Κυριακή τῶν Μυροφόρων σήμερα καί οἱ εὐλογημένες μαθήτριες τοῦ Ἐσταυρωμένου προσέρχονται ἀπό τό χάραμα ν’ ἁπλώσουν τά ἀρώματα τῆς ἀγάπης τους στό νεκρό σῶμα τοῦ Μεγάλου Διδασκάλου. Μία πορεία πρός τόν Τάφο μετατρέπεται σέ πορεία πρός τήν Ἀνάσταση. Ἐκεῖ, στόν τόπο τῆς θλίψης καί τοῦ πόνου, τίς περιμένει ἕνας λευκοφορεμένος ἄγγελος. Καθισμένος στά δεξιά τοῦ ἄδειου Τάφου ἀναγγέλλει στίς ἔκπληκτες Μυροφόρες τό σάλπισμα πού θά ἄλλαζε τή ροή τῆς ἱστορίας: «ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε»!

Οἱ ἄνθρωποι θέλουν τόν Ἰησοῦ κλεισμένο στόν Τάφο. Τόν πληγώνουν, Τόν ἐξευτελίζουν, Τόν διαβάλλουν, Τόν ἀνεβάζουν στόν Γολγοθᾶ, Τόν κατεβάζουν στόν Τάφο. Οἱ ἄνθρωποι θέλουν ἕναν Ἰησοῦ θαμμένο, ξεχασμένο, περιφρονημένο, ἀνεπίληπτο. Θέλουν ἕναν Ἰησοῦ πού δέν παρεμβαίνει στήν καθημερινότητα. Ἕναν Ἰησοῦ σιωπηλό. Οἱ ἄνθρωποι ἀγαποῦν τόν Τάφο τοῦ Χριστοῦ πιό πολύ ἀπό τήν Ἀνάστασή Του. Ὁ Χριστός στόν Τάφο φαίνεται ἀπών. Μέσα στό σκοτάδι τοῦ Ἅδη οἱ ἄνθρωποι νομίζουν πώς ὁ Κύριος καθίσταται ἀκίνδυνος. Μέσα στή σιωπή τοῦ θανάτου πιστεύουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς θά λησμονηθεῖ, θά γίνει μία ρομαντική ἱστορία, ἕνας φευγαλέος πρωταγωνιστής μιᾶς παράστασης πού παίχτηκε κάποτε, ἀλλά πού τώρα δέν ἔχει νά προσφέρει κάποιο μήνυμα σέ κανέναν. Ἀγωνίζονται οἱ ἄνθρωποι νά κρατήσουν τόν Ἰησοῦ στόν Τάφο Του. Ἀμφιβάλλουν γιά τήν Ἀνάσταση. Δυσπιστοῦν. Ὁ θάνατος εἶναι ἀνίκητος καί πανίσχυρος. Κανείς ποτέ δέν τόν συνέτριψε. Κανείς ποτέ δέν δραπέτευσε ἀπό τόν τάφο του. Εἶναι βολικός ὁ πεθαμένος Ἰησοῦς. Κάτω ἀπό τή δύναμη τοῦ θανάτου ὁ λόγος Του δέν ἔχει βαρύτητα. Ἐάν ὑποτάχτηκε στό σκοτάδι τοῦ τάφου, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἕνας ἀκόμη φιλόσοφος, ἕνας ἀποτυχημένος ἐπαναστάτης, ἕνας ἀπό τούς πολλούς ἀναμορφωτές τοῦ κόσμου, πού γιά λίγο λάμπει σάν πυροτέχνημα καί στή συνέχεια ξεχνιέται ὅπως ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι. Ὁ νεκρός Ἰησοῦς εἶναι ἁπλῶς συμπαθής. Ὁ νεκρός Ἰησοῦς εἶναι ἀκίνδυνος.

