικνύει τόν θρίαμβο τοῦ Ἰησοῦ, τή δύναμη τῆς Ἐκκλησίας, τόν φωτισμό τοῦ Παρακλήτου. Ἡ Πεντηκοστή εἶναι μιά ἔκλαμψη τῆς δόξας τῶν αἰώνων, μιά μαρμαρυγή τῆς ὄγδοης ἡμέρας, τῆς χαρᾶς καί τῆς μακαριότητας, πού εἶναι ἡ δίκαιη κληρονομιά τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ γιά πάντα.

Ι Μ.Δ