Το Παλάτι του γάμου βλέπω Σωτήρ μου στολισμένο μα εγώ δεν έχω κατάλληλο ένδυμα για να περάσω μέσα… φώτισε μου τη στολή της ψυχής … Δεν είναι μόνο που το ένδυμα δεν είναι κατάλληλο… είναι που εμείς  δε μπορούμε πια να διακρίνουμε τον κεκοσμημένο Νυμφώνα…

Αυτή η χαρά που έγινε έμπνευση για τον υμνωδό, εμείς την έχουμε απολέσει…Ούτε ένδυμα κατάλληλο έχουμε, ούτε φωνή για ικεσία, ούτε πυξίδα για να βρούμε το δρόμο. Κακοντυμένοι και χαμένοι, ρακένδυτοι και ηθελημένα τυφλοί πιανόμαστε ακόμα από τον πρώτο που θα μας φωνάξει σαν ντελάλης «Εδώ ο καλός σωτήρας… εδώ το καλό φως».

Η δική μας σωτηρία δε θα ξεκινήσει σαν καθαρίσει το ένδυμα, αλλά πιο νωρίς. Η σωτηρία θα ξεκινήσει από τη στιγμή που δειλά θα διακρίνουμε το στολισμένο παλάτι…

Τον Νυμφώνα Σου ου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένον… και ένδυμα ουκ έχω ίνα εισέλθω εν αυτώ· Λάμπρυνόν μου τη στολή της ψυχής, Φωτοδότα και Σώσον με…

ΤΗΣ ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ, ΘΕΟΛΟΓΟΥ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