Ἀκούσαμε σήμερα ἕνα ἀκόμη ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου. Ἀπό τήν ποικιλία τῶν μηνυμάτων αὐτοῦ τοῦ ἀποσπάσματος ἄς σταθοῦμε στό πρῶτο καί πολύ σημαντικό, πού μᾶς ἀφορᾶ ἀνεξαιρέτως ὅλους. «Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου», λέγει ὁ Κύριος στούς ἀκροατές Του. Αὐτό, βεβαίως, δέν τό λέγει μόνο στούς ἀκροατές πού Τόν ἄκουγαν ἐκείνη τή στιγμή ἀλλά στούς ἀκροατές τῶν λόγων Του ὅλων τῶν ἐποχῶν, δηλαδή σέ ὅλους ἐμᾶς. Σύμφωνα μέ τό σύνθημα τοῦ  Κυρίου κάθε μαθητής δικός Του, κάθε ἀκροατής τοῦ εὐαγγελίου Του, κάθε πιστός συνοδοιπόρος τῆς πορείας Του, κάθε ἄνθρωπος πού Τόν ἀγαπάει καί Τοῦ ἀφιερώνεται γίνεται τό φῶς τοῦ κόσμου. Ἕνας κόσμος πού εἶναι γεμάτος ἀπό τά φῶτα τῆς τεχνολογίας, πού φωτίζεται ἀπό τά σύγχρονα ἐπιτεύγματα, πού οἱ σοφοί, οἱ ἐπιστήμονες, οἱ φιλόσοφοι, οἱ πολιτικοί, οἱ ἐπιχειρηματίες τόν ὁδηγοῦν στή λαμπρότητα τοῦ μέλλοντος, πῶς ἔχει ἀνάγκη ἀπό φῶς; Μέ ποιά στοιχεῖα, μέ ποιά προσόντα, μέ ποιά χαρακτηριστικά μποροῦν νά γίνουν οἱ χριστιανοί τό φῶς τοῦ κόσμου, ὅταν μάλιστα ὁ κόσμος αἰσθάνεται ἤδη ἀρκετά φωτισμένος; Αὐτός ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ μοιάζει σάν πρόκληση καί ταυτόχρονα σάν ἀποστολή.

Σήμερα, περισσότερο ἀπό ποτέ ὁ κόσμος ἔχει ἀνάγκη ἀπό τό φῶς τῶν χριστιανῶν. Ὄχι ἐπειδή οἱ χριστιανοί εἶναι πιό ἔξυπνοι ἤ πιό ἐνάρετοι ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ὄχι  ἐπειδή κατάφεραν περισσότερα στή ζωή τους. Ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος ἀπό τό φῶς τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδή αὐτοί ἀνακάλυψαν καί συνδέθηκαν μέ τήν πηγή τοῦ φωτός, δηλαδή μέ τόν Ἰησοῦ. Ἐκεῖνος εἶπε: «ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου» καί ἐπίσης εἶπε ὡς λογική συνέχεια: «ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου». Οἱ χριστιανοί, λοιπόν, φωτίζουν ἐπειδή φωτίζονται. Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι δίνουν τά δικά τους ὑποτιθέμενα φῶτα στόν κόσμο. Οἱ πιστοί φωτίζουν τόν κόσμο μέ τό φῶς πού λαμβάνουν. Ἐμεῖς, πού ἀκοῦμε ἀπό τόν Κύριο ὅτι εἴμαστε τό φῶς τοῦ κόσμου, συνειδητοποιοῦμε τήν εὐθύνη καί τήν ἀποστολή μας; Ἔχουμε εὐθύνη νά παραμένουμε φωτεινοί, διότι, ἄν δέν φωτιζόμαστε, πῶς θά φωτίσουμε; Ἔχουμε ἱερή ἀποστολή νά φωτίσουμε ἕναν κόσμο πού βασανίζεται ἀπό τά σκοτάδια τοῦ ψεύδους καί τοῦ θανάτου. Κατά πρῶτον, ὁ χριστιανός φωτίζει τόν κόσμο μέ τήν ἀληθινή πρόοδο. Ζοῦμε μέσα σ’ ἕνα περιβάλλον πού θέλει νά πάει μπροστά. Σέ πολλούς τομεῖς τά καταφέρνει, κυρίως σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τή γνώση καί τήν τεχνολογία. Ἡ εἰρωνεία εἶναι ὅμως πώς, ὅσο προοδεύει ἐπιστημονικά καί τεχνολογικά, τόσο ὀπισθοδρομεῖ ἠθικά καί πνευματικά. Ἡ βία, ἡ ἀνηθικότητα, ἡ ἀνασφάλεια καί ἡ ὠμότητα τῆς ἐποχῆς θυμίζουν τόν πρωτόγονο ἄνθρωπο. Ἡ ἄγνοια καί ἡ ἀγωνία γιά ἐπιβίωση παραπέμπουν στήν ἐποχή τῶν σπηλαίων.

