≪Νά ζεῖς χωρίς πατρίδα δέν μπορεῖς. Ὕστερα ἀπό τήν ἀγάπη στό Θεό, εἶναι ἡ ἀγάπη τῆς πατρίδος≫ γράφει ὁ μεγάλος ποιητής μας Κωστής Παλαμᾶς. Τό πιό ἱερό πρᾶγμα γιά κάθε ἄνθρωπο εἶναι τό χῶμα τῆς πατρίδος, ἡ σημαία, τά βουνά, οἱ θάλασσες, οἱ κάμποι, ἡ ἱστορία, τά ὁλοκαυτώματα, τά ἡρῶα, οἱ Ἐκκλησίες, οἱ γιορτές, οἱ ἄνθρωποι, τά ἔθιμα, τά λουλούδια, τά πουλιά, τά σύννεφα, ὁ ἀέρας, ἡ μυρωδιά τῆς πατρίδος. Στήν Ἑλληνική ψυχή ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων ἡ ἔννοια τῆς πατρίδος εἶναι βαθειά ριζωμένη καί κανένας δέν μπόρεσε νά τήν ξεριζώσει. Τό χῶμα της εἶναι ποτισμένο μέ τό αἷμα τοῦ λαοῦ της καί ὁ ἔρωτάς του γι’ αὐτήν εἶναι μέχρι θανάτου.

Αὐτή ἡ πατρίδα πού λέγεται Ἑλλάδα, εἶναι συντονισμένη στό πνεῦμα τῆς οὐράνιας πατρίδας. Τό χῶμα της εἶναι ἀρωματισμένο μέ τήν εὐωδία τῆς ἁγιότητος, τά βουνά καί οἱ κάμποι της εἶναι στολισμένα μέ τά ἱερά σκηνώματα τῆς πίστεως, ἡ ἱστορία της εἶναι γραμμένη μέ τά διδάγματα καί τίς θυσίες τῶν ἁγίων. Εἶναι ἁγία πατρίδα, πού ἀνάγει τόν ἄνθρωπο καί συντελεῖ στή δημιουργία μιᾶς κοινωνίας, τῆς ὁποίας οἱ πολίτες γίνονται οὐρανοπολίτες. Ἔτσι πορεύεται τό γένος μας καί ἔτσι ὁραματίσθηκαν τό νέο Ἑλληνικό κράτος οἱ ἀγωνιστές τῆς ἐλευθερίας του. Γι’ αὐτό ἄρχισαν μέ τήν ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ὅπως ἔλεγε ὁ Στρατηγός Μακρυγιάννης ≪Οἱ Ἕλληνες ὁρκίστηκαν νά δουλέψουν γιά θρησκεία καί πατρίδα≫.

Σήμερα, ὅπως ὅλες οἱ ἀξίες κλυδωνίζονται καί ἀνατρέπονται ἀπό τούς διαγγελεῖς τῆς νέας ἐποχῆς, πού θέτουν πάνω ἀπό τό πνεῦμα τήν ὕλη καί ἡ ἔννοια τῆς πατρίδος ἀποχρωματίζεται καί προσβάλλεται. Ἡ φιλοπατρία χαρακτηρίζεται ὡς ἐθνικισμός. Οἱ ἐθνικές μνῆμες σιγά-σιγά ὑποβαθμίζονται. Ὅ,τι θυμίζει Ἑλλάδα ἔρχεται σέ δεύτερη μοίρα. Προέχει τό μοντέλο τῆς παγκοσμιοποιήσεως.

Βέβαια μέ ὅλα αὐτά τά γραικυλίσματα μερικῶν δουλοπρεπῶν καί ξεπεσμένων Ἑλλήνων, ≪ἡ Ἑλλάδα ποτέ δέν πεθαίνει≫. Ὁ λαός της δοκιμάζεται μέσα σ’ αὐτή τή χοάνη τῶν μολυσμένων λημμάτων καί ἡ πορεία στά πεπρωμένα τῆς ἱστορίας ναρκοθετεῖται. Ἄς κάνουμε ὅμως ὑπομονή. Κι αὐτό θά περάσει.

+ Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Απο την''Φθιωτική Εκκλησιαστική Φωνή''Τεύχος 78.