Ἡ Πνευματική μας Μητέρα ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς γεννήσεως τοῦ νέου ἀνθρώπου, τὸν ὑποδέχεται καὶ ἁγιάζει τὴν εἴσοδό του στὸν κόσμο. Θὰ τοῦ δώσει τὸ ὄνομα τὴν ὀγδόη ἡμέρα, θὰ τὸν ὑποδεχθεῖ στὸν Ναὸ τὴν τεσσαρακοστὴ ἡμέρα, θὰ τὸν κατηχήσει, θὰ τὸν βαπτίσει, θὰ τὸν τρέφει μὲ τὴν Σάρκα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, θὰ τὸν στεφανώσει, θὰ τοῦ παρα-σταθεῖ στὶς σωματικὲς καὶ ψυχικές του ἀρρώστιες, ὅταν ἑτοιμάζεται νὰ φύγει ἀπὸ τὸν κόσμο θὰ τρέξει πάλι κοντά του καὶ μὲ εὐχὲς καὶ ὕμνους θὰ προπέμψει τὸ σῶμα του στὸν τάφο καὶ τὴν ψυχή του στὸν Οὐρανό. Ἀλλὰ καὶ νεκρὸ ἀκόμη δὲν θὰ τὸν λησμονήσει,πάλι θὰ τελεῖ προσευχὲς καὶ Θ. Λειτουργίες γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.

Ἀληθινὰ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ στοργικὴ Μητέρα ποὺ παραλαμβάνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς γεννήσεώς του καὶ τὸν ὁδηγεῖ μέχρι τὶς πύλες τοῦ Οὐρανοῦ.

ΟΙ  ΕΥΧΕΣ  ΓΙΑ  ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ

Στὸ μικρὸ αὐτὸ Ἐνοριακὸ Ἔντυπο θὰ ποῦμε λίγα λόγια γιὰ τὶς Ἀκολουθίες ποὺ τελοῦνται μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς γεννήσεως ἑνὸς παιδιοῦ καὶ ποὺ προηγοῦνται τοῦ Μυστηρίου τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος. Οἱ Ἀκολουθίες αὐτὲς ἐπιγράφονται «Εὐχαὶ εἰς γυναίκα λεχῶ » καὶ  εἶναι οἱ ἑξῆς:

1.«Τῇ πρώτη ἡμέρα τῆς γεννήσεως τοῦ παιδίου αὐτῆς».

2.«Εὐχὴ εἰς τὸ κατασφραγίσαι παιδίον, λαμβάνον ὄνομα τὴ ὀγδόη ἡμέρα ἀπὸ τῆς γεννήσεως αὐτοῦ»καὶ

3.«Εὐχαὶ εἰς τὸ ἐκκλησιᾶσαι παιδίον μὲθ᾿ ἡμέρας τεσσαράκοντα».

Ἂς δοῦμε αὐτὲς τὶς Ἀκολουθίες μία-μία καὶ ἂς ἀνακαλύψουμε τὸ σημαντικὸ περιεχόμενο ποὺ περικλύουν.

ΤΗΝ   ΠΡΩΤΗ   ΗΜΕΡΑ

Τὴν ἡμέρα τῆς γεννήσεως λοιπὸν προσκαλεῖται ὁ Ἱερέας στὸ σπίτι τῆς λεχώνας καὶ τελεῖ τὴν Ἀκολουθία μὲ παροῦσα τὴν Μητέρα καὶ τὸ βρέφος. Γιὰ τὴν Ἀκολουθία χρειάζεται θυμίαμα γιὰ νὰ θυμιάσει ὁ Ἱερέας τὴν Μητέρα,τὸ βρέφος καθὼς καὶ τοὺς παρισταμένους,τὸ σπίτι κ.λ!

