Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προβάλλει ὡς πρότυπα γιά τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς τούς Ἁγίους της. Ἅγιος εἶναι ὁ κάθε χριστιανός ὁ ὁποῖος ἀγωνίζεται νά βιώσει τό Εὐαγγέλιο  τόσο διά τῆς πίστεως ὅσο καί διά τῶν ἔργων. Ἅγιος εἶναι αὐτός πού κατανοεῖ ὅτι τό ὁποιοδήποτε προτέρημά του δέν τοῦ ἀνήκει, ἀλλά εἶναι χάρισμα, δωρεά τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο τοῦ δόθηκε γιά νά τό καλλιεργήσει καί νά τό μοιραστεῖ μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους, νά τό πολλαπλασιάσει πνευματικά καί νά ἀποδείξει ἐμπράκτως τήν εὐγνωμοσύνη του πρός τόν Θεό γι’ αὐτό.

     Τό κυριότερο χάρισμα τῶν Ἁγίων δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν πίστη στόν Τριαδικό Θεό. Ἡ πίστη βιώνεται ὡς ἐμπιστοσύνη στό θέλημά Του, πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στή σωτηρία. Ἡ πίστη γεννᾶ καρτερία στίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις. Εἶναι αὐτή πού βγάζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό αἴσθημα τῆς αὐτάρκειας καί τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ καί τόν κάνει νά ζεῖ γιά τόν Χριστό καί γιά τόν συνάνθρωπο. Εἶναι αὐτή πού δίδει ἀληθινό νόημα στή χαρά, γιατί κάνει τόν ἄνθρωπο νά τήν ἀναζητεῖ ὡς εὐλογία τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτόν τόν κόσμο, καί νά μήν τήν ἐπιδιώκει ὅταν βλέπει ὅτι δέν εἶναι σύμφωνη μέ αὐτό πού ὁ Θεός θέλει. Ἡ πίστη εἶναι αὐτή πού δίνει νόημα στό χρόνο καί τόν μεταβάλλει σέ ὁδό ἁγιότητος.

     Γιατί ὁ χρόνος μᾶς δόθηκε ἀπό τόν Θεό γιά νά Τόν συναντήσουμε. Ἡ Ἁγιότητα, ἡ Ἐκκλησία καί τό Εὐαγγέλιο εἶναι οἱ τρεῖς ὄψεις αὐτῆς τῆς συναντήσεως. «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι» (Α’ Πέτρου, 1, 16), λέει ὁ Θεός στόν καθέναν μας καί αὐτό εἶναι τό θέλημά Του. Στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας συναντοῦμε τό Θεό, στά μυστήριά της, στήν προσευχή καί τήν πνευματική προσπάθεια. Τό Εὐαγγέλιο μᾶς δείχνει ποιό εἶναι τό ἀληθινό νόημα τῆς ζωῆς καί αὐτό ἐμπεριέχεται στήν προτροπή τοῦ Χριστοῦ νά ἀγαποῦμε τό Θεό καί τόν συνάνθρωπο: «ἐν ταύταις ταῖς δυσίν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προφῆται κρέμανται» (Ματθ. 22, 40).

     Στή χαρά τῆς εἰσόδου μας στό νέο ἔτος καί στίς εὐχές τίς ὁποῖες ἀνταλλάσσουμε τόσο γιά τόν καθέναν μας, ὅσο καί γιά τόν κόσμο στόν ὁποῖο ζοῦμε, ἄς μήν λησμονοῦμε αὐτή τήν σωτηριώδη ἀλήθεια. Μόνο μέσα ἀπό μία πορεία Ἁγιότητος ἀλλάζει ὁ κόσμος, ἀλλά καί ὁ ἄνθρωπος. Δέν παραθεωροῦμε τήν ἀνάγκη γιά πρόοδο, γιά εὐτυχία, γιά εἰρήνη, γιά ἀνθρωπιά. Ὅμως χωρίς Ἁγίους καί χωρίς ἅγια ζωή «μάτην κοπιῶμεν».

Πιό ἅγια ζωή λοιπόν ἄς εἶναι ἡ εὐχή γιά ὅλους!

Toυ Αγίου Κερκύρας  κ.Νεκταρίου.