Συνεχίζουμε, αγαπητοί μου χριστιανοί, τά κηρύγματά μας στήν Θεία Λειτουργία.Είμαστε μετά τό Ευαγγέλιο, τότε πού εφευγαν οι κατηχούμενοι — οι αβάπτιστοι δηλαδή — από τόν Ναό καί εμεναν σ' αυτόν μόνο οι βαπτισμένοι. Οι βαπτισμένοι λέγονται «πιστοί». Γι' αυτό καί τό υπόλοιπο τμημα της Θείας Λειτουργίας λέγεται «Λειτουργία τών πιστών». Αυτό τό τμημα, αγαπητοί μου, είναι ή «καρδιά» της Θείας Λειτουργίας καί όσα εγιναν καί ειπώθηκαν από τήν αρχή, όλα αυτά εγιναν γιά νά μας εισάγουν στήν Λειτουργία τών πιστών καί νά μας κάνουν νά τήν ζήσουμε συνειδητά.

    Παμε, χριστιανοί μου, τώρα, παμε γιά τό Ιερό Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας. Παμε νά θυμηθούμε, καί όχι μόνο νά θυμηθούμε, αλλά καί νά αναπαραστήσουμε τόν Χριστό, πού πηγε στήν Ιερουσαλήμ γιά νά σταυρωθεί στόν Γολγοθα γιά τή σωτηρία μας. Πρός τά κεί παμε τώρα. Αλλά, γιά νά γευθούμε αυτά τά άγια καί τά ιερά, πρέπει νά είναι καθαρή ή ψυχή μας, πού δυστυχώς τή μολύνουμε μέ τά άμαρτήματά μας. Αμαρτήματα μέ εργα, μέ πράξεις καί άμαρτήματα μέ σκέψεις... Γι' αυτό, τώρα πού αρχίζει ή Λειτουργία τών πι­στών, πρέπει νά παρακαλέσουμε τό Θεό νά συγχωρέσει τά άμαρτήματά μας, ώστε ανά­λαφροι απ' αυτά, νά μπορούμε νά πετάξουμε στά ύψη· γιατί ο παπάς θά μας πεί, «Ανω σχώμεν τάς καρδίας»! Έτσι ό ιερέας τώρα διαβάζει δυό ευχές, πού λέγονται «ευχές τών πιστών». Στίς ευχές αυτές παρακαλεί τό Θεό νά συγχωρέσει καί τά δικά του καί του λαού τά άμαρτήματα, γιά νά μετάσχουν όλοι ανένοχα καί ακατάκριτα στό ιερό Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας. Αλλά πιό δυνατή είναι μιά τρίτη ευχή, πού λέγει ό Ιερεύς τώρα τήν ώρα αυτή.

     Στήν ευχή αυτή παρακαλεί τό Θεό αποκλειστικά γιά τόν εαυτό του, γιά τόν οποίον λέγει καθαρά ότι δέν είναι άξιος νά προσέλθει ή νά προσεγγίσει ή νά λειτουργήσει τόν Βασιλέα της Δόξης. Στήν ευχή αυτή ό Ιερεύς ονομάζει τόν εαυτό του όχι άπλώς άμαρτωλό, αλλά «αχρείο» δούλο του Θεού, δηλαδή άχρηστο. Είναι μία εξομολόγηση του ιερέα αυτή, είναι μία συντριβή του, απαραίτητη γιά νά τελέσει τή Θεία Λειτουργία. Κι αφού ή ευχή αυτή, πού αρχίζει μέ τό «Ουδείς άξιος», αφορα προσωπικώς τόν Ιερέα, γι' αυτό καί δέν πρέπει νά ακούγεται από τόν λαό. Τήν λέει μυστικά· ενώ τίς άλλες δύο ευχές, τίς ευχές τών πιστών, μπορούσε νά τίς πεί καί δυνατά.  Ο λαός, τήν ώρα πού ό Ιερέας λέει τήν ευχή «Ουδείς άξιος», ακούει τόν λεγόμενο «Χερουβικό ύμνο». Είναι υπέροχος ό ύμνος αυτός, χριστιανοί μου. Λέει ότι εμείς στή Θεία Λειτουργία εικονίζουμε τούς αγγέλους καί κάνουμε ό,τι κάνουν αυτοί στόν ουρανό: «Οι τά Χερουβίμ μυστικώς εικονίζοντες»! Αφού λοιπόν ετσι είναι, πρέπει, μέ τήν ψυχή καί τήν καρδιά, νά προσηλωθούμε στά τελούμενα στή Θεία Λειτουργία καί νά μήν είναι ό νούς μας σκορπισμένος πέρα-δώθε στά βιοτικά μας πράγματα. Γι' αυτό καί ό Ψάλτης μέ τό Χερουβικό του ύμνο μας λέει παρακάτω: «Πασαν τήν βιοτικήν αποθώμεθα μέριμναν».