Ἡ Ἀκολουθία περιλαμβάνει τὰ τροπάρια τῆς  Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μας καὶ τῆς Παναγίας μας  «Ἡ Γεννησίς Σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἠμῶν….» καὶ  «Ἡ Γέννησίς Σου Θεοτόκε χαρὰν ἐμύνησε πάσῃ τὴ Οἰκουμένῃ…». Προσκαλούνται τὰ δύο αὐτὰ Πρόσωπα, ο Κύριος καὶ η Θεοτόκος ποὺ μπῆκαν στὴν διαδικασία τοῦ τοκετοῦ, νὰ  εὐλογήσουν τὸ γεγονὸς καὶ μὲ τὴν Πνευματικὴ Παρουσία τους νὰ αὐξήσουν τὴν Χαρὰ τῶν γονέων καὶ ὅλων τῶν συγγενῶν. Κατόπιν λέγονται τρεῖς Εὐχὲς μὲ τὶς ὁποῖες παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ σηκώσει τὴν λεχώνα ἀπὸ τὸ κρεβάτι της, νὰ τὴν καθαρίσει ἀπὸ τὸν σωματικὸ ρύπο καὶ τὶς σπλα-χνικὲς ἐνοχλήσεις καὶ νὰ δια-φυλάξει καὶ νὰ διατηρήσει τὸ βρέφος ἀβλαβὲς ἀπὸ τὶς ἐπήρειες τοῦ πονηροῦ καὶ ἀπὸ κάθε ἀσθένεια ποὺ ἐπιβουλεύεται τὴν ὑγεία του καὶ τὴν φυσιολογικὴ ἀνάπτυξή του.

Παλαιοτέρα ποὺ οἱ γεννήσεις γίνονταν στὰ σπίτια ἦταν εὔκολο ὁ Ἱερέας νὰ βρεθεῖ κοντὰ στὴν Μητέρα καὶ τὸ βρέφος. Σήμερα ποὺ οἱ γεννήσεις γίνονται στὰ Μαιευτήρια οἱ Εὐχὲς αὐτὲς λέγονται ἡ τὴν ὀγδόη ἡμέρα μαζὶ μὲ τὴν ἀνάλογη εὐχὴ ὅπως θὰ δοῦμε πιὸ κάτω ἡ τὴν εἰκοστὴ ἡμέρα ἐξ οὐ καὶ «Μισῆ Εὐχὴ ἡ Μισοσαραντισμός».Ἀφοῦ δηλαδὴ λέγονται οἱ Εὐχὲς στὶς μισὲς ἡμέρες ἀπὸ τὶς σαράντα ποὺ ἡ λεχώνα παραμένει στὸ σπίτι ἔχει ἐπικρατήσει νὰ ὀνομάζεται ἔτσι ἡ Ἀκολουθία.

Ἐξυπακούεται ὅτι,ἂν ὑπάρχουν πρακτικοὶ λόγοι οἱ Εὐχὲς αὐτὲς μποροῦν νὰ διαβαστοῦν καὶ τὶς ἑπόμενες ἡμέρες. Ἀφοῦ οἱ λεχώνα πάρει τὴν εὐλογία τῶν Εὐχῶν μπορεῖ νὰ βγαίνει ἀπὸ τὸ σπίτι της γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ παιδιοῦ στὸν Παιδίατρο καὶ γιὰ νὰ κάνει κάποια ἐργασία ἐπείγουσα.

Θὰ πρέπει νὰ ἀποφύγει τὶς ἄσκοπες μετακινήσεις  ἀλλὰ καὶ νὰ δέχεται  ἐπισκέψεις, καὶ αὐτὸ γιὰ λόγους πνευματικοὺς ἀλλὰ καὶ ὑγείας τοῦ βρέφους καὶ δικούς της.

