Ὁ φίλαυτος κοιτάζει μέσα του ναρκισσιστικά καί αὐτοθαυμάζεται.
Ὁ μετανοημένος κοιτάζει μέσα του ἐλεγκτικά καί αὐτομέμφεται.
Ὁ ἄφρων φαντασιώνεται πάντα μέσα του τά "καλά" του.
Ὁ συνετός ἁλιεύει πάντα μέσα του τά λάθη του.
Ὁ ὑποκριτής "κατασκευάζει" μία ψεύτικη ἀντανάκλαση πρός τούς ἔξω.
Ὁ εὐθύς ἀντανακλᾶ εἰλικρινῶς καί διάφανα τό ἀληθινό του ἐσώτερον πρός τούς ἔξω.
Ὁ ὑπερήφανος προσθέτει πολλούς πήχεις στό χοϊκό του ἀνάστημα.
Ὁ ταπεινόφρων ἀφαιρεῖ κι αὐτούς τούς πραγματικούς πήχεις ἀπό τό ὕψος του.
«Ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»
(Ἰωά. 15, 5)
Δέν εἴμαστε τίποτε χωρίς τόν Χριστό.
«Ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς»
(Ψαλμ. 35, 10)
Δέν βλέπουμε τίποτε χωρίς τόν Χριστό.
«Δεῖξον μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου»
(Ἰάκ. 2, 18)
Δέν δείχνουμε τίποτε ἀπό αὐτά πού πιστεύουμε γιά ἐμᾶς,
ἀλλά τά ἔργα μας μᾶς δείχνουν σέ Θεό κι ἀνθρώπους!
Ὅποιος κατάλαβε τό μηδενικό του
μπορεῖ νά βάλει καλή ἀρχή μετανοίας, μονάχα ἀπό τό μηδέν!
Γράφει: Μ.Σ. ἐκπ/κός
Πατήστε εδώ για να το δείτε