Και πώς, λέγει, θα επιστρέψω; Κάνε αρχή στην επιστροφή μόνο και το παν έγινε. Σταμάτησε την κακία και μην προχωρήσεις παραπέρα και ήδη πέτυχες το παν.
Γιατί, όπως ακριβώς στους αρρώστους ή μη χειροτέρευση της ασθένειάς τους μπορεί να γίνει η αρχή της βελτιώσεως της υγείας τους, έτσι συμβαίνει και στην περίπτωση της κακίας.

Μην προχωρείς παραπέρα και θα τελειώσει η κακία σου. Και αν το κάνεις αυτό δύο ημέρες, την τρίτη θ’ απομακρυνθείς πιο εύκολα, και μετά τις τρεις θα προσθέσεις και δέκα, έπειτα είκοσι, έπειτα εκατό, έπειτα ολόκληρη την ζωή σου. Γιατί, όσο θα προχωρείς, θα βλέπεις πιο εύκολο τον δρόμο και θα σταματήσεις επάνω στην κορυφή και θ’ απολαύσεις πολλά μαζί αγαθά.

Επειδή και τότε, όταν επέστρεψε ο άσωτος εκείνος, αυλοί και κιθάρες και χοροί και συμπόσια και πανηγύρια ακολούθησαν. Και εκείνος, που έπρεπε να τιμωρήση τον νέο για την άκαιρη σπατάλη και την τόσο μακρυνή φυγή του, δεν έκανε τίποτε από αυτά, αλλά τον είδε σαν να ήταν ευτυχισμένος και δεν επιτίμησε ούτε με λόγια το παιδί του, ή καλύτερα δεν θέλησε ούτε καν απλώς και μόνο να του θυμίση τα προηγούμενα, αλλά βγήκε έξω και το αγκάλιασε και το φίλησε και έσφαξε μοσχάρι, το έντυσε με στολή και το στόλισε με πολλά στολίδια. Έχοντας λοιπόν και εμείς αυτά τα παραδείγματα, ας έχουμε θάρρος και ας μην απελπιζόμαστε.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.