Ένας που καμώνονταν τον πολύ σοφό συνάντησε κάποτε στο δρόμο του έναν απλοικό χωρικό που πήγαινε στην εκκλησία.
-Για που με το καλό; τον ρώτησε.
-Πάω στην εκκλησία,του απάντησε ο χωρικός.
-Και δε μου λές,του λέει ειρωνικά ο σοφός.Μήπως ξέρεις να μου πείς,ο Θεός σου είναι μεγάλος η μικρός;
-Κι από τα δύο.
-Δε γίνεται να είναι και τα δύο!
-Γίνεται,κύριε.Να,είναι τόσο μεγάλος,που δεν τον χωρούν ούτε οι ουρανοί,αλλά και τόσο μικρός,που μπορεί να κατοικεί μέσα στην καρδιά μου.
Κι ο σοφός τα'χασε με τη σοφή απάντηση του απλοίκού μα πιστού χωρικού.