     Οι τρείς ευχές πού είπε ό Ιερέας καί ό Χερουβικός ύμνος του Ψάλτου είναι μία προ­ετοιμασία γιά τή λεγόμενη «Μεγάλη Είσοδο», πρός τήν όποία παμε τώρα. Είναι πολύ ιε­ρή, χριστιανοί μου, ή «Μεγάλη Είσοδος». Γι' αυτό καί ό Ιερέας θυμιάζει προτού νά γί­νει αυτή. Θυμαστε πού σας είπα σέ κάποιο προηγούμενο κήρυγμά μου, ότι πρίν από κά­θε μεγάλο στή Θεία Λειτουργία θυμιάζει ό Ιερεύς. Έτσι γίνεται καί τώρα πρίν από τή «Μεγάλη Είσοδο» ή «τά «Αγια», όπως τά λέει ωραία ό λαός μας.

     Γιά νά καταλάβετε, αγαπητοί μου, πόσο ιερή στιγμή είναι ή Μεγάλη Είσοδος, καί πό­σο ταπεινή συντριβή πρέπει νάχουμε γι' αυτήν, σκεφθείτε ότι ό Ιερέας, τήν ώρα πού θυ­μιάζει, λέει τό «Έλέησόν με ό Θεός». Καί όχι μόνον αυτό, αλλά βγαίνει μπροστά στήν Ωραία Πύλη καί στρεφόμενος στό λαό κλίνει τό κεφάλι του, κάμπτει τό σώμα του καί ζη­τάει δημόσια συγγνώμη από τό λαό. Πρόκειται λοιπόν νά κάνει κάτι τό πολύ σπουδαίο. Τί θά κάνει; Θά πάρει τό ιερό Δισκάριο καί τό άγιο Ποτήριο από τήν Πρόθεση καί περνώντας ανάμεσα στό λαό, θά τά μεταφέρει πάνω στήν Αγία Τράπεζα. Έτσι, λοιπόν, ό Ιερέας με­τά από όλη αυτή τήν προετοιμασία πού εκανε πηγαίνει στήν Ιερά Πρόθεση καί παίρνει στό αριστερό του χέρι τό άγιο Δισκάριο καί στό δεξί του χέρι τό άγιο Ποτήριο. Τό μεγάλο κά­λυμμα, μέ τό όποίο ήταν σκεπασμένα τά Άγια στήν Πρόθεση, τό κάλυμμα πού τό λέμε «Αέρα», τό ρίχνει στούς ώμους του. Έτσι, ιεροπρεπής καί μεγαλοπρεπής ό Ιερέας, μέ τά Άγια στά χέρια του καί τόν Αέρα στόν ώμο του, βγαίνει από τή βορεία Πύλη καί πάει πρός τό πληθος τών πιστών, γιά νά μπεί από τήν κεντρική ή Ωραία Πύλη καί νά βάλει τά Αγία πάνω στήν Αγια Τράπεζα. Ο λαός, χριστιανοί μου, όλη αυτή τήν πορεία του Ιερέως, τήν υποδέχεται μέ πολλή ευλάβεια καί φόβο Θεού, ακόμη δέ καί μέ γονάτισμα, όπως λέγει ό ιε­ρός Καβάσιλας. Υποδέχεται τον Ιερέα μέ τά Αγια στά χέρια του σάν τόν ίδιο τόν Χρι­στό, γιατί ό Ψάλτης εψαλε: ««Ως τόν Βασιλέα τών όλων υποδεξόμενοι»! Δέν είναι βέβαια ακόμη στό άγιο Δισκάριο καί στό άγιο Ποτήριο αυτό τό Σώμα καί αυτό τό Αίμα του Χριστού, αλλά, μέ τήν ακολουθία της Προσκομιδης, εγιναν τά αντίτυπα του Αγίου Σώματος καί Αίματος του Χριστού. Καί επειδή ό Ιερέας, τήν ώρα πού βγάζει τά Άγια, λέει στό λαό, «Πάντων υμών μνησθείη Κύριος ό Θεός», ό λαός, σάν νά βλέπει τόν ίδιο τόν Χριστό, λέει μυστικά μιά ευχή ανάλογη μέ τήν ευχή του ιερέα πρός αυτόν. Λέει τήν προσευχή του Ληστού: «Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη Βασιλεία σου».

Καί ένα άλλο σύντομο, χριστιανοί μου, θέλω νά σας πώ κλείνοντας τό λόγο μου γιά τή Μεγάλη Είσοδο. Τί είναι πάνω στό άγιο Δισκάριο, πού ό Ιερέας θά βάλει πάνω στήν Αγία Τράπεζα; Είναι τό αντίτυπο του Αγίου Σώματος του Χριστού. Δέν είναι όμως μό­νο αυτό. Είμαστε καί εμείς! Γιατί θά θυμαστε, πού σας είπα ότι στήν Προσκομιδή ό Ιε­ρέας μνημονεύει ζωντανούς καί πεθαμένους. Ώστε καί εμείς, μέ τούς πόθους μας, τούς πόνους μας καί τούς καημούς μας καί τίς καλές μας επιθυμίες, καί εμείς, λέγω, είμαστε καί εμείς πάνω στήν Αγία Τράπεζα μέ τά ψίχουλα πού μας εβγαλε ό Ιερέας στήν Προ­σκομιδή. Εκεί είναι ή θέση μας, χριστιανοί μου! Σάν βαπτισμένα καί μυρωμένα παιδιά του Θεού πού είμαστε ή θέση μας είναι πάνω στήν Αγία Τράπεζα.

O Γόρτυνος Ιερεμίας