"Ο,τιδήποτε πάθουμε άδικα από κάποιον,ο Θεός υπολογίζει την αδικία αυτή είτε προς διάλυση των αμαρτημάτων μας, είτε προς απόδοση αμοιβής…'' Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος



Ιερές Ακολουθίες του μήνα
Αρχική » “Επικοινωνία” » Αρχείο παλαιότερων τευχών / Τεύχος 78


ΕΤΟΣ Η΄ 0ΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009 ΤΕΥΧΟΣ 78

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Στην  Καλύβα «Κοίμησις της Θεοτόκου» στα Κατουνάκια του Αγίου Όρους λίγα χρόνια πρίν να φύγουν απ' αυτήν, ο Παπα - Ιγνάτιος με την συνοδεία του, στην εορτή της Παναγίας που έκαναν πανηγυρική αγρυπνία, είχαν για μάγειρα τον Μοναχό Παΐσιο, στον οποίο παρέδωσαν τα ψάρια για να τα παρασκευάσει.Τα ψάρια, τα οποία μετά βίας έφταναν να φάνε 25 - 30 άτομα, ήταν πολύ λίγα για να φάνε όλοι οι πατέρες που είχαν συντρέξει από ευλάβεια στην πανηγυρική εκείνη αγρυπνία, διότι πριν από 50 χρόνια, που έγινε το θαύμα αυτό, το Άγιον Όρος είχε πολλούς Μοναχούς και έτσι βρέθηκαν από 30, που υπολόγισαν οι πανηγυρίζοντες περισσότεροι από εκατό Μοναχοί.

Οι γέροντες της Καλύβης αυτής όταν είπαν στο μάγειρα Γερο -Παΐσιο ότι στο τραπέζι θα καθίσουν να φάνε περισσότεροι από εκατό μοναχοί, τότε ο μάγειρας είπε: «Δεν μου λέτε γεροντάδες μου, πώς θα ταΐσω τόσον κόσμο; τι να τους δώσω να φάνε; Τα ψάρια, όπως ξέρετε, δεν φτάνουν πουθενά, τι άλλο φαγητό να τους κάνω να φάνε; Πάντως γεροντάδες μου σας δηλώνω επίσημα να το ξέρετε από τώρα και να κανονίσετε την πορεία σας, διότι, του χρόνου στην πανήγυρη σας δεν πρόκειται να έλθω, να είσθε γι' αυτό σίγουροι ότι δεν θα με έχετε άλλη φορά στην πανήγυρή σας».

Τούτο είπε προφητικά, ο μάγειρας π. Παΐσιος, διότι δεν πέρασαν ούτε 15 ήμερες από το πανηγύρι αυτό της Παναγίας, που έγινε με πολλή μεγαλοπρέπεια και τα ψάρια έφτασαν και περίσσευσαν και για την άλλη ήμερα, επειδή με την προσευχή των Πατέρων, τα ευλόγησε ο Θεός και έμειναν όλοι ευχαριστημένοι ,αλλά ο γερο - Παΐσιος, ο μάγειρας δεν ξαναπήγε στην επίγεια αυτή πανήγυρη, διότι τον πήρε η Κυρία Θεοτόκος από την ψεύτικη αυτή ζωή και αξίωσε αυτόν της αιωνίου μακαριότητας να χαίρεται με τους Αγγέλους και όλους τους Αγίους και να πανηγυρίζει αιώνια στην Βασιλεία των ουρανών.

