Η ομορφιά δεν είναι στο «τέλειο» και «άψογο». Η ζωή είναι ωραία γιατί δεν είναι «τέλεια». Αυτό τον κόσμο τον ομορφαίνουν οι πονεμένοι. Τον ουρανό τον συγκινούν οι δακρυσμένοι, τον Θεό οι σταυρωμένοι.

Δίχως όλους αυτούς η ζωή θα ήταν άσχημη, άχρωμη και άγευστη, στην ψευτιά της «τελειότητας» της. Οι πονεμένοι κι οι «αμαρτωλοί» γεμίζουν τον κόσμο ομορφιά και αγιότητα.

Δίχως αυτούς η τέχνη είναι ορφανή, τα βιβλία δίχως συγγραφείς, τα ποιήματα χωρίς λέξεις, οι πίνακες μονόχρωμη κι πάνω απ¨ ολα τα συναξάρια δίχως αγίους…

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος