Αρχική » Επίκαιρα κείμενα
Κι όταν ο Αύγουστος απλώνει την χρυσή του φλόγα πάνω στους δρόμους μας, η Θεοτόκος περπατάει ανάμεσα μας σαν αθόρυβη περιστερά. Τα πόδια Της ακουμπούν την γη με τρυφερότητα, σαν ν' αγγίζει πανί ευαίσθητο, και φέρνει μαζί Της την ευλογία εκείνων που δεν έχουν πια δάκρυα να κλάψουν.
Το βράδυ, όταν οι φωτιές των πανηγυριών σβήνουν κι οι καμπάνες ησυχάζουν, η Παναγία γέρνει το κεφάλι Της πάνω από τον κόσμο. Τα μάτια Της είναι δύο λυχνίες που φωτίζουν τις μοναχικές σκέψεις μας. Μπορείς ν' ακούσεις την καρδιά Της να χτυπάει σαν ήχο μακρινής βρύσης, γλυκιά και μόνιμη.
- Που είσαι Μάνα; Της φωνάζουμε.
- Στα Νοσοκομεία, στα ορφανοτροφεία, στα άτεκνα ζευγάρια, στις δοκιμασίες και στις προσευχές των παιδιών μου, που με φωνάζουν!
Στις σκιές των επαύλεων, στους δρόμους των πόλεων, στις ερημιές των κοιμωμένων χωριών, Εκείνη σκύβει:
- Να μαζέψει το χαμένο νόμισμα της ελπίδας.
- Να δέσει τη λωρίδα της υπομονής γύρω από τις ρωγμές μας.
- Να φιλήσει το μέτωπο του κάθε εξαθλιωμένου που νομίζει πως ο Θεός τον ξέχασε.
-Τι είναι ο Αύγουστος πατέρα Αθανάσιε θα μου πει κάποιος;
-Ο Αύγουστος παιδί μου, είναι ένα τραγούδι!
-Ένα δάκρυ!
- Ένα χάδι προσευχής!
- Είναι ….είναι … είναι …
Οι μέρες του μήνα τραγουδούν:
- Στις 1 Αυγούστου, η φωνή της βροχής που πέφτει σαν ευλογία.
- Στις 6, η λάμψη του Θαβώρ που μεταμορφώνει την ψυχή.
- Στις 15, η σιωπή του Τάφου Της, που γεμίζει ο κόσμος με λουλούδια.
Ο Θάνατος…. γίνετε χαρά!
Τα δάκρυα …. Χαμόγελα !
Ο πόνος … βάλσαμο!
Γιατί η Μάνα είναι πάντα σιωπηλή ;
Το Μυστικό της Σιωπηλής Μητέρας είναι ότι δεν μιλάει με δυνατές φωνές. Η παρουσία της είναι:
- Στο τρεμούλιασμα του κεριού μπροστά στην εικόνα της.
- Στην πνοή του δροσάτου αγιασμού που δροσίζει το πρόσωπο.
- Στην αίσθηση ότι Κάποια σε αγκαλιάζει όταν κλαις μόνος στο κρεβάτι.
«Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε»
Αυτό το δροσερό δείπνο του Αυγούστου, όταν ο ουρανός γίνεται μπλε γυαλί και η θάλασσα ασημένια εικόνα, η Παναγία στέκεται στην ακρογιαλιά της ιστορίας και μας καλεί:
"Ελάτε, παιδιά μου, να σας διηγηθώ την υπόσχεση της αιωνιότητας..."
Και οι ψυχές που ακούν, γίνονται πάλι παιδιά, αθώα, έτοιμα να ξαναρχίσουν.
Πολλά έγραψα και σήμερα, αλλά συγχώρα με εσύ με που διαβάζεις τώρα είναι από την αγάπη μου στο Πρόσωπο Της Μάνας.
Ήρθε ο Δεκαπενταύγουστος αδελφοί!
Ξεσηκωθείτε!
Ήρθε ο μήνας που τον καρτερούμε έναν ολάκερο χρόνο!
Ήρθε ο μήνας Της Μάνας!
Δεν μπορώ να σε συμβουλέψω τι το διαφορετικό θα κάνεις αυτό το μήνα!
Άλλωστε, ποιος μπορεί να συμβουλέψει ένα παιδί πως θα μιλήσει,να συμπεριφερθεί και αγκαλιάσει Την Μάνα του (Παναγία).
Ένα θα σου μόνο!
Και μη το ξεχάσεις τούτο !
Την ΜΑΝΑ (Παναγία) από το φουστάνι να κρατάς….παντού και πάντοτε !
Με αγάπη Χριστού, καλό Δεκαπενταύγουστο!
π. Αθανάσιος
|
Πατήστε εδώ για να το δείτε