Ἔτσι λοιπόν τό σῶμα μας ἀγαπητοί μου ἀνήκει στό Χριστό γιά ἀγαθήν χρῆσιν. Δέν εἶπα ἡ ψυχή μας, εἶπα τό σῶμα μας, τό ὁποῖο δέν ξέρω μερικές φορές ὑποτιμοῦμε πιστεύω ἀπό τήν παρανόηση κάποιων χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἀλλά τό σῶμα -θά τολμήσω νά τό πῶ- εἶναι ἴσης ἀξίας μέ τήν ψυχήν. Ἴσης -εἶπα θά τολμήσω γιατί μπορεῖ νά πεῖ κάποιος μπά! νά προκαλῶ-. Θ’ ἀναστηθεῖ τό σῶμα; Ναί.

Δεύτερον. Θά εἰσέλθει στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ τό σῶμα;  Βέβαια. Ἀφοῦ λοιπόν θά εἰσέλθει στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἡ ψυχή καί τό σῶμα, μέ τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Ἄρα λοιπόν ἀφοῦ θά δοξαστεῖ καί τό σῶμα δέν ἔχει πολύ μεγάλη ἀξία; Καί ἡ ψυχή θά δοξασθεῖ καί τό σῶμα. Τί λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Α΄ Κορινθίους στό τέλος τοῦ ἕκτου κεφαλαίου; δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν (δοξάσατε λοιπόν τόν Θεόν) ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ. (Α΄Κορ στ΄ 20). Τά ὁποῖα καί τά δυό εἶναι τοῦ Θεοῦ.

Προσέξτε! προτάσσει ἐδῶ ὁ Παῦλος τό σῶμα τοῦ πνεύματος, ἐπειδή ὁ λόγος περί ἀνηθίκων καταστάσεων κτλ. Ὥστε λοιπόν τό σῶμα ἔχει πολύ μεγάλη σημασία καί πολύ μεγάλη ἀξία. Ὅταν λοιπόν βαπτιστήκαμε στήν κολυμβῆθρα τό σῶμα μας βαφτίστηκε, βέβαια εἶναι καί ἡ ψυχή μαζί, ὅμως τό σῶμα βαφτίστηκε. Ἔτσι αὐτό τό σῶμα ἀνήκει στό Χριστό καί μᾶς τό δίνει τώρα πίσω γιά ἀγαθή χρήση. Γιά ἀγαθή χρήση, τό ὑπογραμμίζω.