Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος  μας περιγράφει μία άσημη και ταπεινή γυναίκα την Χαναναία, μία γυναίκα που ούτε το όνομά της μας είναι γνωστό. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι πρόκειται για μία πονεμένη και βασανισμένη ύπαρξη που η κόρη της υπέφερε από κακό δαιμόνιο.Ο Χριστός ενώ πάντοτε εκκινείτο μέσα στον Ιουδαϊκό χώρο, αποφάσισε να προχωρήσει και πιο έξω, προς τα μέρη της Τύρου και της Σιδώνος. Τότε τον πλησίασε μια γυναίκα της περιοχής η οποία είχε ακούσει για την αγάπη και την συμπάθειά Του, για τους αναρίθμητους ασθενείς που θεράπευσε, για την θεϊκή του δύναμη, που την έτρεμαν τα δαιμόνια. Όλα αυτά έκαναν την δυστυχισμένη αυτή γυναίκα να πιστεύει πως και την δική της κόρη θα απαλλάξει από την φοβερή ταλαιπωρία που της προξενούσαν τα δαιμόνια και με δυνατές κραυγές ζητούσε έλεος «Ελέησον με Κύριε Υιέ Δαυίδ, η θυγατήρ μου κακώς δαιμονίζεται». Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε ο Κύριος την γυναίκα αυτή είναι περίεργος. Έδειχνε πως δεν ακούει τις φωνές της, ούτε ενδιαφέρεται και συγκινείται με τον πόνο της. Όμως όχι, ο Χριστός μας που είναι η προσωποποίηση της Αγάπης δεν ήταν άσπλαχνος. Την στάση αυτή απέναντι στην Χαναναία την κράτησε για να βγει στην επιφάνεια η κρυμμένη της αρετή. Διέκρινε ο Κύριος ο οποίος διεισδύει στα βάθη των καρδιών μας ότι ο θησαυρός που ήταν κρυμμένος έπρεπε να φανερωθεί με την «αξίνη» της αδιαφορίας. Η πρώτη αρετή της γυναίκας αυτής είναι η επιμονή. Στην πρώτη δυσκολία που συνάντησε δεν λύγισε. Δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια. Δεν κουράστηκε. Φώναζε συνέχεια και δυνατά και ο Κύριος έκανε πως δεν την άκουγε, σε σημείο που οι απόστολοι του πρότειναν να την διώξει. Η Χαναναία όμως συνέχισε να επιμένει σ΄ αυτό που ζητούσε. Δοκιμάστηκε αλλά πέτυχε!

Η δεύτερη αρετή είναι η Ταπείνωση. Ο Κύριος δοκιμάζοντας την, την ονόμασε Σκυλάκι. Οι Ιουδαίοι ονόμαζαν τους εαυτούς τους παιδιά του Θεού, ενώ τους αλλοεθνείς ακάθαρτους σκύλους. Ο Κύριος της λέει ότι τις καλοσύνες που πρέπει να κάνει στα παιδιά του Θεού, τους Ιουδαίους, δεν είναι σωστό να τις κάνει στους σκύλους δηλ. στους Χαναναίους. Εδώ φάνηκε η μεγάλη ταπείνωση της γυναίκας. Αντί να παρεξηγηθεί, να πικραθεί και να φύγει μετά τα πικρά λόγια αυτά, παρουσιάζεται ανώτερος άνθρωπος, στολισμένη με την ταπείνωση. Και η ταπείνωση που πάντοτε προσελκύει την χάρη του Θεού κάνει την Χαναναία Σοφή, διότι η απάντηση που έδωσε στον Χριστό είναι γεμάτη Σοφία. Εκείνος είπε : «Δεν είναι καλό το ψωμί των παιδιών να το ρίχνουμε στα σκυλιά» Και εκείνη απάντησε «Μα και τα σκυλιά τρώνε απ΄ ότι περισσεύει από το τραπέζι των Κυρίων». Πόσο συνετή και επιτυχημένη στ΄ αλήθεια ήταν η απάντηση αυτή; Και ποιος δεν θα λύγιζε σε μία τέτοια απάντηση. Έτσι ο Κύριος της λέει με θαυμασμό : Ω γυναίκα! Η πίστη σου είναι μεγάλη. Ας γίνει ότι θέλεις! Και από εκείνη την στιγμή η κόρη της απαλλάχθηκε από την πνευματική της ασθένεια.

Θαυμάζουμε  την επιμονή, την πίστη και την ταπείνωση της Χαναναίας, αλλά πρέπει και να διδαχθούμε από αυτήν. Στην ζωή μας, τις δυσκολίες και τα εμπόδια όσο μεγάλα και αν φαίνονται να τα αντιμετωπίζουμε με γενναίο φρόνημα, γιατί με όλα αυτά ο Θεός θέλει να μας τιμήσει και να μας δοξάσει! Με φωτεινό παράδειγμα της Χαναναία του σημερινού Ευαγγελίου ας συνεχίσουμε να επιζητούμε με υπομονή και επιμονή την χάρη του Θεού και τότε να είμαστε βέβαιοι πως θα ακούσουμε την φωνή του Χριστού να μας λέει : Παιδί μου! Η πίστη σου είναι μεγάλη. Ας γίνει όπως θέλεις! Αμήν.