Eπίσκεψη στο σπίτι του π.Αστερίου .Ένα μικρό σπίτι απλό με δύο δωμάτια .Ο π.Αστέριος έχει δύο παιδιά .Τον Αντώνη και τον Νικόλαο. Ο Αντώνης σε ηλικία οκτώ μηνών χτυπήθηκε από μαλάρια και έμεινε σχεδόν παράλυτος .¨Οταν τον πειράξει πάλι μαλάρια αρωσταίνει πολύ. Ο π.Αστέριος τον κρατούσε στα χέρια με στοργή και αγάπη .Μας συγκίνησε σαν εικόνα και σαν αλήθεια .Υπάρχει ένα ειδικό σχολείο γι αυτά τα παιδιά που έχουν οι Αγγλικανοί, Μα χρειάζονται χρήματα. Κι εδώ πόνος.
Το απόγευμα στο σπίτι του π.Γεωργίου μαζεύτηκαν πολλά παιδιά και βοήθησαν στο πλύσιμο των πιάτων. Στο βάθος της γειτονιάς ακουγόταν φωνές και χειροκροτήματα..Ρώτησα τι συμβαίνει; Ποδόσφαιρο μου είπαν.Πάντα φτάνει νωρίτερα από τα φάρμακα.

Μετά από λίγο ήρθε η τζάτζα-Μουτσάρα .Ρώτησα αν υπάρχει Νοσοκομείο στο χωριό που επισκεφθήκαμε χθές .Υπάρχει μου είπε, μα ο γιατρός έρχεται μία φορά την εβδομάδα. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις αρρώστιες με φυσικά βότανα και πιο πολύ με το βότανο της υπομονής. Μαθαίνουν να κάνουν υπομονή και να είναι καρτερικοί με τον πόνο. Μάθημα και εδώ σημαντικό. Το φως ήρθε αργά το απόγευμα .Είχε κοπεί από το μεσημέρι και δεν είδα κανέναν να ανυπομονεί να έρθει. Στην Ουγκάντα δεν υπάρχουν επείγοντα περιστατικά .Γι αυτό και δεν τα πηγαίνουν καλά με το ρολόι. Ίσως η υπομονή να τους έκανε να χαίρονται αυτό που τώρα ζούν, χωρίς να τρέχουν να χαρούν μιαν επόμενη χαρά που μπορεί να μην έρθει κι όλας.

Πηγή: Συνοδοιπορία