Μέσα στήν ἑορταστική ἀτμόσφαιρα μέ τούς φωτι-

σμένους δρόμους, τίς στολισμένες βιτρίνες, τά Χρι-

στουγεννιάτικα δένδρα πού ἀναβοσβήνουν, ἡ Ἐκκλησία μᾶς

προσκαλεῖ νά ἀφήσουμε τά ἀνάκτορα τοῦ Ἡρώδη καί νά

βρεθοῦμε κοντά στήν Ταπεινή Φάτνη προσπαθώντας νά

ζήσουμε τήν Μεγάλη Ἑορτή καί τή ζωή μας μέ τέτοιο τρό-

πο ὥστε ἄν κάποιος μᾶς ρωτήσει γιά τό Ἀστέρι τῶν Μά-

γων ἤ παρατηρήσει τήν δική μας πορεία νά βρεῖ τό σωστό

δρόμο.

Αὐτό θά σημαίνει ὅτι ἡ χαρά τῶν Χριστουγέννων

θά ἔχει βρεῖ τό νόημα καί τήν αὐθεντικότητά της. Τότε,

ἴσως σταθοῦμε ἱκανοί νά ἀπολαύσουμε τήν εὐφρόσυνη

καί βιωματική μας συμμετοχή στόν κοσμοχαρμόσυνο ὕμνο

«Χριστός γεννᾶται δοξάσατε».

Τότε τά Χριστούγεννα δέν

θά εἶναι μία εὐκαιρία γιά ξεκούραση, γιά φαγητό, δῶρα καί

διασκεδάσεις, ἀλλά θά εἶναι μία πορεία συναντήσεως καί

εὑρέσεως τοῦ παιδίου Ἰησοῦ, τό ὁποῖο δέν ἦλθε ἁπλά γιά

νά διορθώσει τήν ζωή μας ἀλλά ἦλθε νά γίνει τό ἴδιο ἡ

ζωή μας καί νά μᾶς δώσει τήν δυνατότητα νά ἑνωθοῦμε

μέ τόν Θεό.