ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Τὴν Πρώτη Κυριακὴ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ἐορτάζουμε τὴν Νίκη καὶ τὸν Θρίαμβο τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης μας ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῆς κακοδοξίας μὲ τὴν ἀναστήλωση τῶν Ἁγίων καὶ Σεπτὼν Εἰκόνων, καὶ τιμοῦμε τοὺς Μάρτυρες καὶ Ὁμολογητές που ὕψωσαν τὸ ἀνάστημα τοὺς μπροστὰ στην φοβερὴ λαίλαπα τῆς Εἰκονομαχίας, ἡ ὁποία ταλαιπώρησε τὴν Ἐκκλησία για 100 περίπου χρόνια καὶ προσέφεραν τὸ αἷμα τοὺς ὡς θυσία πνευματικὴ για να ῥιζώσει καὶ να καρποφορήσει τὸ δένδρο τῆς Πίστεως. Γι΄αυτό ἡ Ἁγία Ἑβδόμη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος συνῆλθε στην Nίκαια καὶ μὲ τὸ Συνοδικὸ τὸ ὁποῖο ὑπεγράφη ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καί που ἀπόσπασμα τοῦ θὰ ἀναγνωσθεὶ κατὰ τὴν Τελετὴ της Λιτανεύσεως στο τέλος τῆς Θ.Λειτουργίας, ἀποφάσισε καὶ ὀριοθέτησε τὰ τῆς Προσκυνήσεως τῶν Ἁγίων Εἰκόνων καὶ διακήρυξε ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο ὁ Οὐρανοφάντορας Μέγας Βασίλειος ὑπογράμμισε , ὅτι «ἡ Τιμὴ τῆς Εἰκόνος ἐπὶ τὸ Πρωτότυπον διαβαίνει» καὶ ὅτι ἡ προσκυνήσῃ τοὺς δεν εἶναι εἰδωλολατρία ὅπως «κακῶς καὶ ἀμαθῶς καὶ ἀπερισκέπτως» λένε οἱ διάφοροι αἱρετικοί, ἀλλὰ ὅπως θὰ δοῦμε στις ἀπλὲς σκέψεις που θὰ ἀκολουθήσουν εἶναι εὐπρόσδεκτη ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους μας οἱ ὁποῖοι ἀποδέχονται τὰ ὅσα ἡ Ὀρθόδοξη εὐλάβεια Τοὺς ἀπονέμει, διὰ τῆς προσκυνήσεως τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων.

Κατὰ τὸν Άγιο Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνὸ τὰ τῶν Ἁγίων Εἰκονίσματα «Πνεύματος Ἁγίου εἰσὶ πεπληρωμένα» ,διότι οἱ ἐπ΄ αὐτῶν εἰκονιζόμενοι εἴχαν καταστήσει,κατὰ τὴν ἐπὶ τῆς γῆς ζωὴ τοὺς,τὰ σώματα τοὺς ναὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος .Ἔτσι λοιπὸν ,οἱ Ἱερὲς Εἰκόνες ἔχουν μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ τὴν Θεία Χάρι τῆς θαυματουργίας,ἀποβαίνουν δὲ καὶ παράγοντες ψυχικῆς σωτηρίας αὐτῶν πού τις προσκυνοῦν.Οἱ προσευχὲς τῶν εὐλαβὼν προσκυνητών,ἰδιαιτέρως κατὰ τὶς στιγμὲς τῆς Θείας Λατρείας,κατεβάζουν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ, τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους,ἐπὶ τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων τοὺς,ὥστε κάθε προσευχὴ να γίνεται ζωντανὸς προσωπικὸς διάλογος τοῦ προσευχόμενου μαζὶ τοὺς.

Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἀγάπησαν,προσκύνησαν καὶ λάτρεψαν τὰ Ἅγια Εἰκονίσματα μπροστὰ στὰ ὁποῖα προσεύχονταν καὶ δάκρυζαν ἀτενίζοντας τὰ ἱερὰ Πρόσωπα.Ὁ Ὃσιος Μάξιμος Καυσοκαλυβίτης λέγει χαρακτηριστικά. «Ἐγώ,ἔχοντας πίστη καὶ ἀγάπη πολλὴ στην Ὑπεραγιὰ Θεοτόκο μὲ δάκρυα ζητοῦσα να λάβω τὴν χάρη τῆς προσευχῆς ἀπὸ αὐτήν.Καὶ μία ἡμέρα που βρέθηκα στο Ναὸ τῆς Θεοτόκου,ὅπως συνήθιζα μὲ δάκρυα ἰκέτευα καὶ πάλι τὴν Θεοτόκο γι ’αὐτό.Καὶ ἀφοῦ ἀσπάσθηκα μὲ πόθο τὴν Ἀχράντη Εἰκόνα Τῆς,ἀμέσως μου συνέβει πολλὴ θέρμη στο στῆθος καὶ στην καρδία,ἡ ὁποία θέρμη δεν μὲ ἔκαιγε ἀλλὰ μὲ ἐδρόσιζε καὶ γλύκαινε καί μου προξενοῦσε πολλὴ κατάνυξη.Ἀπὸ τότε ἄρχισε ἡ καρδία μου να λέγει τὴν προσευχή.Τὸ ἴδιο καὶ ψυχή μου καὶ ὁ λογισμός μου ἔχουν τὴν μνήμη τοῦ Ἴησου καὶ τῆς Θεοτόκου καὶ οὐδέποτε ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ ἐμέ».

Γιά τὸν κάθε Ὁρθόδοξο πιστό η πατρογονική Εἰκόνα που παραδίδεται ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ εἰναι τὸ Ἱερὸ καὶ πολύτιμο Κειμήλιο τῆς οἰκογένειάς που πέρα ἀπὸ τὸ εἰκονιζόμενο Πρόσωπο ἐνσαρκώνει μια ὁλοκλήρη ἱστορία.Ὀ λαὸς μας στῇν Ἁγία Εἰκόνα δίνει ζωή,φωνή,συναίσθημα.Τὴν αἰσθάνεται ἀναπόσπαστο μέρος τῆς ζωῆς τοῦ.Ἐπικοινωνεὶ μὲ αὐτή,παίρνει μυστικὰ ὁδηγίες,καὶ τῆν ἔχει φύλακα καὶ προστάτιδα.Ἐὰν για ἕνα ἀδιάφορο ἡ ἄπιστο ἡ εἰκόνα δεν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἕνα ἀντικείμενο μὲ κάποια αἰσθητικὴ ἡ ἀρχαιολογικὴ ἀξία,για κάθε πιστὸ ἔχει οὐσιώδη σημασία καὶ ἀνυπολόγιστη ἀξία. Διά τῶν Εἰκόνων ἁγιάζονται τὰ χείλη πού τις ἀσπάζονται,τὰ μάτια πού τις βλέπουν,ὁ νοῦς πού τις περιεργάζεται,τὸ σπίτι πού τις φυλάττει, ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος ἀνάγεται πρὸς Θεογνωσία.Χωρὶς Εἰκόνες δεν εἶναι μόνο οἱ ναοὶ μας γυμνοί.Καὶ οἱ καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἀπογυμνωμένες ἀπὸ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας καὶ ἀπὸ τὴν ἀσφάλεια τῆς παρουσίας τῶν ἁγίων.

Οἱ προσφυγες της Μικρὰς Ἀσιὰς διωκόμενοι ἀπὸ τὶς πατρογονικὲς τοὺς ἐστίες,ἐγκαταλείποντες θησαυροὺς και περιουσίες,ἔπαιρναν μαζὶ τοὺς τὰ ὀστᾶ τῶν γονέων τοὺς καὶ τὶς Ἱερὲς Εἰκόνες,οἱ ὁποῖες σήμερα κοσμοῦν τοὺς Ναοὺς τοῦ Μικρασιάτικου Ἑλληνισμοὺ στὸν Ελλαδικό χώρο.Διὰ τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων προβάλλεται ἐπὶ τῆς γης η χαρά,τὴν ὁποία ἔχουν στους Οὐρανοὺς οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ . Γιαυτὸ καὶ ἡ Ζ΄Οἰκουμενικὴ Σύνοδος χαρακτήρισε τὴν Τιμὴ καὶ τὴν Προσκυνήσῃ τῶν Εἰκόνων ὡς «ἔγκριτον Θεάρεστον Θεσμοθεσίαν καὶ παράδοσιν της Ἐκκλησίας,εὐσεβὲς αἴτημα καὶ ἀνάγκην τοῦ πληρώματος αὐτῆς».Ὁ Θεὸς θέλει τὴν Τιμὴ καὶ τὴν Προσκυνήσῃ τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων,για να μὴν λησμονούνται ἀπὸ τοὺς πιστοὺς Ἐκεῖνοι, που ἔμειναν πιστοὶ στο θέλημα του.Ὅπως θέλει ὁ Θεὸς τὸν ἁγιασμὸ πάντων τῶν ἀνθρώπων,θέλει καὶ τὴν τιμὴ καὶ τὴν προσκυνήσῃ τῷ Ἁγίων Τοῦ ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς.

 Εἶναι τόσο δεμένος ὁ λαὸς μας μὲ τις Εἰκόνες και ἔχει τόσο πολὺ περάσει αὐτὸς ὁ ψυχικὸς –ἐσωτερικὸς δεσμὸς σὲ ὄλες τις ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τῶν πιστῶν,ὥστε μπορεὶ κανεὶς να πεί,ὅτι οἱ Ἱερὲς Εἰκόνες ἔχουν προσωποποιηθεί.Δεν εἶναι μόνο ἡ ἀπεικόνηση τῶν Ἱερῶν Προσώπων αλλα αὐτὰ τὰ ἴδια τὰ Ἱερὰ Πρόσωπα τὰ ὁποῖα μὲ τὴν Χάρη που ἔδωσαν στα ὑλικὰ στοιχεῖα μεταποιῆσαν τὸ ξύλο καὶ τὰ χρώματα σὲ Θεῖα Ὑπάρξῃ.Γι΄ αὐτὸ ὁ εὐσεβὴς λαὸς μας συνομιλεὶ μαζὶ τους,τις ἀσπάζεται ὅπως τὰ ἀνθρώπινα πρόσωπα,ἀκούει τοὺς κτύπους της καρδίας τοὺς,παίρνει μηνύματα,τις βλέπει να μετακινοῦνται καὶ να ἀλλάζουν χρώματα,νοιώθει τὴν εὐωδία τῆς ἀναπνοῆς τοὺς,φωτίζεται καὶ θερμαίνεται ἀπὸ τὸ φῶς που ἐκπέμπουν. Πιστεύει ἀκράδαντα ὅτι ἔχουν θεῖα ζωή,ὅτι ἀκούουν τις προσευχὲς καὶ τὰ αἰτήμτα,ὅτι αἰσθάνονται τὸν πόνο καὶ τὴν λαχτάρα τῶν ἀνθρώπων,ὅτι εἶναι πομποὶ θείων συχνοτήτων,ποὺ λαμβάνουν καὶ ἀποστέλλουν μηνύματα στον Θεὸ καὶ στους ἀνθρώπους.

 Ἂς κρατήσουμε σήμερα καὶ πάντοτε Ἀδελφοὶ, στην ἀγκαλιὰ μας τὶς Ἅγιες Εἰκόνες καὶ δι΄ αὐτῶν ἂς σφιχταγκαλιάσουμε τὴν Ὀρθοδοξία μας, ἡ ὁποία μας δίνει αὐτὴν τὴν εὐλογία, τοῦ να προσκυνοῦμε τοὺς Ἁγίους μας διὰ τῶν Σεπτὼν Εἰκόνων οἱ ὁποῖες χιλιολειτουργήθηκαν και χιλιπροσκυνήθηκαν ἀπὸ τοὺς εὐσεβεῖς Προγόνους μας, ποὺ ἄκουσαν τοὺς στεναγμοὺς τοῦ Γένους μας, ποὺ εἴδαν καὶ χάρηκαν για τὴν ἀπελευθέρωση Τοῦ ἀπὸ τοὺς πάσης φύσεως Τυράννους, καί που μας δίνουν τὴν χαρὰ τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων στην ζωὴ μας.