Πόσες φορές κάθε ημέρα ο Χριστός μας κτυπά την πόρτα; Την πόρτα της καρδιάς μας.Μας κτυπά απαλά και περιμένει.

Περιμένει να ανοίξουμε.Να ανοίξουμε να μπει.Να μπει για να συναντηθούμε.Να συναντηθούμε για να συγχωρεθούμε. Να συγχωρεθούμε για να σωθούμε.

Η πόρτα της καρδιάς μας ανοίγει μόνο από μέσα. Δεν έχει από έξω χερούλι. Μόνο εμείς μπορούμε να την ανοίξουμε.Γι’ αυτό και ο Χριστός το μόνο που μπορεί να κάνει
είναι να την κτυπά απαλά περιμένοντας.Ο ίδιος ο Θεός στέκει με υπομονή και περιμένει.Πόσο μας αγαπά ο Χριστός μας;

Τόσο, που επιμένει.Δεν παραιτείται. Δεν απογοητεύεται μαζί μας.Δεν χάνει την πίστη Του σε εμάς.Αυτός είναι ο Θεός μας.Θεός ελέους και αγάπης. Θεός υπομονής και κατανόησης.Άραγε πότε θα καταλάβουμε ότι ο Χριστός είναι σφόδρα ερωτευμένος μαζί μας;

Ποιος θα μπορούσε να πολιορκεί τόσο πολύ την υπάρξή μας εάν όχι ένας ερωτευμένος;Είναι αυτός ο έρωτας, ο θείος έρωτας, αυτό το ντέρτι του Χριστού που έχει για εμάς.Είναι η απόδειξη ότι ο Χριστός μας θέλει μαζί Του όχι γιατί μας έχει ανάγκη, αλλά διότι μας αγαπά αληθινά... Ας ανοίξουμε...