Ερμηνεύοντας, αδελφοί μου χριστιανοί, την Θεία Λειτουργία τελειώσαμε τα  «Ειρηνικά», αυτά δηλαδή τα αιτήματα που λέγονται μετά το «Ευλογημένη η Βασιλεία». Και τα «Ειρηνικά» τελειώνουν όπως άρχισαν, με δοξολογία δηλαδή στην Αγία Τριάδα. Σε όλη την Θεία Λειτουργία, αγαπητοί μου, θα ακούμε τον παπά να λέει: «Του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», γιατί ο ύμνος στην Αγία Τριάδα είναι η σπονδυλική στήλη της Θείας Λειτουργίας.

Και τώρα η Θεία Λειτουργία προχωράει προς αυτό που λέμε «Μικρή Είσοδο». «Μικρή Είσοδος» είναι αυτό που κάνει ο Ιερέας, όταν παίρνει το Άγιο Ευαγγέλιο στα χέρια του από την Αγία Τράπεζα και έρχεται στο μέσον του Ναού, ενώ πριν από αυτόν προπορεύονται παιδάκια με αναμμένες λαμπάδες. Και φτάνοντας στο κέντρο του Ναού ο Ιερέας υψώνει το Άγιο Ευαγγέλιο ψηλότερα από το κεφάλι του και λέει: «ΣΟΦΙΑ. ΟΡΘΟΙ». Αυτό, αγαπητοί μου αδελφοί, σημαίνει ότι ο Χριστός κατεβαίνει από τα ουράνια-και τα ουράνια συμβολίζει το Ιερό-και έρχεται μεταξύ των ανθρώπων, για να κηρύξει τον άγιό Του λόγο.

Αλλά πριν από τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο προηγήθηκαν οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και ο Πρόδρομος Ιωάννης, που προετοίμαζαν τους ανθρώπους, για να υποδεχτούν κατάλληλα τον Μεσσία και να Τον πιστέψουν. Έτσι και στην Θεία Λειτουργία: Μετά τα «Ειρηνικά», που είπαμε, μέχρι το «Σοφία Ορθοί» ακούμε τις σάλπιγγες των προφητών που διαλαλούν τον ερχομό του Χριστού με την «Μικρή Είσοδο» και μας προετοιμάζουν καταλλήλως. Σε όλο αυτό το κομμάτι, που είναι η προετοιμασία για το «Σοφία. Ορθοί», ακούγονται τα «Αντίφωνα». Αυτές είναι οι φωνές των προφητών. Είναι το Πρώτο, το Δεύτερο και το Τρίτο Αντίφωνο. Παλαιότερα τα «Αντίφωνα» ήταν ολόκληροι ψαλμοί από την Παλαιά Διαθήκη. Τώρα όμως, για να μην κουράζεται ο λαός, δεν λέγονται ολόκληροι οι ψαλμοί, αλλά μόνο μερικοί στίχοι και στο τέλος του κάθε στίχου ψάλλεται ένα μικρό, δογματικό τροπαριάκι, που το λέμε «Εφύμνιο». Ένα τροπάριο δηλαδή που λέει για την πίστη μας. Στο πρώτο Αντίφωνο τέτοιο τροπάριο είναι το «Ταις πρεσβείας της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς». Και στο δεύτερο Αντίφωνο, ως τέτοιο τροπάριο, Εφύμνιο, όπως το είπαμε, είναι το «Σώσον ημάς. Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντας Σοι αλληλούια».

Αλλά το Αντίφωνο αυτό, αγαπητοί μου, το δεύτερο, έχει και ένα μεγαλύτερο τροπάριο, που είναι ένα μικρό «Πιστεύω». Είναι το «Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού…». Πραγματικά, ένα μικρό «Πιστεύω» είναι το Εφύμνιο αυτό, γιατί τα έχει όλα. Λέει για τον Χριστό μας ότι είναι «Αθάνατος». Και όμως! Ο Αθάνατος Υιός του Θεού, χριστιανοί μου, καταδέχτηκε για μας, για την σωτηρία μας, να σαρκωθεί στην Κοιλιά της Παναγίας μας και να γίνει άνθρωπος. «Ενανθρώπηση» του Υιού του Θεού το λέμε αυτό. Αλλά, προσέχετε! Έγινε άνθρωπος, πραγματικά άνθρωπος ο Υιός του Θεού, χωρίς όμως να πάψει να είναι Θεός, χωρίς να τραπεί η Θεότητά Του. Όλα αυτά τα λέει το μεγάλο Εφύμνιο του δευτέρου Αντιφώνου. Ακούστε πως το λέει: «Και καταδεξάμενος δια την ημετέραν σωτηρίαν, σαρκωθήναι εκ της Αγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, ατρέπτως ενανθρωπήσας». Αλλά λέει και περισσότερα για την πίστη μας το δογματικό αυτό τροπάριο. Λέει για τα Πάθη του Χριστού: «Σταυρωθείς τε, Χριστέ ο Θεός». Λέει για την Ανάσταση του Χριστού: «Θανάτω θάνατον πατήσας». Λέει ότι ο Χριστός είναι ένα από τα Τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Και ότι δοξάζεται μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα: «Εις ων της Αγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι».

Και τελειώνει η προετοιμασία αυτή για την υποδοχή του Ιερού Ευαγγελίου, δηλαδή για την υποδοχή του Χριστού. Τελειώνει, λέγω, με το τρίτο Αντίφωνο, για το οποίο θα σας μιλήσω στο επόμενο κήρυγμα.Σας εύχομαι ολόκαρδα να έχετε στην καρδιά σας και την οικογένειά σας την Χάρη της Θείας Λειτουργίας.

Ο Γόρτυνος Ιερεμίας