Λοιπόν σκέφτομαι πώς εἶναι φορές πού δέν ἀξιοποιοῦμε τόν χρόνο πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός γιά μετάνοια καί ἐξομολόγηση ἀλλά γιά ἐπιπλέον δικαιολογίες γιά τόν ἑαυτό μας, γιά αὐτοδικαίωση καί εὐθύνες γιά τούς ἄλλους.

Παρόμοια ἱστορία εἶχα ἀκούσει γιά κάποια μητέρα πού μιλώντας στόν πνευματικό μέ τρόπο ἀπαξιωτικό γιά τή νύφη της ζητοῦσε τή συμπάθεια τοῦ ἱερέα καί ἕναν ἀκόμη σύμμαχο γιά τήν ἴδια. Ὅλη ἡ ἐξομολόγηση περιστρεφόταν γύρω ἀπό τήν «ἄλλη». Ὁ ἱερέας ἄκουγε μέ λεπτομέρειες τί ἔκανε καί τί δέν ἔκανε ἡ «ἄλλη». Μάταια προσπαθοῦσε ὁ παππούλης νά ἐπαναφέρει τό μυστήριο στή σωστή του θέση. Ἡ πεθερά δέν ἄφηνε περιθώρια γιά τήν «ἄλλη». - Ἀπό τότε πού πῆρε τό γιό μου ἀλλάξανε ὅλα. Τό παιδί μου ἤτανε καλό. Αὐτή τόν ἄλλαξε.

Ἀπό τότε πού παντρεύτηκε, τό παιδί μου δέν μᾶς θέλει. Κι ἄλλα πολλά ἔλεγε ἡ κυρία καί στόλιζε τήν «ἄλλη» Ὁ παππούλης ἄκουγε, ἄκουγε καί τελειωμός δέν ὑπῆρχε. Ἀφοῦ ἡ ὥρα πέρασε καί δέν ὑπῆρχε καμμιά χαραμάδα γιά νά μπορεῖ κάτι νά ἀρθρώσει ὁ πνευματικός. Σέ κάποια στιγμή σέ ἀπόγνωση ἡ γυναίκα ρώτησε τόν παππούλη. - Εἶμαι ἀπελπισμένη. Δέν μπορῶ νά τή δῶ μέ ἀγάπη. Δέν μπορῶ νά σκεφτῶ κάτι καλό γι᾽ αὐτήν. Τί νά κάνω; Ὁ πνευματικός σήκωσε τό βλέμμα του καί κύταξε τόν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Σάν νά ΄πε μιὰ προσευχή μέσα του καί ζήτησε ἀπό τό Θεό νά τοῦ δώσει μία ἀπάντηση. Καί σάν νά τοῦ τό ὑπαγόρευσε ὁ ἄγγελός του γύρισε καί εἶπε στή γυναίκα. - Νά τήν κάνεις κόρη σου...

π.Εφραίμ Παναούσης