Μας καλεί η Αγία μας Εκκλησία  να τιμήσουμε  όχι μονο την γενναία Μάρτυρα του Χριστού την Αγία Οσιοπαρθενομάρτυρα Παρασκευή  η οποία αγωνίστηκε τον καλόν  αγώνα  και αξιώθηκε να λάβει τον στέφανο τη δικαιοσύνης από το Θεό, αλλά και την σοφό διδάσκαλο και κήρυκα του ευαγγελίου. Διότι η Αγία  Παρασκευή συνδυάζει και τις δύο ιδιότητες και αυτή της διδασκάλου της αληθούς πίστεως στο Χριστό και αυτή της μάρτυρος και επομένως είναι δίκαιο και πρέπον να τιμάται και για τις δύο.

Μάλιστα η διπλή αυτή ιδιότητά της, είναι που την κάνει ακόμη περισσότερο αξιέπαινη από τους ανθρώπους αλλά και από τον Θεό. Ο  ίδιος ο Χριστός άλλωστε διαβεβαίωσε τους μαθητές του ότι «ο ποιήσας και διδάξας ούτος μέγας κληθήσεται» δηλαδή θα αναγνωριστεί από τον Θεό εκείνος ο οποίος και θα διδάξει το ευαγγέλιο και την πίστη στο Χριστό, αλλά και θα ζήσει σύμφωνα με αυτά, διότι το ένα συμπληρώνει το άλλο και διότι το ένα αποδεικνύει την αλήθεια του άλλου.Ο λόγος αυτός του Χριστού δίνει συγχρόνως και την απάντηση στο ερώτημα γιατί η Αγία Οσιοπαρθενομάρτυς Παρασκευή τιμήθηκε τόσο πολύ από τον Θεό και έλαβε τόση πολύ χάρη ώστε να είναι αναρίθμητα τα θαύματα της να έχει παρρησία ενώπιον του Θεού και να  μεσιτεύει υπερ όλων όσων την επικαλούνται με πίστη και ευλάβεια .Η τιμωμένη σήμερα Αγία Παρασκευή δεν διέθετε μία πίστη θεωρητική αλλά μία πίστη βιωματική. Ζούσε την πίστη της στον Χριστό. Ζούσε την αγάπη της στον Χριστό και μάλιστα  σε μία εποχή που η  εν Χριστώ Ζωή ήταν δύσκολη υπόθεση λόγω των διωγμών αλλά και λόγω των πειρασμών και των προκλήσεων, και της αμαρτίας και της ανηθικότητας που κυριαρχούσαν στον κόσμο.

Και η Αγία Παρασκευή  δεν έζησε μακριά από τον κόσμο και τους πειρασμούς του.Έζησε στην μεγαλούπολη της Ρώμης όπου επλεόναζε  η αμαρτία και όμως διατήρησε την αγνότητα και την καθαρότητα της ψυχής και του σώματός της, διατήρησε τη σωφροσύνη και την παρθενία της και έζησε με απόλυτη αφοσίωση στο Χριστό.Ζώντας εν Χριστώ δεν ήταν δυνατόν να μην κηρύσσει τον Χριστό και να μην ελκύει τους ανθρώπους στην πίστη του Χριστού.Ζώντας με το Χριστό και απολαμβάνοντας καθημερινά την κοινωνία μαζί του δεν ήταν δυνατόν να μη θέλει να γνωρίσει το Χριστό στους Ρωμαίους που συγκεντρώνονταν  κοντά της για να ακούσουν από τα χείλη της τα λόγια με τα οποία τους δίδασκε για τον αληθινό Θεό, τον Χριστό μας.

Δεν ήταν όμως μόνον ο λόγος της Αγίας Παρασκευής που έκανε όσους την άκουγαν να πιστεύουν αλλά ήταν και η ίδια η ζωή της που αποδείκνυε  στην πράξη ποια είναι η εν Χριστώ ζωή και πως μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει.Αποδείκνυε  την αγάπη του Χριστού που πλημμύρισε την ψυχή της Αγίας Παρασκευής και την έκανε να ζει μόνο για το Χριστό και να επιθυμεί μόνο την κοινωνία μαζί του. Η επιθυμία της  αυτή την έκανε να βαδίσει με χαρά και στο μαρτύριο. Δεν χρειάστηκε να σκεφτεί η Αγία μας  τι θα κάνει, τι θα πει και πώς θα αντιμετωπίσει αυτή τη νέα και πρωτόγνωρη κατάσταση στη ζωή της. Φλεγομένη από την αγάπη του Χριστού και έχοντας νεκρώσει  τον παλαιό άνθρωπο και ότι τον συνέδεε με αυτόν, προχώρησε χωρίς δισταγμό στο μαρτύριο γιατί ήταν πεπεισμένη ότι αυτό δεν μπορεί να την χωρίσει από την αγάπη του Χριστού αλλά μπορεί μόνο να την ενώσει οριστικά και αιώνια μαζί του.

Προχώρησε στο μαρτύριο που δεν ήταν για την Αγία Παρασκευή τίποτε άλλο παρά η σφραγίδα της γνησιότητας της αποστολής της, η σφραγίδα της γνησιότητας της διδασκαλίας της και έτσι έλαβε το στέφανο του μαρτυρίου από τον Θεό, που ήταν συγχρόνως και το βραβείο της για την πίστη της για την αγάπη της και για την απόλυτη αφοσίωσή της στο Χριστό και στη διδασκαλία του.

Έτσι ανεδείχθηκε μεγάλη και θαυμαστή η Αγία Παρασκευή και τιμάται από τον Θεό και από τους ανθρώπους υπενθυμίζοντας και σε μας να την τιμούμε και να την εγκωμιάζουμε σήμερα ότι δεν αρκεί μια πίστη που δεν αντιστοιχεί στη ζωή μας, δεν αρκεί να κήρυγμα που δεν γίνεται πράξη, δεν αρκεί μία αγάπη προς τον Θεό που παραμένει μόνο συναίσθημα.Χρειάζεται να ζούμε το Χριστό κάθε μέρα και κάθε στιγμή τη ζωής μας όπως τον ζούσε και η Αγία Παρασκευή, για να έχουμε και εμείς δια πρεσβειών της τη χάρη του Χριστού στη ζωή μας και να αξιωθούμε της αιωνίου μακαριότητας, την οποία και η αγία μας απολαμβάνει.

Ιερ.τ