Οι Eορτές και οι Πανηγύρεις της Εκκλησίας μας για κανέναν άλλον λόγο δεν τελούνται παρά μόνον προς ψυχική μας ωφέλεια, για να προστρέχουμε στους Ιερούς Ναούς, να ακούμε τον λόγο  του Θεού και να προσπαθούμε να τον εφαρμόσουμε στην προσωπική μας ζωή και έχοντας συμπαραστάτες τους   εορταζομένους Αγίους να λαμβάνουμε μισθό πνευματικό από αυτούς.Οι Άγιοι του Θεού οι οποίοι υμνούνται και δοξάζονται από εμάς, μας επιβλέπουν πάντοτε, μας  διαφυλάττουν, μας προστατεύουν και κυρίως παρακαλούν  τον Θεό για την σωτηρία μας.

Κατ’ αυτόν  τον τρόπο προστατεύει και εμάς και ο τιμώμενος κατά τη σημερινή Λατρευτική Σύναξη και πάντοτε, ο Οσιομάρτυρας Νικόλαος ο νέος ο εν Βουνένοις  μαρτυρήσας ο μέγας προστάτης και αρωγός όσων επικαλούνται το όνομα του το Άγιο ,ο « Εξ Εώας εκλάμψας » Αστήρ ο λαμπρότατος, ο οποίος έχυσε προθύμως το αίμα του για την αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Συναχθήκαμε σήμερα  προκειμένου να εορτάσουμε  την έλευση και ενθρόνιση του Ιερού και χαριτοβρύτου Λειψάνου του Αγίου ενδόξου Οσιομάρτυρος  Νικολάου εκ της Ιεράς μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Μαζαράκι στην ομώνυμο  Ενορία μας.Αυτό το νεαρό παλικάρι του Χριστού μας , το οποίο είδε το πρώτο φως της ημέρας στην «Εώαν», στην Ανατολή, στην αγιασμένη γη της Μικρασίας και που μεγάλωσε  συνετά και φρόνιμα σύμφωνα με τις επιταγές  του Ευαγγελίου, που κατατάχθηκε στον επίγειο στρατό αποκτώντας τάχιστα πολλά αξιώματα και πολλές ανθρώπινες  τιμές. Αυτό το γενναίο παιδί σύντομα παραδίδεται οικιοθελώς στην υπηρεσία του Δεσπότου  Ιησού Χριστού αφήνοντας πίσω Του τα γήινα αξιώματα , τις ανθρώπινες τιμές, τους επαίνους, τις επευφημίες και πηγαίνει  να ασκητέψει  στα ασκητήρια του Θεσσαλικού όρους  της Βουνένης. Εκεί στα πυκνόδασα ασκητήρια θα ασκηθεί και στο σώμα και στο πνεύμα επιθυμώντας όχι έπαθλα χρυσά , όχι θησαυρούς και χρήματα όπου είχε άφθονα έως ότου αποσύρθηκε εκεί , αλλά επιθυμώντας μόνον τον αμάραντο Στέφανο της ασκήσεως και του Μαρτυρίου.

Αυτόν τον Στέφανο έλαβε λίγο αργότερα απλόχερα από τον αγωνοθέτη και Κύριο Του Ιησού όταν εξαπλώθηκε σκληρός διωγμός  κατά των Χριστιανών από τους άθεους Αβάρους. Κλήθηκε πρώτον να απαρνηθεί τον Χριστό με προσφορά αξιωμάτων και τιμών και δεύτερον κλήθηκε με σκληρά βασανιστήρια, με μαστιγώματα, με σαϊτέματα σε όλο του το σώμα και στο τέλος με αποτομή της τίμιας του Κεφαλής στις 9  Μαΐου  του 720 μ.Χ, και έτσι  παρέδωσε την νεαρά και άγια του ψυχή στον Πλάστη και Κύριο Του .Αυτού του Αγίου  το Ιερό και θαυματουργό λείψανο συγκεντρωθήκαμε να τιμήσουμε και να δοξάσουμε  «ψαλμοίς και υμνοίς» σήμερα. Αυτό το λείψανο το οποίο φυλάχθηκε σώο και ακέραιο από Αγίους Αγγελους εκεί στα ψηλά όρη των Βουνένων .Αυτο το λείψανο το οποίο θαυμαστώς βρέθηκε και ετάφη εκεί  και από τότε μέχρι σήμερα επιτελεί αναρίθμητα θαύματα.Ένα θαυμαστό γεγονός είναι  και η απόκτηση τμήματος εκ του χαριτοβρύτου Ιερού λειψάνου ως πνευματική κληρονομιά για τις γενεές που θα ακολουθήσουν μετά από εμάς εδώ στην Ενορία του Αγιου Οσιομαρτυρος Νικολάου.

