Λίγες στιγμές πριν το Μαρτύριο του Γολγοθά, ο Ιησούς ανακρινόμενος τον βλέπουμε να σιωπά. Δεν αποκρίνεται. Δεν ανταπαντά σε ότι του καταμαρτυρούν άδικα. Θα τολμούσα να πω ότι βυθίζεται κυριολεκτικά στην σιωπή. Αυτός που με το λόγο Του «οι Ουρανοί εστερεώθησαν». Γράφει χαρακτηριστικά ο ευαγγελικός λόγος «Ο δε Ιησούς εσιώπα, ώστε θαυμάζειν τον ηγεμόνα λίαν ...». Μπροστά σ' αυτήν την σιωπή, την Θεϊκή σιωπή, ο ηγεμών μένει έκθαμβος και εκστατικός.

Ιησούς και σιωπή.

Μια σιωπή που λαλεί περισσότερο από λόγους ικανούς.

Μια εύλαλη σιωπή.

Μια σιωπή που ελέγχει πιο πολύ κι' από λόγια πολλά και παχυλά.

Αυτός είναι ο Θεός μας. Η Φωνή Του είναι η σιωπή Του που ως «αύρα λεπτή» διαπερνά στα Βάθη του είναι μας.

Κι' όταν ο Πέτρος θα Τον αρνηθεί Εκείνος και πάλι θα σιωπήσει και θα μιλήσει μόνο μέσα από το Θεϊκό Του βλέμμα, για να γράψει ο ευαγγελιστής το περίφημο «εμβλέψας ο Ιησούς». Το βλέμμα Του ήταν καταλυτικότερο μυρίων λόγων και η σιωπή Του συγκλονιστική.

O Πτολεμαίδος Εμμανουήλ