Η ΝΕΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΞΕΚΙΝΑ…

Κυριακές και Εορτές: Θ.Λειτουργία με πεντάλεπτο κήρυγμα.
Σάββατο: Θ.Λειτουργία με κόλλυβα για τους  κεκοιμημένους.
Τετά ρτη  ώρα  5.00 – 6.00 μ. μ: H Παράκληση   και  το   Κήρυγμα με θέμα τις «Διδαχές του Πατροκοσμά του Αιτωλού».
Τετάρτη  ώρα  6.00 – 7.00 μ. μ: Διδασκαλία Παραδοσιακών χορών στο Πνευμ. μας Κέντρο.
Δευτέρα 5.30 μ.μ•«Καφενείο  των ανδρών».
Εβδομαδιαίως και μηνιαίως (αντίστοιχα) : Η Συνάντηση για παιδιά και νέους.
Σε τακτικά διαστήματα: Επίσκεψη στα παιδιά  του 6ου Δημοτικού, των Νηπιαγωγείων μας, στο Τ.Ε.Ι, και στους χώρους του Συλλόγου ΑΜΕΑ Αγ.Αναργυροι.
Μια  φορά τον  Μήνα (15,16,17) :Διανομή  αγαθών  από την Ενοριακή  «ΤΡΑΠΕΖΑ  ΤΡΟΦΙΜΩΝ».
Τακτικώς  (μετά  από  ανακοίνωση): Ιερές  Αγρυπνίες (8.00 μ.μ- 12.30 ν.).
Περιστασιακώς: Εκδηλώσεις  για  τις   Μητέρες , τα  Νήπια , τους Φοιτητές   κ.α., Εκδρομές κ.λ.
Εκδόσεις Το  περιοδικό «ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ» -Το  Ημερολόγιο του 2010 με  αφιέρωμα  στην Αγιά-Σοφιά.

Η  ΕΝΟΡΙΑ ΣΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ  ΣΟΥ  ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ.
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΡΠΟΦΟΡΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

 

Οἱ Ἅγιοι καὶ η Ἐλευθερία τοῦ Ἔθνους

 

Κάθε Ὀκτώβριο σκύβουμε εὐλαβικῶς τὸ γόνυ μπροστὰ στοὺς τάφους τῶν νεκρῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐλευθερίας. Τιμοῦμε ἐκείνους ποὺ ἀγωνίσθηκαν γιὰ τὸν διπλασιασμὸ τῶν ἑλληνικῶν ἐδαφῶν κατὰ τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους τοῦ 1912-13. Θυμόμαστε τὴν ἔναρξη τοῦ Α΄ Βαλκανικοῦ Πολέμου στὶς 5 Ὀκτωβρίου 1912 καὶ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλονίκης στὶς 26-10-1912, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ πολιούχου Ἁγίου Δημητρίου. Τιμοῦμε ἐπίσης τὴ μνήμη τῶν ὑπέρ Πίστεως καὶ Πατρίδος ἡρωικῶς πεσόντων κατὰ τὸν πόλεμο τοῦ 1940-41 ἐναντίον τῆς Ἰταλίας τοῦ Μουσολίνι. Διδασκόμαστε ἀπὸ τὸ παλλαϊκὸ ΟΧΙ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου καὶ διδάσκουμε στὰ παιδιά μας ὅτι ὡς Ἕλληνες πρέπει πάντοτε νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ τὰ μεγάλα ΟΧΙ. Τιμοῦμε τὴν πανεθνικὴ Ἀντίσταση τοῦ 1941-44 καὶ συλλογιζόμαστε πόσο σημαντικὰ πράγματα μποροῦμε νὰ κάνουμε ὅταν τὸ Ἔθνος εἶναι ἑνωμένο καί πόσο ζημιωθήκαμε κάθε φορὰ ποὺ ἐπιτρέψαμε στὴν διχόνοια νὰ στρέψει ἀδελφὸ ἐναντίον ἀδελφοῦ.