'' Σκέφτηκα, λοιπόν, νὰ μοιραστώ μαζί σας λίγες σκέψεις γύρω ἀπὸ τὴν ἀξία τῶν ἱερῶν λειψάνων. Τὸ ἐρώτηµα εἶναι: γιατί ἐµεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἀγαπᾶµε πάρα πολὺ τὰ ἱερὰ λείψανα; Ὑπάρχουν βαθύτατοι λόγοι ποὺ δείχνουν ὅτι τὰ ἱερὰ λείψανα τὰ ἀγαπᾶµε γιατί ἐκφράζουν τὴν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας µας.
       Πρῶτον, τὰ ἱερὰ λείψανα µᾶς δείχνουν τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχουν µερικοὶ ποὺ δὲν πιστεύουν καὶ ἀρνοῦνται τὸν Θεὸ καὶ ὑπάρχει καὶ κάποιος φιλόσοφος παλαιότερα ποὺ ἔλεγε ὅτι ὁ Θεὸς ἀπέθανε. Ἐµεῖς οἱ Χριστιανοὶ πολλὲς φορὲς χρησιµοποιοῦµε διάφορα ἐπιχειρήµατα γιὰ νὰ ἀποδείξουµε τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἐπιχειρήµατα φιλοσοφικά, ὀντολογικά, κοσµολογικὰ καὶ ἠθικά. Ἡ µεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ εἶναι τὰ ἱερὰ λείψανα. Αὐτὰ δείχνουν ὅτι ὁ Θεὸς ὑπάρχει καὶ εἶναι ζωντανός. Δὲν εἶναι ὁ Θεὸς τῶν φιλοσόφων καὶ τῶν στοχαστῶν, ἀλλὰ ὁ Θεὸς τῶν Ἁγίων. Εἶναι ὁ Θεὸς του Αγίου Νικολάου του Νέου.

Ὑπάρχουν πολλὰ λείψανα τὰ ὁποῖα παραµένουν ἄφθαρτα, δὲν λιώνουν καὶ ἄλλα ἱερὰ λείψανα τὰ ὁποῖα εὐωδιάζουν καὶ κάνουν θαύµατα.  Τί εἶναι ὄµως ἐκεῖνο ποὺ κάνει τὰ ἱερὰ λείψανα να θαυματουργούν και να ευωδιάζουν; Εἶναι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸ δείχνει ὅτι ὁ Θεὸς ὁ δικός µας εἶναι ζωντανός. Δὲν εἶναι µιὰ ἀξία καὶ µιὰ ἰδέα, ὅπως ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες φιλόσοφοι, δὲν εἶναι κάποιος ὁ ὁποῖος κατοικεῖ στοὺς οὐρανοὺς καὶ ἀπὸ ἐκεῖ διευθύνει τὸν κόσµο. Ὁ Θεὸς ἀναπαύεται στοὺς ἁγίους καὶ αὐτὸ φαίνεται καθαρὰ στὰ ἅγια λείψανα.