ΤΗΝ  ΟΓΔΟΗ  ΗΜΕΡΑ

Τὴν ὀγδόη ἡμέρα προσκαλεῖται καὶ πάλι ὁ Ἱερέας γιὰ νὰ διαβάσει τὴν Εὐχὴ τῆς Ὀνοματοθεσίας ποὺ σημαίνει ὅτι τὸ ὄνομα στὸ βρέφος δίδεται τὴν ὀγδόη ἡμέρα καὶ ὄχι τὴν ἡμέρα τῆς Βαπτίσεως κατὰ τὴν ὁποία τὸ νήπιο γίνεται ἐπίσημα μέλος της Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ μπορεῖ νὰ συμμετέχει στὰ Μυστήρια καὶ γενικὰ στὴν Ἐκκλησιαστικὴ ζωή. Πρότυπο γιὰ τὴν Ἀκολουθία  αὐτὴ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας ὁ Ὁποῖος ἔλαβε τὸ ὄνομα Ἰησοῦς ὀκτὼ ἡμέρες μετὰ τὴν Γέννησή Του (25 Δεκεμβρίου ἡ Γέννησις-1Ἰανουαρίου ἡ Περιτομὴ δήλ. ἡ Ὀνοματο-θεσία τοῦ Κυρίου).Τὸ ὄνομα εἶναι διακριτικὸ γνώρισμα τῆς προσωπικότητάς μας καὶ μᾶς διακρίνει ἀπὸ τοὺς ἄλλους συνανθρώπους μας. Ἐὰν γιὰ κάποιο λόγο δὲν δοθεῖ τὸ ὄνομα στὸ βρέφος τὴν ὀγδόη ἡμέρα τότε μπορεῖ νὰ δοθεῖ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαραντισμοῦ ἡ πρὶν ξεκινήσει ἡ Κατήχηση   στὸ Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος. Θὰ πρέπει λοιπὸν ἔγκαιρα οἱ γονεῖς νὰ ἀποφασίσουν ποιὸ ὄνομα θὰ δώσουν στὸ παιδὶ προσέχοντας νὰ προέρχεται ἀπὸ τὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ καὶ ἀπὸ τὴν Ἀρχαία Ἱστορία μας.

Μὲ τὸ ὄνομα κάποιου ἑορταζομένου Ἁγίου τὸ παιδὶ θὰ ἔχει ἕνα πρότυπο στὴν ζωή του καὶ ὅταν μεγαλώσει θὰ τὸν ἔχει Προστάτη,Βοηθὸ καὶ Μεσίτη στὸν Θεό!

ΤΗΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Ὁ Σαραντισμὸς γίνεται τὴ  Τεσσαρακοστὴ ἀκριβῶς ἡμέρα (ἂς εἶναι καὶ καθημερινὴ) μὲ τὴν Μητέρα καὶ τὸ βρέφος στὸν Ναὸ ὅπου τους ὑποδέχεται ὁ Ἱερέας γιὰ νὰ ἐκκλησιασθεῖ ἐπίσημα γιὰ πρώτη φορὰ ὁ νέος ἄνθρωπος ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ εἰσέλθει ἡ μητέρα στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ τὴν ὁποία στερήθηκε γιὰ 40 ἡμέρες λόγω τῆς γεννήσεως!

Ἡ Ἀκολουθία αὐτὴ τελεῖται στὸν Πρόναο τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ  περιλαμβάνει τέσσερις εὐχὲς ἡ πρώτη για τὴν μητέρα καὶ τὸ παιδί, ἡ δεύτερη για τὴν μητέρα καὶ οἱ ἄλλες δύο για το  παιδί. Μετὰ τὶς Εὐχὲς ὁ Ἱερέας παίρνει τὸ βρέφος στὴν ἀγκαλιά του καὶ ἀκολουθούμενος ἀπὸ τὴν μητέρα,τὸν πατέρα καὶ τοὺς τυχὸν  συνοδοὺς τὸ εἰσάγει στὸν Ναὸ λέγοντας «Ἐκκλησιάζεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ….εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος .Ἀμήν». Ἂν εἶναι ἀγόρι τὸ εἰσάγει στὸ Ἱερὸ Βῆμα καὶ τὸ περιφέρει γύρω ἀπὸ τὴν Αγ.Τράπεζα λέγοντας τὰ λόγια ποὺ πρόφερε ὁ Θεοδόχος Συμεὼν ὅταν ἀντί-κρισε τὸν Νεογέννητο Ἰησοῦ «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον Σου Δέσποτα…»!

Ἂν εἶναι κορίτσι τὸ προσκυνᾶ στὶς τέσσερις Δεσποτικὲς Εἰκόνες τοῦ τέμπλου. Κατόπιν προσκυνᾶ τὶς Εἰκόνες καὶ ἡ μητέρα. Ἀφοῦ γίνει ἡ Ἀπόλυση τῆς Ἀκολουθίας ψαλλομένου τοῦ τροπαρίου τῆς Ὑπαπαντῆς «Χαῖρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε…» ὁ Ἱερέας ἐναποθέτει τὸ βρέφος μπρο-στὰ στὴν Ὡραία Πύλη ἂπ᾿ ὅπου τὸ παραλαμβάνει ἡ μητέρα. Εἶναι μία συμβολικὴ πράξη ποὺ δείχνει ὅτι παραλαμβάνει τὸ παιδί της ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ παραγαγόντως Θεοῦ. Τὰ παιδιὰ μᾶς εἶναι πρωτίστως παιδιὰ τοῦ Θεοῦ.

