Πόσες γήινες ἀπολαύσεις ἔχεις δοκιμάσει! Πόσες ἡδονές! Κι ὅμως, καπνὸς καὶ σύννεφο ἦταν ὅλες καὶ χάθηκαν. Δὲν ἔμεινε τίποτα στὰ χέρια σου καὶ στὴν ψυχὴ σου.

Ἤ μᾶλλον ἔμεινε κάτι: ὁ ἔλεγχος τῆς συνειδήσεως, ψυχικὴ πίκρα, βάρος καὶ τύψεις καὶ ντροπὴ ἀπέναντι στὸν Κύριο. Κι ὅμως, δὲν πέρνα πολὺς καιρὸς κι ἐπιστρέφεις πάλι ἀλόγιστα στὰ ἴδια, «κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα, καί, ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου.» (Β’ Πετρ. 2. 22).