Στην πορεία του βίου μας όλοι έχουμε σταθεί μέ συλλογή πάνω στό βαθύτερο νόημα κάποιων   λέξεων, οι όποιες θεμελιώθηκαν μέσα μας μέ παράλληλα βιώματα - εικόνες συσχετισμένες απόλυτα μέ την νοηματική σημασία των λέξεων εκείνων.

Μιά από αυτές, πού πρωτάκουσα στά πρώιμα χρό­νια μου, στά χρόνια της παιδικής ήλικίας δηλαδή, είναι καί ή λέξη «λιθόστρωτον», ή όποία μέχρι σήμερα αντηχεί μέσα μου μέ τή φωνή τοϋ σεβαστού μου Γέρο­ντα, του παπα-Βαγγέλη, κάποιας Μεγάλης Πέμπτης τό βράδυ, τότε, στά χρόνια τής δεκαετίας του 1950. Μά­λιστα, ή λέξη αυτή συνοδευόταν κι άπό τό τοπωνύμιο Γαββαθά, πού ύψωνε μέσα μου ό ιερός Ευαγγελιστής μέ περίσσεια φαντασία, αλλά καί μέ συνειρμούς πα­ράξενους καί παράδοξους. Γιατί συσχέτιζα πάντα αυτό τό Λιθόστρωτον μέ τά λιθόστρωτα καλτερίμια του χω­ριού μου, όπου σέ ώρες βαθειά πρωινές καί ήσυχες αντηχούσαν κοφτά καί μονότονα τά βήματα των δια­βατών ή καί των ζώων πού ξεκινούσαν για τη δουλειά.

Όμως άν τά βήματα των συγχωριανών μου στό λι­θόστρωτο ήταν περίπου γνώριμα, τά άλλα τά βήμα­τα, στό λιθόστρωτο τής Αγίας Πόλεως, τά φανταζό­μουν καί τά ένοιωθα εντελώς διαφορετικά. Διαφορετι­κά, επειδή ήξερα πώς στά βήματα αυτά κυριαρχούσε ή βία, ή απειλή καί ό θάνατος. Γι’ αυτό καί ένοιωθα μέσα μου καί νοιώθω ν άκούγονται τά άγρια καί βια­στικά βήματα των στρατιωτών καί τό λαχανιασμένο καί έγκοπο βήμα του Ιησού: βήμα έξ ίσου βιαστικό, μά τόσο βίαιο καί ανήσυχο.

Κάθε Μεγάλη Πέμπτη μέσα μου ακούγονται τά βήματα του Κυρίου νά ηχούν στό λιθόστρωτο.... Μό­νο πού δέν τό γνωρίζω πόσοι τότε, αλλά καί σήμερα παρατήρησαν καί παρατηρούν τό αγωνιώδες τρεχα­λητό: τών στρατιωτών γιά νά ξεμπερδεύουν καί μ’ αυτή τήν υπόθεση καί του Κυρίου γιά νά βιώσει «έτι καί έτι» τήν αχαριστία μας....

π.Κων/νος Καλλιανός