Aς αρχίσουμε άπό τά Ιερά Μυστήρια τής ’Εκκλησίας μας. Τελείται η Θεία Λειτουργία. Καί μεις πηγαίνουμε καθυστερημένα. Μετά τό Ευαγγέλιο, ίσως στό «Πάτερ ημών». Καί έχουμε απαίτηση καί νά κοινωνήσουμε. Αλλοτε επιλέγουμε ιερέα πού θά κοινωνήσουμε ή τό χειρότερο δέν μάθαμε ακόμα πώς νά κοινωνάμε. Μερικές γυναίκες πηγαίνουν καί κάθονται στίς θέσεις τών ανδρών καί άνδρες στό μέρος όπου είναι οι γυναίκες. Οι ψάλτες, μερικοί, έχουν ξεκούμπωτο τό ράσο ή καί δέν τό φοράνε καθόλου. Κάνουν επί­δειξη φωνής καί δέν κοινωνάνε συχνά. Άλλοι επίτροποι μετρούν τά χρήματα του δίσκου κατά τήν διάρκεια τής θείας Λει­τουργίας καί κάνουν θόρυβο. Σ’ άλλους ναούς οί στολισμοί τών μνημοσυνών είναι υπερβολικοί καί πολλοί συνάνθρωποί μας πηγαίνουν στήν εκκλησία μόνο γιά τό μνη­μόσυνο.

Στήν βάπτιση πολύς θόρυβος. Συζητή­σεις μέσα στό ναό. Απαίτηση γιά στολισμό της κολυμβήθρας μέ μπαλόνια. Τά «μαρτυ­ρικά» δέν είναι κανονικά σταυρουδάκια καί τά καταστήματα δίνουν όχι καθαρό, αγνό λάδι.Στόν γάμο εξακολουθει τό ανόητο έθιμο νά πατά ή νύφη τό πόδι του γαμπρού στήν φράση «ή δέ γυνή ίνα φοβήται τόν άνδρα», καί τό κυριότερο πολλές νύφες έρχονται στό ναό ενώπιον Θεού, ιερέων καί συγγενών καί προσκεκλημένων ντυμένες άσχημα. Ή δέ καθυστέρηση προσέλευσης στό ναό τί νόημα έχει;

Στήν εξομολόγηση ή συχνότητα είναι αραιή καί ακόμη αρκετοί δέν έμαθαν νά εξομολογούνται. Λέγουν αμαρτήματα άλλων, τά παράπονα, κουτσομπολιά, φλυαρίες καί τήν φράση: «Δέν έκανα τίποτα, διάβασέ μου τήν ευχή νά κοινωνήσω».Άλλοτε πηγαίναμε στήν έκκλησία τίς χειρότερες εικόνες, ψεύτικες, κακοφτιαγμένες ή τό κερί δέν είναι καθαρό ή τό πρόσφορο δέν έχει τήν κανονική σφραγίδα. Μά καί φούρνοι δέν ξέρουν νά φτιάχνουν καλά πρόσφορα ή άρτους τούς οποίους τούς πα­σπαλίζουν μέ υπερβολική ζάχαρη.

Άλλο τρωτό είναι τό σπρώξιμο μέ τήν Θ. Κοινωνία, τό άντίδωρο, τό βασιλικό, τούς άρτους. Άλλά καί νεωκόροι δέν προσέχουν καί δέν έχουν τήν δέουσα συμπεριφορά καί τάξη.Ας έλθουμε τώρα σέ άλλα του σπιτιού τρωτά. Μπαίνουν τά παιδιά στό σπίτι καί κτυπάνε τίς πόρτες. Άλλοι δέν ξέρουν νά συμπεριφερθούν στήν τηλεφωνική έπικοινωνία. Υπάρχουν σπίτια χωρίς εικόνες, χω­ρίς μιά στοιχειώδη βιβλιοθήκη, χωρίς Αγία Γραφή. Άλλου δέν γίνεται ποτέ θυμιάτισμα ή άναμα καντηλιού. Στό τραπέζι μέ φαγητό δέν κάθονται όλοι μαζί. Τό ψωμί πού περισ­σεύει πετιέται στά σκουπίδια. Άλλοι θέλουν κάθε μέρα φαγητό μέ κρέας καί άλλοι μέ ποτά πάμπολλα. Δέν ύπάρχει τό μέτρο. Τό λάδι πού περισσεύει άπό τήν σαλάτα άλλοτε τό πετάνε καί ή νοικοκυρά άντί νά μαγειρεύει συνεχώς αγοράζει έτοιμο φαγητό.

Στό τρα­πέζι καμμία πνευματική συζήτηση. Φαγητό χωρίς προσευχή καί μέ ανοικτή τηλεόραση. Λείπει ή αμοιβαία διακονία τών μελών τής οικογενείας καί ή οικογενειακή προσευχή. Άλλοι κάθονται νά φάνε χωρίς νά έχουν πλύνει τά χέρια τους καί ρεύονται ή ρουφάνε τή σούπα ή φτύνουν τά κουκούτσια. Τό χει­ρότερο τρωτό είναι τό κάπνισμα μέσα στό σπίτι καί μάλιστα ενώπιον των παιδιών καί τό ακόμη χειρότερο ό διαπληκτισμός.

Χρυσόστομος Σεκουνδος