Ὁ λόγος τοῦ Ἀγγέλου, ὅμως, πρός τίς Μυροφόρες ἀλλάζει τά δεδομένα. «Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε»! Αὐτό δέν εἶναι εἴδηση. Αὐτό εἶναι ἐπανάσταση! Αὐτό εἶναι κοσμογονία. Ὁ Ἰησοῦς δέν βρίσκεται στόν Τάφο Του. «Ἠγέρθη»! Ἀναστήθηκε! Μόνος Του ἀναστήθηκε. Δέν Τόν ἀνέστησε κάποιος ἄλλος. Δέν Τοῦ χάρισε τή ζωή κάποιος θεός. Δέν νίκησε τόν θάνατο γιά λογαριασμό Του κάποιος ἀνώτερος ἀπό Ἐκεῖνον. Μόνος του Ἀναστήθηκε. Μόνος Του σφραγίσθηκε στόν Τάφο, ἀλλά δέν ἐγκλωβίστηκε. Μόνος Του περπάτησε στά σκοτάδια τοῦ Ἅδη, ἀλλά τά διέλυσε. Μέ τό δικό Του Φῶς, μέ τή δική Του δύναμη, μέ τήν ἀπέραντη ἐξουσία τῆς Θεότητάς Του συνέτριψε τόν θάνατο, ἀφάνισε τή φθορά τοῦ κακοῦ, κομμάτιασε τίς ἁλυσίδες τῆς καταχθόνιας δουλείας καί ἀνυψώθηκε σάν ἐξουσιαστής καί ἄρχοντας τοῦ μέλλοντα αἰώνα πάνω ἀπό καθετί χαμερπές καί θανατερό.

«Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε»! Ὁ Χριστός Ἀναστήθηκε! Δέν βρίσκεται ἐκεῖ πού Τόν ἔβαλε ἡ ἀνθρώπινη κακία. Δέν βρίσκεται ἐκεῖ πού Τόν θέλει ἡ μικροπρέπεια καί ἡ ἀλαζονεία. Δέν βρίσκεται στό σκοτάδι τῆς ἀπύθμενηςἀνοησίας. Ὁ Ἰησοῦς ἐξέρχεται στόν κόσμο ὡς Παντοδύναμος Νικητής ἐναντίον τοῦ κακοῦ. Ἐγκαταλείπει τόν Τάφο ὡς Αὐτοζωή. Δέν βρίσκεται ἐκεῖ πού Τόν θέλει ἡ κοινή λογική. Βρίσκεται ἐκεῖ πούθέλει ὁ ἴδιος ἀπό τήν ἀπέραντη ἀγάπη Του. Οἱ Μυροφόρες ἔρχονταικοντά Του ἀπό ἀγάπη καί εἰσπράττουν τήν ἀπουσία Του ὡς ἐνέργεια τῆς δικῆς Του ἀγάπης. Ἀπουσιάζει ἀπό τόν Τάφο, διότι δέν εἶναι δυνατόν νά κρατηθεῖ ὁ Ἀρχηγός τῆς Ζωῆς ἐγκιβωτισμένος στά στενά πλαίσια ἑνός Τάφου. Ἡ ἀγάπη εἶναι δύναμη. Εἶναι μία δύναμη πού νικάει ἀκόμη καί τόν θάνατο.

Στήν καθημερινότητά μας φαίνεται πολλές φορές νά θριαμβεύει ὁ Γολγοθᾶς καί νά ἐπικρατεῖ ὁ τάφος. Τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, ἡ δύναμη τοῦ κακοῦ, ἡ ἀπανθρωπιά τοῦ Ἅδη, ἡ σκληρότητα τοῦ πονηροῦ κυβερνοῦν τόν κόσμο καί κατευθύνουν τούς ἀνθρώπους. Πίσω, ὅμως, ἀπ’ αὐτή τήν ἀμήχανη καί ἀπελπιστική κατάσταση περιμένει ὑπομονετικά ὁ Ἀναστημένος Λυτρωτής. Περιμένει νά τρέξουμε κοντά Του σάν τίς Μυροφόρες. Νά τρέξουμε στόν Τάφο. Μήφοβόμαστε καί μήν ἀποφεύγουμε καμία δύσκολη κατάσταση. Στό ὅριο τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ἀντοχῆς θά διαπιστώσουμε τόν δικό Του θρίαμβο. Ὁ Χριστός δέν κλείνεται σέ τάφους καί σέ καλούπια. Δέν δεσμεύεται ἀπό ἐμπόδια. Ὁ Κύριος «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ». Σάν τίς Μυροφόρες ἄς διαδώσουμε αὐτό τό ἐλπιδοφόρο μήνυμα παντοῦ. Ἄς ἀντιτάξουμε στήν πίκρα τῆς θνησίφορης καθημερινότητας τή χαρά τῆς Ἀνάστασης. Αὐτή εἶναι ἡ ἐλπίδα μας γιά τώρα καί γιά πάντοτε.

Ι.Μ Δ