Σκοπὸς τῆς Ἀκολουθίας εἶναι:

Ἡ Δοξολογία γιὰ τὴν γέννηση ἑνὸς νέου ἀνθρώπου.

Τὸ αἴσθημα ἐγκαρδίου εὐγνωμοσύνης γιὰ τὴν ἐν μέσω πολλῶν κινδύνων διάσωση τῆς μητέρας.

Ἡ αἴτηση γιὰ τὸν καθαρισμὸ τῆς μητέρας ἀπὸ τὴν ἀκαθαρσία τοῦ σώματος καὶ τὸν σπίλο τῆς ψυχῆς δηλ.τὸν ἠθικὸ ρύπο ποὺ μπορεῖ νὰ δημιουργηθεῖ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια τῆς μητέρας, ἐπειδὴ γέννησε καὶ ἔφερε ἕναν ἄνθρωπο στὸν κόσμο. Ἡ μητέρα πρέπει νὰ θεωρεῖ τὸ παιδὶ σὰν δῶρο Οὐράνιο καὶ ὄχι δικό της ἀπόκτημα.

Ἐπίσης  οἱ σαράντα ἡμέρες τῆς παραμονῆς τῆς Μητέρας στὸ σπίτι εἶναι τὸ διάστημα ποὺ χρειάζεται ἡ μήτρα γιὰ νὰ ἐπανέλθει στὴ θέση της.

• Τὸ ἴδιο χρονικὸ διάστημα ἀπαιτεῖται καὶ γιὰ νὰ βροῦν μητέρα καὶ νεογέννητο τὸν ρυθμό τους μὲ τὸ θηλασμό. Μετὰ ἀπὸ τὶς πρῶτες 40 ἡμέρες ὁ θηλασμὸς γίνεται εὔκολος, αὐθόρμητος καὶ χωρὶς προβλήματα.

• Τὸ χρονικὸ διάστημα τῶν 40 ἡμερῶν εἶναι τὸ "ὅριο ἀσφαλείας" ποὺ χρειάζεται ἡ μητέρα ἀλλὰ καὶ τὸ μωρὸ πρὶν ἀπὸ τὴν πρώτη κοινή τους ἔξοδο στὸν κόσμο. (Σύλλογος Ἐπιστημόνων Μαιῶν καὶ Μαιευτῶν Ἀθήνας).

Βλέπουμε λοιπὸν ὅτι οἱ Ἀκολουθίες αὐτὲς καὶ σημαντικὲς εἶναι καὶ χρήσιμες καὶ ἀπαραίτητες ἀφοῦ διοχετεύουν τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ στὰ παιδιά μας,τὴν Οἰκογένειά μας,στὸ σπίτι μας. Ἐπίσης φανερώνουν καὶ ἀποδεικνύουν τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ ἐμᾶς καὶ γιὰ κάθε στιγμὴ τοῦ καθημερινοῦ μας βίου.

Εὐχόμαστε νὰ ζήσει το παιδάκι σας. Νὰ εἶναι γερὸ καὶ φωτισμένο.Νὰ τὸ καμαρώσετε ὅπως ἐπιθυμεῖτε καὶ ὄπως θέλει ὁ Θεός. Νὰ εἶναι «σιδερένια» ἡ εὐνοημένη μὲ τὸ χάρισμα τῆς τεκνογονίας  μητέρα καὶ ἡ Εὐλογία τοῦ «ἐν Σπηλαίω γεννηθέντος καὶ ἐν τὴ ὀγδόη ἡμέρα σαρκὶ περιτμηθέντος καὶ ἐν ἀγκάλαις τοῦ Δικαίου Συμεὼν ἐναγκαλισθέντος»  Γλυκυτάτου Χριστοῦ μας νὰ εἶναι πάντοτε κοντά Σας ,νὰ φωτίζει τὸν ἀγώνα καὶ τὴν πορεία Σας καὶ Ἐκεῖνος νὰ γίνει ὁ Οἰκοδεσπότης τοῦ σπιτιοῦ Σας.

Εκ του Ι.Ναού

Κείμενο απο Ενοριακό Έντυπο.