|
 |
Αρχική » Επίκαιρα κείμενα
Οι περισσότεροι έχουμε κάτι περίεργες φοβίες: “άμα δεν κάνω αυτό, θα μου συμβεί το άλλο”. Πριν κάποιες μέρες επισκέφθηκα κάποιον που έσπασε το χέρι του. “Με τιμώρησε, πάτερ, ο Θεός! Ξέχασα ν' ανάψω εκείνη τη μέρα το καντήλι... Και να! Έσπασα το χέρι μου”. Μα τι άποψη έχουμε για τον Θεό...; Τι είναι ο Θεός; Μην είν' κανας μπακάλης που αν δε του πας τα χρωστούμενα, σταματά να δίνει βερεσέ;
Μέσα στο τυπικό της Εκκλησίας υπάρχουν πολλές πράξεις ευλάβειας: καντήλια, θυμιατήρια, κεριά και λοιπά. Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά γιατί λειτουργούν σα φωτεινοί σηματοδότες. Δεν είναι όμως ο αυτοσκοπός. Το ότι ανάβουμε καντήλι είναι έθιμο και μάλιστα αρχαίο. Παραμένει ωστόσο ένα έθιμο. Στον Παράδεισο μπορεί να πάμε και χωρίς καντήλια. Είναι αδύνατον όμως να πάμε χωρίς φωτεινές πράξεις. Στη τελική, σκοπός δεν είν' το καντήλι, σκοπός είναι ο Χριστός!
Το καντήλι είναι εκεί στα εικονίσματα του σπιτιού -και καλά κάνει και είναι- για να το ανάβουμε και να θυμόμαστε ότι ο Χριστός είναι το αληθινό Φως κι οτι δικός μας σκοπός είναι να φανερώσουμε το φως Του στον κόσμο. Λιβάνι αληθινό είναι τα λόγια και οι σκέψεις μας. Τι να το κάνω να έχει κάποιος πέντε διαφορετικά αρώματα θυμίαμα σπίτι και... το στόμα, οι σκέψεις, οι πράξεις να βρωμάνε από κακία; Ο Θεός δεν είναι ούτε μπακάλης, ούτε διαιτολόγος, ούτε απουσιολόγος. Το μόνο που θέλει από 'μας είναι τα καλά μας λόγια να συμφωνούν με τις καλές μας πράξεις μας. Από λόγια άλλωστε γέμισεν ο τόπος. Πράξεις θέλει ο Θεός κι Ελευθερία.
Ι.
|
|
Πατήστε εδώ για να το δείτε