Ἡ Παναγία μας δέν πέρασε τή ζωή της μέσα σέ χαρές καί ἀπολαύσεις, ἀλλά μέσα σέ ἀγῶνες καί προπάντων μέσα σέ μεγάλες θλίψεις, οἱ ὁποῖες ἀποκορυφώθηκαν στή Σταύρωση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὡς μητέρα δέχθηκε ὅλο τόν πόνο καί ὅλη τήν πίκρα πού γεύεται μία μητέρα, ὅταν χάνει τό παιδί της, καί μάλιστα σέ τέτοιο σημεῖο, ὥστε οἱ Πατέρες μᾶς παρέδωσαν ὅτι οὐδέποτε, κανένας ἄνθρωπος δέν θά λυπηθεῖ περισσότερο ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Γιά ποιό λόγο;

Σίγουρα πολλές μητέρες, δυστυχῶς, ἔχασαν παιδιά. Καί ἕνα καί δυό καί περισσότερα ἴσως καί δοκίμασαν πολλά πικρά ποτήρια στή ζωή τους, ἀλλά τήν εὐαισθησία, τήν καθαρότητα, τήν ἁγνότητα, τή λεπτότητα τῆς καρδίας τῆς Θεοτόκου, κανένας ἄνθρωπος, οὔτε ἄνδρας οὔτε γυναίκα, μπορεῖ νά φθάσει.

Καί ὁ πόνος, ὅπως ξέρετε, δέν εἶναι ἀναλόγως τοῦ μεγέθους του, ἀλλά τό πῶς αἰσθάνεται κάποιος τά διάφορα γεγονότα, πού συμβαίνουν γύρω του. Καί ἔτσι, ἡ Παναγία, λόγω τοῦ ὅτι εἶχε τήν πιό καθαρή ψυχή, τήν πιό εὐαίσθητη καρδιά, τήν πιό καθαρή διάνοια, δοκίμασε τόν πόνο τόσο πολύ, ὅσο κανένας ἄλλος ἄνθρωπος σ’ αὐτό τόν κόσμο. Καί αὐτό γιά νά μπορεῖ στή συνέχεια νά μᾶς καταλαβαίνει, νά μᾶς συμπαρίσταται καί νά εἶναι μαζί μας.

O Λεμεσού Αθανάσιος

Πηγή:Ηλιχτίδα