ἑορτασμός, ὅμως, θὰ εἶναι ἐλλιπὴς ἂν ξεχάσουμε τὶς πνευματικὲς δυνάμεις, οἱ ὁποῖες βοήθησαν, ἐνεθάρρυναν καὶ στήριξαν αὐτὲς τὶς μεγάλες ἐξορμήσεις τοῦ Ἔθνους μας. Δὲν μποροῦμε, δὲν πρέπει νὰ ξεχάσουμε τὴν Παναγία μας, τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, καὶ τοὺς Ἁγίους μας. Δὲν πρέπει νὰ λησμονήσουμε τὴν πίστη τῶν ἁπλῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι αἰσθάνονταν τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1912 τὸν Ἅη Δημήτρη νὰ χαιρετᾶ τὸν ἑλληνικὸ στρατὸ ἔφιππος πάνω στὸ κόκκινο ἄλογό του, ὅπως τὸν ἔβλεπαν οἰ Βυζαντινοὶ-Ρωμηοὶ πρόγονοί μας νὰ καταδιώκει τοὺς εἰσβολεῖς. Οὔτε βεβαίως μποροῦμε νὰ ἀδιαφορήσουμε μπροστὰ στὶς πάμπολλες διηγήσεις ἀξιωματικῶν καὶ στρατιωτῶν, οἱ ὁποῖοι στὸν πόλεμο τοῦ 1940 ἔβλεπαν τὴν Παναγία νὰ τοὺς ὁδηγεῖ καὶ νὰ τοὺς βοηθεῖ. Ὄχι, δὲν εἶναι ἐθνικισμός, οὔτε ἐθνικὴ ἀλαζονεία αὐτὴ ἡ παραδοχή. Ἡ Παναγία μας θέλει τὸ δίκαιο. Τὸ 1940 ἐμεῖς ἤμασταν οἱ ἀδικημένοι, οἱ ἀδίκως καὶ ἀναιτίως προσβαλλόμενοι. Ἂν εἴχαμε βλάψει ἤ ἀδικήσει, ἂν διεκδικούσαμε ἐδάφη ποὺ δὲν μᾶς ἀνήκουν, δὲν θὰ εἴχαμε τὴν βοήθειά της.Γράφει σχετικὰ ὁ μακαριστὸς ἁγιορείτης λόγιος π.Θεόκλητος Διονυσιάτης στὸν Θ΄ τόμο τοῦ ἔργου του Ἀθωνικὰ Ἄνθη (Ἐκδόσεις Σπηλιώτη, σελ. 114):«Τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ὑπηρετοῦσα ὡς ἔφεδρος στὰ ὀχυρὰ τῶν ἑλληνοβουλγαρικῶν συνόρων.

Μοῦ εἶχε ἀνατεθῆ ἡ διαφώτιση τῆς Μονάδος ἐπὶ τῶν πολεμικῶν γεγονότων. Καθημερινὰ ἔπαιρνα εἰδήσεις ἀπὸ τὸ Μέτωπον, διὰ τοῦ μοναδικοῦ ραδιοφώνου τοῦ Τάγματος.

Στὶς εἰδήσεις δὲν ἔλειπαν οἱ ὁμολογίες τῶν πολεμιστῶν,ὅτι ἔβλεπαν τὴν Παναγίαν, τόσον ὡς ἄτομα ὅσον καί ὡς ὁμάδες, νὰ ὑπερίπταται τῶν μαχῶν. Αὐτὸ πλέον εἶχε τόσον ἐξοικειώσει τοὺς στρατιῶτες, ὥστε νὰ φωνάζουν ἐν χορῷ: «Ἡ Παναγία, ἡ Παναγία». Ὁπότε ἀπὸ σεβασμὸν φρόντιζαν νὰ εἶναι πάντοτε καθαροί, γιὰ νὰ βλέπουν τὴν Παναγίαν, ὄχι σὰν μιὰ Ἀθηνὰ μὲ τὸ δόρυ της, ἀλλὰ σὰν Βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν, ποὺ τοὺς προστάτευε θαυματουργικῶς ἀπὸ τοὺς κινδύνους, ὡς Ὑπέρμαχος Στρατηγὸς τοῦ Ἔθνους.

Ἦταν τόσον βέβαιοι γιὰ τὴν προστασία τῆς Κυρίας Θεοτόκου καὶ γιὰ τὴν ὁρατὴν Σκέπην Της, ὥστε νὰ αἰσθάνωνται χαρὰν καὶ αἴσθημα ἀσφαλείας, παρὰ τὶς φοβερὲς κακοπάθειές των, μέσα στὰ χιόνια καὶ μέσα στὶς ὀδῦνες τῶν κρυοπαγημάτων καὶ ἄλλων στερήσεων, κάτι ποὺ καὶ σήμερα ἀκόμη διηγοῦνται στοὺς νεωτέρους, ὡς κάτι ὑπερφυσικόν».

Αὐτὴ ἡ πίστη, αὐτὴ ἡ ἀναφορὰ τῶν Ἑλλήνων στὴν Νικοποιὸ Θεοτόκο, ἐκφράζει μεταξὺ ἄλλων καὶ τὴν συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὅλοι ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν μας τὴν σωτηρία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς Ἀβάρους μὲ τὴν βοήθεια τῆς Παναγίας ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου. Ἂς μὴν λησμονοῦμε δὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὸ τάμα τοῦ Θ. Κολοκοτρώνη στὴν Παναγία. Ἂς θυμηθοῦμε ἐπίσης τὰ κείμενα τοῦ Μακρυγιάννη, τὰ ὁποῖα μὲ τρόπο συγκινητικὸ ἀναφέρονται στὸν Θεὸ καὶ στὴν Θεοτόκο.