       Δεύτερο θεολογικὸ µήνυµα εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶµα Χριστοῦ, ἀλλὰ εἶναι, ὅµως, καὶ κοινωνία τῆς θεώσεως, διότι φθάνουµε στὴν θέωση, στὴν ἕνωση µὲ τὸν Θεό. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μιὰ φιλανθρωπικὴ ὀργάνωση, δὲν εἶναι µιὰ θρησκεία, ὅπως οἱ ἄλλες θρησκεῖες, δὲν εἶναι ἕνα ἀνθρώπινο σωµατεῖο, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ Σῶµα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τὰ ἱερὰ λείψανα εἶναι τὰ µέλη τοῦ Σώµατος τοῦ Χριστοῦ. Γιατί, ὅπως ἔλεγα προηγουµένως, ὁ Χριστὸς κατοικεῖ µέσα στοὺς Ἁγίους. Αὐτὸ δείχνει καὶ ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς Ἐκκλησίας µας.
      Ὁ βαθύτερος σκοπὸς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νὰ κάνη τὸν ἄνθρωπο ἅγιο. Ἡ Ἐκκλησία µὲ τὰ ἅγια Μυστήρια καὶ τὴν ἀσκητικὴ ζωὴ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν θέωση καὶ τὸν ἁγιασµό. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ ἐργαστήριο τῆς ἁγιότητος. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει σκοπὸ νὰ κάνη τὸν ἄνθρωπο ἱερὸ λείψανο. Αὐτὸς εἶναι ὁ βαθὺς σκοπὸς τῆς ζωῆς µας. Νὰ γίνουµε ἅγιοι, ὅπως ο Οσιομάρτυρας μας.

      Καὶ τρίτο σηµεῖο, θεολογικὸ µήνυµα τῶν ἱερῶν λειψάνων εἶναι ὅτι καταργήθηκε ὁ θάνατος. Πρὶν τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ ὁ θάνατος ἦταν ἕνα φοβερὸ θηρίο. Κανένας δὲν µποροῦσε νὰ τὸν νικήση. Μετὰ ὅμως τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅσοι ἑνώνονται µὲ τὸν Χριστὸ νικοῦν τὸν θάνατο. Ὁ θάνατος, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Μάξιµος ὁ Ὁµολογητής, εἶναι ἕνας µεγάλος ὕπνος.   Ὁ θάνατος τώρα δὲν εἶναι φοβερὸς καὶ τροµερός. Μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως εἶπα προηγουµένως, εἶναι ἕνας ὕπνος. Μὲ τὸν θάνατο µεταβαίνoυµε ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ στὴν ἄλλη ζωή. Ἀπὸ αὐτὸν τὸν κτιστὸ ναὸ ὁδηγούµαστε στὸν ἄκτιστο ναό. Ὁ θάνατος εἶναι µιὰ συνάντηση τοῦ ἀνθρώπου µὲ τὸν Θεό, τὴν Παναγία καὶ ὅλους τοὺς Αγίους.

      Αὐτὰ εἶναι τὰ τρία µεγάλα θεολογικὰ µηνύµατα, τὰ ὁποῖα βγαίνουν ἀπὸ τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων μας, ὅτι δηλαδὴ ὁ Θεὸς ὑπάρχει, εἶναι ζωντανὸς Θεός, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ ἐργαστήριο τῆς ἁγιότητος καὶ ὁ θάνατος ἔχει καταργηθῆ, εἶναι ἕνας ὕπνος''(Ν.Ι).
      Γι᾽ αὐτὸ προσκυνοῦµε µὲ τόση µεγάλη ἀγάπη καὶ σεβασµὸ τὰ ἱερὰ λείψανα γι αυτό και εμείς κάθε χρόνο  εορτάζουμε την επέτειο αυτή και παρακαλούμε τον Άγιο μας που βρίσκεται σωματικά ανάμεσα μας να μας παρέχει άφθονη την ευλογία του και να μας αξιώνει να εκδηλώνουμε κάθε χρόνο αλλά και κάθε ημέρα τα συναισθήματα της καρδιάς μας για Εκείνον.