Από τά Aρχαία χρόνια μαγνήτιζαν τά στάδια, συγκινούσαν οι αγώνες. Οι αθλητές πάντοτε αγωνίζοντο γιά τήν νίκη, γιά τό βραβείο. Τιμές καί δόξες στόν νικητή! Ναί στόν νικητή. Γιατί στους αγώνες τούς αθλητικούς πού οργανώνουν οι άνθρωποι, ένας γεύεται τήν νίκη. «Οι έν τώ σταδίω τρέχοντες... εις λαμβάνει τό βραβείον» (Α Κορ. θ, 24).

Όμως στό «στάδιον τών αρετών», στούς πνευματικούς αγώνες, πού μάς καλει τήν ιερά αυτή περίοδο ή Αγιω- τάτη ’Εκκλησία μας δέν υπάρχει πε­ριορισμός νηκητών. Μπορούν νά είναι νικητές, νά λάβουν τόν αιώνιο στέφανο της δόξας όλοι όσοι θελήσουν νά αγωνισθούν. Ο Απόστολος Παύλος λέγει: «τόν αγώνα τόν καλόν ηγώνισμαι... λοιπόν απόκειταί μοι ό της δικαιοσύνης στέφανος, όν απο­δώσει μοι Κύριος εν εκείνη τη ημέρα» καί επισημαίνει «ού μόνον δέ έμοί αλλά καί πάσι τοίς ηγαπηκόσι τήν επιφάνειαν αυτού» (Τιμ. Δ 7,8). «Οι βου- λόμενοι αθλησαι εισέλθετε».

Πώς όμως; Κατ’ αρχάς χρειάζεται προπόνηση, όπως κάνουν όλοι οι αθλητές. Ναί, προπόνηση, έννοια μέ βαθειά σημασία, πού απαιτεί μεγάλη προσπάθεια προετοιμασίας. Μή μάς διαφεύγει ότι εμπεριέχει τήν λέξη «πόνο». Επίπονη προσπάθεια εγκράτειας άπό κάθε πάθος πού μας βαραί­νει καί δυσκολεύει τόν αγώνα μας. «Πας δέ ό αγωνιζόμενος πάντα έγκρατεύεται, εκείνοι μέν ούν ίνα φθαρτόν στέφανον λάβωσιν, ημείς δέ αφθαρτον» (Α Κορ. θ, 26). Καί μάς καλεί ό Παύλος νά μιμηθούμε τό παράδειγμά του. «’Εγώ τοίνυν ούτω τρέχω» (αυτόθι 27). Καί πανέτοιμοι «αναζωσάμενοι τόν καλόν τής νηστείας άγώνα καί αναλαβόντες τήν πανοπλίαν τού Σταυ­ρού, τω έχθρω αντιμαχησόμεθα». Ναί τόν εχθρόν. Εδώ δέν υπάρχει απλώς αντίπαλος σέ μία ευγενή άμιλλα, αλλά εχθρός, ό διάβολος. Ό αγώνας μας αφορά τήν σωτηρία η τήν άπώλεια, τήν αιώνια μακαριότητα ή τήν αιώνια κόλαση. Όπλα τού άγώνα μας ή πίστη μας στόν Θεό, ή προσευχή, ή νηστεία, η ελεημοσύνη καί οι άλλες αρετές. Καί η συμμετοχή μας στά σωτηριώδη μυ­στήρια της ’Εκκλησίας μας.

«Καί ό ποιων ταύτα τόν άληθινόν κομίζεται στέφανον παρά του παμβασιλέως Χρίστου εν τη ημέρα τής κρίσεως». Όχι ενας άλλά ό κάθε άγωνι- ζόμενος, «ό ποιών ταύτα», όλοι. «Οι γάρ νομίμως άθλούνται δικαίως στέ­φανούνται». «Μετανοίας ό καιρός καί δεήσεως ώρα» προσδιορίζει υπέροχα τό περιεχόμενο τής Μεγάλης Τεσσα­ρακοστής, ό ιερός ύμνογράφος.

Γιάννης Τοσούλας