"Ο,τιδήποτε πάθουμε άδικα από κάποιον,ο Θεός υπολογίζει την αδικία αυτή είτε προς διάλυση των αμαρτημάτων μας, είτε προς απόδοση αμοιβής…'' Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος



Ιερές Ακολουθίες του μήνα
Αρχική » Κατήχηση » Κηρύγματα

Σήμερα η Αγία Εκκλησία τιμάει την απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Κλείνει δηλαδή την εορταστική περίοδο κατά την οποία ο ορθόδοξος λαός τίμησε την Κοίμηση της Παναγίας. Ένα γεγονός που προετοιμαστήκαμε με νηστεία να το ζήσουμε από την πρώτη Αυγούστου, που το βιώσαμε εορταστικά και πανηγυρικά το Δεκαπενταύγουστο και που μέχρι σήμερα συνεχίσουμε να το ζούμε και να το υμνολογούμε μέσα από την υπέροχη δομημένη λατρεία της Εκκλησίας μας.

Σήμερα ψάλλουμε και πάλι όλους του ύμνους της ημέρας του Δεκαπενταυγούστου για να αποχαιρετήσουμε αυτή την εορτή, αλλά και για να τιμήσουμε ακόμη μια φορά το πρόσωπο της Πανάχραντης Μητέρας μας , της Κυρίας Θεοτόκου, η οποία, αν και ανέβηκε στον ουρανό, ποτέ δεν εγκατέλειψε τον κόσμο. Μέσα στην αγκαλιά του Υιού της και Θεού μας προσεύχεται για όλους εμάς που την αγαπάμε και τρέχουμε κοντά της σε κάθε περίσταση.Με τον τρόπου αυτό επιβεβαιώνονται τα λόγια της άγνωστης γυναίκας, η οποία μέσα από το πλήθος θεολόγησε βαθύτατα λέγοντας: «μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας». Τα λόγια αυτά, αν και απευθύνονται προς το Χριστό, υμνολογούν τη Μητέρα Του. Παρουσιάζουν το μεγάλο μυστήριο της Παρθένου. Αυτό το Μυστήριο διαπραγματεύεται τις ενέργειες που κατέλαβε ο Θεός για τη σωτηρία μας. Η κορυφαία πράξη της αγάπης Του είναι η κάθοδος Του στον κόσμο. Ο Υιός του Θεού γίνεται Υιός της Παρθένου και ξαναπλάθει τον άνθρωπο. Το πρόσωπο που συνεργάζεται και παίζει το σημαντικότερο ρόλο σ’ αυτό το έργο του Θεού είναι η Παναγία. Εκείνη δέχεται να Του δανείσει την σάρκα της, να Τον φιλοξενήσει στην παρθενική μήτρα Της, να Τον θρέψει πρώτα με το πανάχραντο αίμα της και μετά με το γάλα των πανακήρατων μαστών της, για να Του δείξει πως η ανθρωπότητα αποδέχεται συνεργάζεται μαζί Του στο έργο της παλιγγενεσίας και της λύτρωσης.

Είναι μεγάλη αλήθεια να πούμε πως η κοιλία της Κυρίας Θεοτόκου είναι μακάρια και πανυπερευλογημένη, διότι μέσα της αναπαύθηκε ο Δημιουργός του Σύμπαντος. Αυτός που κρατάει στην παλάμη Του τα αμέτρητα και άπειρα συστήματα των γαλαξιών και αστεριών σμικρύνεται και κάνει θρόνο Του τη μήτρα της Παρθένου. Είναι ευλογημένο το σώμα της Παναγίας, διότι ενώνεται αδιάσπαστα και παντοτινά με το σώμα του Θεανθρώπου. Αυτή την ένωση διαζωγραφίζουμε στις ορθόδοξες εικόνες, στις οποίες η Κυρία Θεοτόκος κρατάει στην αγκαλιά της το γιό της και Θεό μας. Η αποκορύφωση, όμως, της αγιογραφημένης θεολογίας βρίσκεται στην εικόνα της Κοιμήσεως, στην οποία βλέπουμε τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό να κρατάει Εκείνος, τώρα πλέον, στη δική Του αγκαλιά την ευλογημένη Μητέρα Του και Μητέρα μας.Πάνω σ’ αυτή την ένωση της Θεοτόκου και Θεανθρώπου, η οποία σφραγίστηκε με το μοίρασμα και τη συγκοινωνία των δύο σωμάτων, καθώς η Μία χάρισε στον Έναν το σώμα της ο Ένας καθαγίασε την δωρήτρια με το δικό Του σώμα, στηρίζεται η σωτηρία όλων των ανθρώπων. Μέσα από την υπακοή της Μαρίας και την υπέρλογη συναλλαγή με το Θεό η σωτηρία καθίσταται προσωπική επιλογή του κάθε ανθρώπου. Αν ο Παράδεισος είναι ο Χριστός και η σχέση μας μαζί Του, η Κυρία Θεοτόκος γίνεται η πόρτα του Παραδείσου, η οποία ανοίγεται σε κάθε πιστό που επιθυμεί να ενωθεί και να έχει σχέση με τον Υιόν της.

Με τον πνευματικό μας αγώνα καλούμαστε όλοι να μιμηθούμε την Παναγία. Καλούμαστε να χαρίσουμε τον εαυτό μας στον Κύριο χωρίς κρατούμενα. Στο μέτρο που το καταφέρνουμε γινόμαστε και εμείς θεοτόκοι. Μας αξιώνει ο Σωτήρας να Τον κυοφορήσουμε, καθώς συμμετέχουμε στα μυστήρια της Εκκλησίας. Κάθε μυστήριο, και μάλιστα αυτό της Θείας Ευχαριστίας, είναι μια κάθοδος του Θεού στην ύπαρξη μας. Έρχεται Εκείνος και μυστικά αθόρυβα και διακριτικά κατοικεί μέσα μας, όπως κατοίκησε στη μήτρα της Παρθένου. Γεμίζει την ύπαρξη μας με την παρουσία Του και περιμένει από εμάς να διαφυλάξουμε αυτό τον θησαυρό. Επειδή, όμως, εμείς δεν είμαστε ενάρετοι σαν την Παναγία, χάνουμε αυτή τη φιλοξενία του Θεού και με τα λάθη μας τον διώχνουμε κοντά μας. Εκείνος δεν θυμώνει, επειδή τον προδίδουμε, ούτε απογοητεύεται. Επιμένει να έρχεται κοντά μας και επιχειρεί αμέτρητες φορές να ξαναενωθεί μαζί μας. Γι’ αυτό τα μυστήρια επαναλαμβάνονται πολλές φορές, για να μας ξαναδοθεί η ευκαιρία να κρατήσουμε το Χριστό, που τόσο ανόητα εκδιώξαμε. Όταν ανοιγόμαστε στην έλευση του Θεανθρώπου και κοινωνούμε μαζί Του μέσω της εν Χριστώ ζωής, μπορούμε να καταλάβουμε την μακαριότητα της Κυρίας Θεοτόκου, η οποία Τον φιλοξένησε και τον έθρεψε. Μπορούμε και εμείς να βιώσουμε και εμείς αυτή την μακαριότητα, που ξεκινάει από τώρα και δεν τελειώνει ποτέ.


Ι.Μ Δ





Επίκαιρα κείμενα

DVD Πατήστε εδώ για να το δείτε

Επικοινωνία | Ο Ναός μας | Εκδόσεις
Copyright Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου του Νέου, με την υποστήριξη της e-RDA