Δεν θα ήταν υπερβολή εάν έλεγε κανείς ότι αν έλειπε το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο από την Καινή  Διαθήκη θα έλειπε σημαντικότατο τμήμα της ζωής, και των λόγων του Κυρίου. Γιατί ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιο του περιέλαβε τα μεγάλα και πολύ σημαντικά θαύματα του Κυρίου, με σκοπό «ίνα πιστεύσητε ότι Ιησούς εστίν ο Χριστός ο Υιός του Θεού» (Ιω. Κ΄ στιχ. 31) δηλ: να πιστεύσουμε ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού ο Σωτήρας των ανθρώπων. Ανάμεσα στα υπερφυσικά θαύματα συγκαταλέγεται εκείνο της μεταβολής του νερού σε κρασί στον εν Κανά Γάμο, η θεραπεία του Παράλυτου της Βηθεσδά, την γιατρειά του εκ γενετής τυφλού, η Ανάσταση του τετραήμερου Λαζάρου αλλά και το ηθικό θαύμα της μετάνοιας της Σαμαρείτιδος.Με λίγα λόγια ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο Ιερό Κείμενο του Ευαγγελίου του εξαίρει την προσωπικότητα του Κυρίου και τον ανακηρύττει Θεό και Σωτήρα των ανθρώπων δηλ. Θεολογεί αφού ομιλεί για τον Θεό, για την Ζωή του, τις Πράξεις του, τα Θαύματά του, την Διδασκαλία Του.

     Προυπόθεση όμως της Θεολογίας του Ιωάννη ήταν η Αγάπη. Ένας ύμνος της Εορτής του λέει: « πλήρης γέγονας της Αγάπης πλήρης γέγονας και της Θεολογίας» δηλ. αφού η ψυχή του γέμισε από αγάπη, στην συνέχεια του άρχισε  να συλλαμβάνει και να ξεχειλίζει τα υπερκόσμια  νοήματα όπως  καταγράφηκαν μέσα στο Ευαγγέλιο, τις Επιστολές του, και στην Αποκάλυψη. Περίπου εκατό φορές συναντά ο αναγνώστης στα θεόπνευστα συγγράμματα του Ιωάννη την λέξη αγάπη και αγαπώ και διακηρύττει μέσα από τις λέξεις αυτές την μεγάλη δύναμη που περικλείει η σπουδαία αυτή αρετή. Μία αρετή που δυστυχώς στις ημέρες μας ξέφτισε και για τους περισσότερους δεν υπάρχει. Συνήθως αγαπούμε κάποιον επειδή από την αγάπη αυτή απορρέει κάποιο συμφέρον. Όμως τα λόγια του Χριστού τα οποία κατέγραψε ο Ευαγγελιστής μας, λένε «Αγαπάτε αλλήλους». Όλους. Ανεξαιρέτως. Και τους φίλους και τους εχθρούς. Και αυτούς που μας αγαπούν και αυτούς που μας μισούν. Και τους αλλόπιστους. Και τους αλλοεθνείς. Και τους συκοφάντες μας. Και τους λασπολόγους μας. Όλον τον κόσμο. Η αγάπη μας να μην έχει όρια.

    Μην ξεχνάμε ότι η θρησκεία του Ναζωραίου είναι θρησκεία της Αγάπης. Και επίσης να μην ξεχνάμε ότι η μεγαλύτερη αρετή, αλλά και η κυριότερη εντολή που άφησε ο Χριστός στον κόσμο είναι η Αγάπη η οποία αποτελεί κριτήριο για την μέλλουσα κρίση.Η αγάπη είναι χρυσός που δεν χάνει ούτε την αξία του, ούτε την λάμψη του. Κι΄ αν ακόμη πέσει στην λάσπη δεν αλλοιώνεται αλλά απλώνει τις φτερούγες της και στεγάζει κάτω απ΄ αυτές τους πάντες. Ας καλλιεργήσουμε στην ζωή μας την απεριόριστη Αγάπη μέσα από τις τρείς εκφάνσεις της, την Συγγνώμη, την Συμπόνια και την Θυσία. Όπου σύννεφα μίσους έχουν καλύψει τον ουρανό του εαυτού μας εκεί πρέπει ο ήλιος της Συγγνώμης να ανατείλει και να τα κάνει όλα «καινούργια και φωτεινά». Ένας σοφός μας συμβουλεύει «Το μίσος δεν υποχωρεί με μίσος αλλά με αγάπη». Πάνω απ΄ όλα όμως να στέκεται το παράδειγμα του Ναζωραίου ο οποίος συγχωρούσε τους σταυρωτές Του την ώρα της φρίκης. Έπειτα η συμπόνια δηλ. η ανάγκη να συμμεριζόμαστε τα δεινοπαθήματα των άλλων και να συμπάσχουμε μ΄ αυτούς. Το δράμα του κόσμου που κείται γύρω μας, άρρωστοι, πονεμένοι, άστεγοι, βασανισμένοι, δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους γιατί το ποτάμι της δυστυχίας θα παρασύρει κάποτε και μας.

    Τέλος η θυσία πρέπει να διακρίνει εκείνον που εφάρμοσε την αγάπη. Θυσίες προσωπικές, οικογενειακές, οικονομικές μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους προσφέροντας τον εαυτό μας στον βωμό της Αγάπης. Ο Αγ. Ιωάννης ο Θεολόγος ας είναι το πρότυπο εκείνο που καλούμαστε να αντιγράψουμε πιστά, προκειμένου να γίνουμε και εμείς όπως εκείνος «μαθηταί της Αγάπης».

Ποιμήν (μακάρι) ο Καλός!