Ὀρθόδοξη Πίστη μας εἶναι Οἰκουμενική. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀναιρεῖ τὴν ἱστορικὴ σύνδεση τῆς ἐλευθερίας μας και τῶν ἀγώνων μας μὲ τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους. Σήμερα προσευχόμεθα καὶ προσπαθοῦμε ὥστε νὰ ζοῦμε εἰρηνικὰ μὲ ὅλους τοὺς λαοὺς τοῦ κόσμου. Ἔχουμε, πάντως, δικαίωμα καὶ ὑποχρέωση νὰ τιμοῦμε τὴν πίστη τῶν προγόνων μας καὶ νὰ εὐχαριστοῦμε τοὺς Ἁγίους μας γιὰ τὴν βοήθειά τους. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας. Βίωμα ποὺ δὲν ξεριζώνεται, ρίζωμα καὶ προοπτικὴ γιὰ τὸν λαό μας καὶ γιὰ τὴν Οἰκουμένη.

Του Κ.Χολέβα Πολιτικού Επιστήμονος

σιομάρτυρας Νικόλαος ο Νέος
Προστάτης  και  Πολιούχος μας

Δέν ἀφήνει κανέναν ἀσυγκίνητο και ἀδιάφορο ἡ σωτήρια ἐπέμβαση τοῦ Ἁγίου μας ὁ ὁποῖος διέσωσε τους ἐνορίτες καί τόν Ναό του ἀπό τόν θάνατο καί τήν καταστροφή τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1943, ὅταν οἱ Γερμανοί κατακτητές λίγο ἔλειψε νά γράψουν ἄλλη μία ματωμένη σελίδα στή νεότερη ἱστορία τῆς πατρίδας μας.

πως κάθε χρόνο, ἔτσι καί φέτος θα ἑορτάσουμε τό θαῦμα καί θά εὐχαριστήσουμε τόν «ἐν παντίαις ἀνάγκαις Ὑπέρμαχο» Νικόλαο γιά τήν προστασία καί τήν ἀρωγή του πρός ὅλους ἐμᾶς.

Τό Σάββατο 24 κτωβρίου στίς 5.00 μ.μ.θά ψαλλεῖ ὁ Μεγάλος σπερινός καί το πρωί τῆς Κυριακς 25 κτωβρίου θα τελεσθεῖ ἡ    Πανηγυρική    Θεία   Λειτουργία καί ἡ Εχαριστήριος Δοξολογία.

συμμετοχή μας, προσωπική καί οκογενειακή,θά ποτελέσει φορμή νά δοξασθε Θεός καί νά τιμηθε και πάλι νδοξος σιο μάρτυρας Νικόλαος.

Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Πολλές από τις ευλαβικές συνήθειες που έχουμε σήμερα οι χριστιανοί,μας τις δίδαξε ο ίδιος ο Κύριος με το προσωπικό του παράδειγμα . Ανάμεσα τους είναι και η Αγρυπνία , η νυχτερινή ακολουθία κατά την οποία αφιερώνουμε ένα μέρος από την νυκτερινή μας ανάπαυση στην Λατρεία Του Θεού. «Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε» είπε στους μαθητές του, και «αγρυπνείτε, εν παντί καιρώ δεόμενοι» τους προέτρεψε, κάτι το οποίο εφάρμοσαν οι Απόστολοι οι οποίοι αγρυπνούσαν προσευχόμενοι.

