Ο διάβολος δεν σε βάζει απλώς να αμαρτήσεις ούτε σε πλανά απλώς – ξέρει πως ο Θεός αγαπά και συγχωρεί τον αμαρτωλό, μόλις μετανοήσει – αλλά σιγά-σιγά σε σατανοποιεί. Όπως ο διάβολος δεν έχει, δεν μπορεί, δεν θέλει να έχει μετάνοια, έτσι ακριβώς κάνει και τον άνθρωπο. Αμέσως να μετανοούμε για τις πτώσεις μας. Η αληθινή μετάνοια αμέσως λαμπικάρει τον άνθρωπο. Να είσαι πρόθυμος, μόλις πέσεις, να μετανοείς αμέσως και ό,τι κι αν σου συμβαίνει να το δέχεσαι. Σιγά-σιγά θα αφανισθεί η πονηριά και όλο αυτό που σε βάζει να αμαρτάνεις. Εάν αφήνεις τον εαυτό σου να ζει όπως-όπως μέσα στην αμαρτία, και να θέλεις ύστερα να μετανοήσεις, ίσως δεν θα μπορέσεις.

Δεν είναι απλώς να πεις «θέλω να μετανοήσω». Η μετάνοια είναι βαθύτερο βίωμα, και δεν μπορούμε να το επιτύχουμε με την αυθυποβολή. Είναι ό,τι χρειάζεται αυτές οι ημέρες μετά από τις γιορτές να δει κανείς καλύτερα τον εαυτό του, να ταπεινωθεί ενώπιον του Θεού και να αποφασίσει να αλλάξει, να μετανοήσει αληθινά. Μετάνοια σημαίνει γκρέμισμα της παλιάς νοοτροπίας και ειλικρινής επιστροφή στον Θεό. «Βάζω αρχή» σημαίνει ότι αυτά τα ίδια που κάνουμε καθημερινά, θα τα κάνω καλά, σωστά. Θα σηκωθώ το πρωί σαν να είναι η πρώτη ημέρα της ζωής μου, αλλά και σαν να είναι η τελευταία, και έτσι θα σταθώ ενώπιον του Θεού. Δεν χρειάζεται να κάνω σημεία και τέρατα.

Ο Θεός μας έκανε κατ’ εικόνα του και με το βάπτισμα μας αναγέννησε, καθώς μας έδωσε τη χάρη του. Αλλά για να μπει στην ψυχή μας η χάρη του Θεού, η οποία ρέει συνεχώς, χρειάζεται να είναι ανοιχτή η ψυχή μας. Και αυτή η χάρη μπορεί να βγει μέσα από το Πάτερ ημών, μέσα από το Κύριε ελέησον. Ή από το ότι πήγα στην εκκλησία, όπως πήγα και χθες.

π. Συμεών Κραγιοπούλου (†),

“Πνευματικά Μηνύματα 2017”, σελ. 16, 17.