«Με την βοερή κραυγή «Κύριε» δοξολογούμε τον Θεό, την ένδοξη μεγαλειότητά Του, τον Βασιλέα του Ισραήλ, τον Δημιουργό της ορατής και αόρατης κτίσεως, μπροστά στον Οποίον φρίττουν τα Σεραφείμ και τα Χερουβίμ. Με την γλυκύτατη επίκληση και πρόσκληση «Ιησού» μαρτυρούμε ότι είναι παρών ο Χριστός, ο Σωτήρας μας και με ευγνωμοσύνη Τον ευχαριστούμεν, διότι μάς ετοίμασε ζωή αιώνια. Με την τρίτη λέξη «Χριστέ» θεολογούμε, ομολογώντας ότι ο Χριστός είναι αυτός ο Υιός του Θεού και Θεός. Δεν μάς έσωσε κάποιος άνθρωπος, ούτε ένας άγγελος, αλλά ο Ιησούς Χριστός, ο αληθινός Θεός. Στη συνέχεια, με την ενδόμυχη αίτηση «Ελέησόν με», προσκυνούμε και παρακαλούμε να γίνει ίλεως ο Θεός, εκπληρώνοντας τα σωτήρια αιτήματά μας, τους πόθους και τις ανάγκες των καρδιών μας. Και εκείνο το «με», τί εύρος έχει! Δεν είναι μόνον ο εαυτός μου. Είναι όλοι όσοι πολιτογραφήθηκαν στο κράτος του Χριστού, στην Αγία Εκκλησία, είναι όλοι αυτοί που αποτελούν μέλος του δικού μου σώματος. Και, τέλος, για να είναι πληρέστατη η προσευχή μας, κατακλείουμε με την λέξη «τον αμαρτωλόν», εξομολογούμενοι καθώς εξομολογούνταν και όλοι οι άγιοι και γίνονταν υιοί φωτός και ημέρας»

 «Περί Θεού λόγος αισθήσεως»Γέροντος Αιμιλιανού Σιμονωπετρίτου.