|
 |
Αρχική » Νεότητα » Συμβουλές
 Έκλεινε τα ογδοηκοστά της γενέθλια. Στο γηροκομείο συνήθιζαν να ετοιμάζουν όμορφες γιορτές. Οι κοπέλες του ιδρύματος είχαν οργανώσει τα πάντα. Τούρτα, κεράκι με ερωτηματικό, έτσι για να γελάσουν και να παιγνιδίσουν.
Μαζί με τους ενοίκους του τελευταίου ορόφου, μπήκαν στο δωμάτιο της. Άνοιξαν την πόρτα και άρχισαν το τραγούδι
-Να ζήσεις……….
Τα χάσε, σάστισε, βούρκωσε. Ποτέ δεν της είχε κάνει κάποιος γενέθλια. Τι ειρωνεία. Χρειάστηκε να έρθει στο ίδρυμα για να γιορτάσει τα γενέθλια της; Δεν έφταιγαν όμως οι άλλοι. Το είχε πλέον αποδεχτεί, ότι γι αυτά που της συνέβησαν στην ζωή, δεν έφταιγαν πάντα οι άλλοι. Με τα δικά της χέρια έφτιαξε την μοναξιά της.
-Πες μας μία ευχή, τι θα ήθελες να κάνεις;
Δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί πολύ. Λες και το είχε αποφασίσει. Λες και ήξερε πάρα πάρα πολύ καλά τι ήθελα να ευχηθεί.
-Ένα πράγμα θέλω.
-Πες μας, είπαν χαμογελαστά οι κοπέλες του γηροκομείου.
-Να.., πριν πεθάνω, να με πάτε ένα δειλινό στην θάλασσα. Να δω το ήλιο, να περπατήσω στην άμμο με γυμνά πόδια, να αισθανθώ το αέρα, και έπειτα σε αυτή την τεράστια παραλία να κοιτάξω πίσω, μα πολύ πίσω, όσο μπορεί πλέον το γέρικο βλέμμα μου.
-Μα γιατί πίσω;
-Πίσω ναι. Να δω την ζωή που δεν έζησα και να ζητήσω συγνώμη από το Θεό που πέταξα το δώρο του.
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
|
|
Πατήστε εδώ για να το δείτε