«Τα νέφη των λυπηρών εκάλυψαν την αθλίαν μου ψυχήν και καρδίαν…απέλασον ταύτα μακράν…»!

Αν κάνουμε μία στατιστική των λυπηρών και των χαρούμενων γεγονότων της ζωής μας θα διαπιστώσουμε ότι τα 9 είναι λυπηρά και το ένα ευχάριστο. Μοιάζει η λύπη να είναι μόνιμη σκιά στην ζωή μας. Λύπες από ατυχίες. Λύπες από φίλους. Λύπες από εχθρούς. Λύπες από αρρώστιες. Λύπες από θανάτους. Λύπες από δυστυχίες. Λύπες από σπασμένα όνειρα και χαμένες ελπίδες. Παντού λύπες. Μερικές φορές μάλιστα, οι λύπες που κατακλύζουν την ζωή μας είναι τόσο δυνατές που επαναλαμβάνουμε και εμείς αυτό που είπε ο Χριστός : «Περίλυπη είναι η ψυχή μου μέχρι θανάτου».

Η βαρεία λύπη οδηγεί μέχρι και τον θάνατο ακόμα. Γι΄ αυτό είναι μεγάλος ευεργέτης μας, είναι απεσταλμένος του Θεού, όποιος μπορεί να μας ανακουφίσει στη λύπη μας. Τέτοια αποστολή έχει η Παναγία μας. Να ανακουφίζει τον ανθρώπινο πόνο και να διώχνει τα λυπηρά σύννεφα που έχουν καλύψει τις ψυχές μας. Αυτή ικετεύει το Πανάγιο Παιδί της και μας θεραπεύει την λύπη. Πρεσβεύει και μας ανακουφίζει. Μας ευλογεί και μας χαροποιεί. Αυτή είναι η χαρά, όχι μόνο των Αγγέλων αλλά και δική μας χαρά. Αυτήν ας ικετεύουμε θερμά μέσα από τους υπέροχους ύμνους της Παρακλήσεως, για να μας δίνει την αληθινή χαρά που έφερε το Παιδί Της έτσι ώστε χαρούμενοι και ειρηνικοί να συνεχίζουμε τον αγώνα και την πορεία μας. Αμήν.

Δ.