Ἡ κτηνωδία καί ἡ σαρκικότητα πού ἐπικρατοῦν ταιριάζουν μόνο στό ἀπολίτιστο θηλαστικό τῶν προϊστορικῶν χρόνων. Ὁ χριστιανός ἔχει νά δώσει τό φῶς τῆς σύζευξης ἀνάμεσα στά ὑλικά ἐπιτεύγματα καί στά πνευματικά διακυβεύματα. Φωτίζει τόν κόσμο, διότι χρησιμοποιεῖ τή γνώση, τήν ἐπιστήμη καί τήν τεχνολογία, γιά νά δείξει τή σοφία τοῦ Θεοῦ, γιά νά ὑμνήσει τό Θεό, γιά νά ἀπολαύσει τά πάντα ὡς δῶρα Θεοῦ. Φωτίζει μέ τό φῶς τῆς  προόδου, διότι προτρέπει πρός τήν ἀληθινή ἐξέλιξη καί ὄχι πρός τήν πνευματική καί ἠθική ὀπισθοδρόμηση. Κατά δεύτερον, ὁ πιστός φωτίζει τόν κόσμο μέ τό φῶς τῆς κατά Θεόν ἐλευθερίας. Σπάζει τά ἀριστοτεχνικά δεσμά τῶν ψευδοπροβλημάτων καί ἐλευθερώνει ἀπό τά σκοτεινά μπουντρούμια τοῦ φόβου καί τῆς ἀνασφάλειας. Φωτίζει, διότι ἀποδεσμεύει ἀπό τή στατικότητα τοῦ παρόντος αἰῶνος, τοῦ ἀπατεῶνος, καθώς στό πρόσωπό του ἀποκαλύπτεται ἡ προοπτική τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Φωτίζει μέ τήν ἐλευθερία ἀπό τήν Κίρκη καί τίς σειρῆνες τοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ καί δείχνει τήν ἀληθινή Ἰθάκη, πού εἶναι ἡ πατρίδα τῆς ἀγκαλιᾶς τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μᾶς περιμένει ὅλους. «Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου». Μήν ξεχάσουμε ποτέ αὐτόν τό λόγο τοῦ Χριστοῦ. Ἄς ἀποδεχθοῦμε τήν πρόκληση καί τήν ἀποστολή στήν ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ. Ἄς κρατᾶμε 68 τήν ἐπαφή μας μαζί Του ἀδιάπτωτη καί ζωντανή, γιά νά φωτίζουμε τόν κόσμο μέ τό φῶς τῆς ἀληθινῆς προόδου καί τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας. Μόνον ἔτσι θά δικαιώνουμε τήν ὕπαρξή μας, τήν ἰδιότητά μας ὡς χριστιανῶν καί θά δοξάζουμε Ἐκεῖνον, πού ἡ δική Του δόξα λάμπει καί θά λάμψει γιά πάντα.

Ι.Μ Δ