Οι Πράξεις των Αποστόλων είναι γεμάτες από τέτοιου είδους Αγρυπνίες τις οποίες επιτελούσαν οι Μαθητές του Χριστού αλλά και τα μέλη της Πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας τα οποία αγρυπνούσαν στις κατακόμβες εκεί που ήταν θαμμένοι οι Μάρτυρες, στις μνήμες των Αγίων αλλά και με την ευκαιρία άλλων περιστάσεων. Τέτοιου είδους Ακολουθία φυσικό είναι να ευδοκιμήσει μόνο σε ανθρώπους που είχαν τη δυνατότητα να αφιερώσουν τον ανάλογο χρόνο για την Αγρυπνία δηλ. τους μοναχούς . Όμως οι Πατέρες της Εκκλησίας μας όπως ο Ι. Χρυσόστομος προτρέπουν την Αγρυπνία όχι μόνο για τους Μοναχούς αλλά και για κάθε ευσεβή. «Κατάλαβε πόσο σπουδαίο είναι ενώ ολη η κτίσις  κοιμάται εσύ να συνομιλείς με τον Δεσπότη των όλων.Είναι γλυκός ο ύπνος αλλά η προσευχή είναι πιο γλυκιά». Η Αγρυπνία λοιπόν είναι μία εγρήγορση ψυχική και σωματική, μία ευσεβής εκδήλωση ασκήσεως, Τιμής και Θυσίας προς το Τιμώμενο πρόσωπο. Εν προκειμένω προς τους Αγίους της πίστεώς μας .

Αγρυπνία βεβαίως σημαίνει να μην κοιμηθεί ο αγρυπνών καθόλου την νύκτα όμως στις Ενορίες αυτό είναι δύσκολο αφού οι υποχρεώσεις των χριστιανών είναι τέτοιες που τους εμποδίζουν να συμμετέχουν όλη τη νύκτα στην Ακολουθία . Αυτό είναι δυνατόν μόνο στους μοναχούς οι οποίοι ως μοναδική εργασία έχουν την προσευχή και την Λατρεία Του Θεού. Όμως το να αφιερώσει κανείς ένα μέρος της νύκτας για τον σκοπό αυτό δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο.

Γι΄ αυτό στήν Ενορία μας πολύ συχνά διοργανώνονται τέτοιου είδους Λατρευτικές ευκαιρίες ούτως ώστε οι πιστοί να έχουν την ευκαιρία αλλά και την ευλογία να συμμετάσχουν συμπροσευχόμενοι . Αυτές οι μικρές Αγρυπνίες περιλαμβάνουν το μικρό Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας τον Μεγάλο Εσπερινό με λιτή και αρτοκλασία, τον Όρθρο και την κατανυκτική Θεία Λειτουργία ενώ συνήθως τίθενται προς προσκύνηση Ι. λείψανα Αγίων . Ο φωτισμός στην περίπτωση αυτή είναι χαμηλός, ο τρόπος της ψαλμωδίας ανάλογος και γενικά δημιουργείται μία ιδανική ατμόσφαιρα για να πει ο αγρυπνών «ευφράνθη μου τό Πνεύμα, συγχαίρει η καρδία» και να νοιώσει την γλυκύτητα της νυκτερινής δεήσεως και να λάβει την χάρι της Θείας Κοινωνίας εφόσον έχει προετοιμασθεί .

Ας είμαστε λοιπόν ολοπρόθυμοι για την συμμετοχή μας στις Αγρυπνίες και αυτήν την χρονιά , για να λάβουμε τον μισθό της ασκήσεως και της θυσίας από τα χέρια του Θεού προς Τον οποίο «πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις»αλλά και από την Παναγία και τους Αγίους μας τους φίλους του Θεού και των ανθρώπων τους πρεσβευτές.

Στις 27 προς 28 Οκτωβρίου 2009 8.30 μ.μ - 12.30 ν. ΑΓΡΥΠΝΙΑ για την Εορτή της Αγίας Σκέπης της Παναγίας μας και για τα Νικητήρια της «28ης Οκτωβρίου 1940».

Την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009 στις 5.00 μ.μ στο Ενοριακό μας Κέντρο  θα γίνει προβολή DVD με τίτλο «Η Προσφορά της Εκκλησίας μας στους Εθνικούς Αγώνες».

 

ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΑΥΤΟ ΑΣ ΚΥΜΑΤΙΣΕΙ Η ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.





Επίκαιρα κείμενα

DVD Πατήστε εδώ για να το δείτε



"Τεύχος 78"
Πατήστε εδώ για να δείτε το έντυπο στην πραγματική του μορφή

Επικοινωνία | Ο Ναός μας | Εκδόσεις
Copyright Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου του Νέου, με την υποστήριξη της e-RDA