Ο Θάνατος για τους ανθρώπους που βρίσκονται μακριά από τον Θεό και έξω από την Εκκλησία είναι κάτι φοβερό, αποτρόπαιο και ανεπιθύμητο. Είναι για κείνους ο δρόμο που οδηγεί στην ανυπαρξία, είναι το τέλος, είναι το απέραντο σκοτάδι. Η αξία της ζωής για κείνους φτάνει μέχρι την ώρα που ο άνθρωπος θα κλείσει τα μάτια του, άπαξ και τα έκλεισε τότε όλα χάνονται και  πέραν του τάφου κυριαρχεί το μηδέν, το τίποτα. Αντίθετα στην Ορθοδοξία, ο θάνατος είναι το πέρασμα, η διάβαση στην άλλη ζωή. Είναι καλύτερα η απαρχή της νέας εν Χριστώ ζωής. Με την Ανάσταση του ο Χριστός έφερε την ζωή και διέλυσε το κράτος του θανάτου.

Πριν την Ανάσταση ο θάνατος ήταν πανίσχυρος και το βασίλειο του ασάλευτο, όταν όμως ο Εσταυρωμένος και ταφείς Θεός Ανέστη εκ νεκρών τότε συνέτριψε τον θάνατο και χάρισε στους κεκοιμημένους την αιώνια ζωή. Γι΄ αυτό η Εκκλησία μας γιορτάζει την ημέρα του θανάτου Των Αγίων Της. Γιατί ακριβώς τον θάνατο τον θεωρεί όπως και είναι μετάβαση στην ζωή, στην Αληθινή Ζωή. Την ημέρα λοιπόν της Κοιμήσεως της Παναγίας η Εκκλησία μας εορτάζει και πανηγυρίζει την μετάβαση της Μητέρας του Θεού, στην αιώνια ζωή, στην Ουράνια Βασιλεία διότι «Τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν ως γαρ ζωής Μητέρα προς την ζωήν μετέστησεν…»! Η Μητέρα της ζωής, πήγε στην Ζωή. Ο Τάφος της γίνεται σκάλα που  μεταφέρει  την ίδια στον Ουρανό αλλά και όλους τους ελπίζουν σε Εκείνην.

Αυτό το μήνυμα αποτελεί για το ανθρώπινο γένος το μεγαλύτερο μήνυμα της ιστορίας Του. Όλα τα πλάκωνε ο θάνατος. Ήλθε ο Υιός της Παρθένου και με την Ανάσταση του έφερε την ζωή. Όλα ζωοποιήθηκαν. Και τον Υιό αυτόν τον γέννησε η Παναγία μας. Να γιατί είναι «Μήτηρ της ζωής».  Αν θέλαμε να πούμε ποιο είναι το μήνυμα της σημερινής γιορτής, το μήνυμα αυτό θα το συνοψίσουμε σε δύο λέξεις. «Εορτή της Αθανασίας». Αυτό είναι και το μήνυμα της Ορθοδοξίας. Αιώνια Ζωή μέσα στην Βασιλεία του Θεού. Νίκη του θανάτου. Χαρά μόνιμη των πιστών τώρα και πάντοτε. «Εν τη Κοιμήσει του Κόσμου ου κατέλιπες Θεοτόκε…» ψάλλουμε στο Απολυτίκιο της εορτής. Η Παναγία μας κοιμήθηκε. Άπλωσε τα άχραντα χέρια Της στο στήθος Της και σταυρώνοντας τα νεκρικά παρέδωσε την αγία της ψυχή στα χέρια του Υιού και Θεού της. Μετά από Τρεις ημέρες μετέστη ολόσωμη στους Ουρανούς. Όμως τον κόσμο, τον λαό, τα παιδιά της, όλους εμάς δεν μας εγκατέλειψε.

Αντίθετα όταν με πίστη και με επιμονή την επικαλεσθούμε Εκείνη φθάνει ταχύτατα και μας σκεπάζει με την ευλογία και την χάρη Της. «Ουδείς προστρέχον επί σοι κατησχυμένος από σου εκπορεύεται…»!Κανείς, δεν φεύγει ντροπιασμένος και απελπισμένος από την Θεογεννήτρια Παρθένο. Ανάμεσα σ΄ όλα τ΄ άλλα που μας απασχολούν αδελφοί μου, ας παρακαλούμε την Θεοτόκο να μας ενισχύει την πίστη στην αιώνια ζωή και να μας αξιώσει να γίνουμε πολίτες και κληρονόμοι αυτής.

Ε.