Πέθαινε ο παπα Βασίλης που διακονούσε στον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης και μαζεύτηκαν τα παιδιά του γύρω του για να πάρουν την ευχή του.
-Πατέρα σε ευχαριστούμε που όλα αυτά τα χρόνια προσευχόσουν για μας.
-Ελάχιστες φορές προσευχήθηκα για εσάς. Σας άφηνα στα πόδια του Χριστού. Για όλους τους άλλους που είχαν ανάγκη προσευχόμουν.
Ο άνθρωπος απ' τη στιγμή της βαπτίσεως του γίνεται πρόσωπο.
Παύει να είναι άτομο.
Ατομική προσευχή κάνουν οι γιόγκι.
Όλοι είμαστε ένα έλεγε ο Άγιος Πορφύριος.
Να αναφέρω τον φίλο μου τον Γιάννη από την Δράμα που εδώ και σαράντα χρόνια κυκλοφορεί με ένα μπλοκάκι όπου κρυφά σημειώνει γνωστούς και αγνωστους με προβλήματα υγείας;
Τα βράδια δεν κοιμάται.
Κομποσκοίνι και μετάνοιες...
Κάποτε, δεν ξέρω πως του ξέφυγαν πέντε κουβέντες
"Ποτέ δεν προσευχήθηκα για τον εαυτό μου.
Άκουσα ότι μια μαθήτρια του σχολείου μας έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Δεν ήταν δική μου μαθήτρια δεν ήξερα ούτε καν την φυσιογνωμία της....
Προσευχήθηκα αρκετές βδομάδες μετά δακρύων....Κανείς δεν γνώριζε τι έκανα ....
Βοήθησε ο Θεός το κοριτσάκι ξεπέρασε τον κίνδυνο , επέστρεψε στο σχολείο....
Τρελάθηκα ...με πλησίασε χωρίς να με ξέρει καλά καλά και άρχισε να με σφίγγει δυνατά στην αγκαλιά της....
Το ίδιο γινόταν κάθε μέρα μέχρι που τέλειωσε το σχολείο.."
Ξημερώνεται μπροστά στα εικονίσματα προσευχόμενος για τις εκατοντάδες ανθρώπων που έγραψε.
Συνεχίζει προσευχόμενος για τους νεκρούς.
Δεν υπάρχει ατομική προσευχή όπως δεν υπάρχει ατομική σωτηρία.
'' Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως αναπληρώσατε τον νόμον του Χριστού "

Μιχάλης Μάλαμας για την Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου