Το  Ευαγγελίο του Όρθρου της Μεγάλης Πέμπτης, αναφέρεται σε τρεις μεγάλες επιθυμίες. Η πρώτη επιθυμία είναι βγαλμένη από το στόμα του Χριστού, «επεθύμησα τούτο το Πάσχα, φαγείν μεθ’ υμών».Επεθύμησε, δηλαδή, ο Χριστός, να φάει το τελευταίο Πάσχα, μαζί με τους μαθητές Του. Που να ήξεραν εκείνοι, τι θα τους παρέδιδε εκείνο το βράδυ, το οποίο θα παρέμενε εις τους αιώνας, μέσα στην Αγία μας Εκκλησία, το Σώμα Του και το Αίμα Του, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν την αιώνιον!

Η δεύτερη επιθυμία είναι επιθυμία των μαθητών. Είναι η επιθυμία των συνδαιτημόνων του δείπνου εκείνου, που ζητούσαν την παρουσία του Χριστού. Εκτός από εκείνον τον άνθρωπο που, όπως λένε τα κείμενα των πατέρων, τόν συνέφερε να μην είχε γεννηθεί, τον Ιούδα.

Και η τρίτη επιθυμία είναι ο τόπος του Χριστού. «Πού έστι το κατάλυμα, όπου το Πάσχα μετά των μαθητών μου φάγω;».

Εμείς έχουμε κάποιες επιθυμίες. Αυτές οι επιθυμίες είναι εγκόσμιες ή είναι επουράνιες;

Η επιθυμία που θα πρέπει να έχουμε είναι να βρισκόμαστε στο ιερό θυσιαστήριο και να δεχόμαστε τον πολύτιμο μαργαρίτη, που είναι ο Χριστός. Η ζωή μας χωρίς την παρουσία του Χριστού είναι ένα μηδέν. Εάν στη ζωή μας δεν τρεφόμαστε με το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού, τότε είμαστε οι δυστυχέστεροι των ανθρώπων. Εμείς έχουμε την επιθυμία να φάμε με τον Χριστό; Έχουμε την επιθυμία να δούμε το πρόσωπό Του; Έχουμε επιθυμία να κάνουμε την καρδιά μας κατάλυμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού;

Ας πάρουμε τις ημέρες αυτές κάποιες αποφάσεις, και ας τις καταθέσουμε στα πόδια του Εσταυρωμένου Χριστού και ας του ζητήσουμε να συγχωρήσει τα πολλά μας αμαρτήματα, να αποκτήσουμε εκκλησιαστικό τρόπο ζωής, να ζούμε για την Εκκλησία και να βιώνουμε την αγάπη του Θεού.

Ο Καστορίας Σεραφείμ