|
 |
Αρχική » Επίκαιρα κείμενα
 «Αχχχ είμαι αμαρτωλή. Ο Θεός δεν με αγαπάει τώρα. Έπεσα και πάλι σε αυτό το καταραμένο πάθος. Τώρα δεν με αγαπάει ο Θεός. Πώς να αγαπήσει ένα τέτοιο αμαρτωλό πλάσμα….» Αυτά είναι λόγια μια νέας κοπέλας. Είναι η μόνη που νιώθει έτσι απέναντι στον εαυτό της και τον Θεό; Όχι. Η μεγάλη πλειοψηφία των θρησκευόμενων έτσι αισθάνεται.
Ενοχές. Παραμορφώνει χωρίς να το θέλει το βασικό μήνυμα του Ευαγγελίου. Ότι ο Χριστός δεν μας αγαπάει επειδή είμαστε τέλειοι, άψογοι, υπέροχοι, φοβεροί, ενάρετοι. Αλλά γιατί είμαστε αυτό που είμαστε άνθρωποι, παιδιά του. Δεν μας αγαπάει λιγότερο στην αμαρτία μας και περισσότερο στην αρετή μας, αυτά είναι παιγνίδια του νου μας, που θέλει να ελέγχει.
Ο Θεός μας αγαπάει έτσι κι αλλιώς και πάντα μα πάντα το ίδιο, ανεξάρτητα απο το τι πράττουμε. Είναι απόλυτα απαθής. Δεν μεταβάλετε. Εμείς, εμείς και μόνο, μέσα σε τόσο νέφος φόβων, ανασφαλειών, ενοχών, και απωθημένων, δεν μπορούμε να νιώσουμε την μεγάλη του αγάπη. Τι είναι τελικά η κόλαση; Να σε αγαπάει κάποιος και εσύ να μην μπορείς να το νιώσεις…
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
|
|
Πατήστε εδώ για να το δείτε