Οι άνθρωποι καταντήσανε σαν άδεια κανάτια, και προσπαθούν να γεμίσουν τον εαυτό τους, ρίχνοντας μέσα ένα σωρό σκουπίδια, εκθέσεις με τερατουργήματα, μπάλλες, ομιλίες και αερολογίες, καλλιστεία, πού μετριέται η εμορφιά με τη μεζούρα, ηλίθιους καρνάβαλους, συλλόγους λογής-λογής με γεύματα και με σοβαρές συζητήσεις για τον ίσκιο του γαϊδάρου, συνδέσμους αφιερωμένους στους αποθεωμένους άνδρας της Ευρώπης κι ένα σωρό αλλά τέτοια. Αυτή, με μιά ματιά, είναι η εικόνα της ανθρωπότητας σήμερα, που να μην αβασκαθή!  Πού να βρεί κανένας καταφύγιο; ... 

-Δόξα στον Θεό, που υπάρχει ακόμα κάποιο καταφύγιο για μας που δεν είμαστε σε θέση να νοιώσουμε «τό μεγαλείο της εποχής μας». 

Δόξα στον Θεό που υπάρχουν ακόμα κάποιοι τόποι που δεν τους εξήρανε αυτή η φυλλοξήρα που λέγεται σύγχρονος πολιτισμός. «Καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζείς είναι άλλο πράγμα».

Φώτης Κόντογλου

Πηγή: Το μέγα Γεροντικόν