Προκειμένου νά ζήσουμε ἀληθινά ὅλα αὐτά γιά τά ὁποῖα ὁ Θεός καί Σωτήρας ταπεινώνεται καί συγκαταβαίνει, χρειάζεται νά κάνουμε τή σωστή προετοιμασία τῆς μετάνοιας, τῆς ἡσυχίας, τῆς προσευχῆς καί τῆς κοινωνίας. Νά ἀναλογιστοῦμε τά πλήθη τῶν λαθῶν καί τῶν ἁμαρτημάτων μας.

Νά ἀνησυχήσουμε πολύ, ἐάν διαπιστώσουμε ὅτι ἡ συνείδησή μας εἶναι ἀναίσθητη καί δέν ἔχει κάτι νά τήν ἐνοχλεῖ. Αὐτό σημαίνει ὅτι εἴμαστε τόσο βρώμικοι, πού τώρα πιά δέν μᾶς ἀγγίζει ἡ ἐπιπλέον βρωμιά.

Νά ἔλθουμε στόν ἑαυτό μας χωρίς περισπασμούς, χωρίς ἀνόητες παρέες καί φτηνές ἀδολεσχίες, χωρίς βδελυρά ταξίδια τῆς φαντασίας μέσα ἀπό τίς ποικίλες ὀθόνες, χωρίς περιττά ἀκούσματα, χωρίς περίτεχνα καί ἀρτύσιμα ἑδέσματα.

π.Δ.Κ