Πόσα χρόνια είσαι στην Εκκλησία; Και τι κάνεις τόσα χρόνια; Προχωράς; Προοδεύεις; Βλέπεις αλλαγές; Ωριμάζεις; Ή μήπως συνεχίζεις να ταράζεσαι, να θυμώνεις, να τσακώνεσαι με όλους, να είσαι άνθρωπος βιτρίνας, που από πίσω κρύβει ακαταστασία και ψέμα; Τόσα χρόνια στο Χριστό, πέτυχες άραγε την αυθεντικότητα του ήθος, και την απλότητα του ύφους; Έγινες γνήσιος άνθρωπος;

Είπα, λοιπόν,  να πω μερικά χαρακτηριστικά, που ίσως λειτουργούν ως σημάδια ότι πάμε καλά στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας. Θα έχεις ακούσει για τη ¨βαθεία καρδία¨. Εκεί που ηρεμούν τα πάντα. Όσο πιο συχνά έχεις επαφή μ’ αυτό το χώρο μέσα σου, δεν σε ταράζει εύκολα η θλίψη αυτού του κόσμου.

Ακούς, μα δεν ακούς.

Πονάς, μα δεν τρελαίνεσαι.

Είσαι μακάριος κι αντέχεις.

Δεν αρρωσταίνεις εύκολα.

Και δεν χαλιέσαι από κανέναν και τίποτε!

Δεν θίγεσαι, δεν βουλιάζεις στη θλίψη.

Είναι θέμα επιλογής σου! μπορείς να μονώσεις την ψυχή σου με τη χάρη του Χριστού. Όλα είναι θέμα ερμηνείας. Ο Χριστός σε βοηθά να τα βλέπεις όλα αλλιώς.

Νους Χριστού.

Είναι αυτός που σε κάνει να επιστρέφεις στην πνευματικότητα της καθημερινότητας αγαπητός πλέον από όλους, συμπαθής, ανθρώπινος. Άγιος.