"Ο,τιδήποτε πάθουμε άδικα από κάποιον,ο Θεός υπολογίζει την αδικία αυτή είτε προς διάλυση των αμαρτημάτων μας, είτε προς απόδοση αμοιβής…'' Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος



Ιερές Ακολουθίες του μήνα
Αρχική » Κατήχηση » Κηρύγματα

Σήμερα ἔχουμε μία Κυριακή ἀφιερωμένη στήν κραυγή τοῦ ἀνθρώπου γιά βοήθεια. Ἐπίσης ἑορτάζουμε τή μνήμη τοῦ μεγάλου ὁσίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος δίδαξε τόν πρακτικό τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ πιστός θά ζητήσει τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ στή ζωή του γιά τή σωτηρία του.

Ὁ πονεμένος πατέρας τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἱκετεύει κραυγάζοντας  πρός τόν Ἰησοῦ «βοήθησον ἡμῖν σπλαχνισθείς ἐφ’ ἡμᾶς». Μέ ἀγωνία ζητάει βοήθεια γιά τό παιδί του. Μέ μία ἀνάλογη ἀγωνία, σάν ἐκεῖνον, στεκόμαστε ὅλοι ἀπέναντι στόν Κύριο καί φωνάζουμε «βοήθησον ἡμῖν σπλαχνισθείς ἐφ’ ἡμᾶς», ζητῶντας βοήθεια γιά τόν ἑαυτό μας καί γιά τούς δικούς μας ἀνθρώπους. Αὐτή ἡ ἐκζήτηση τοῦ θείου ἐλέους γίνεται μέσα ἀπό μία πορεία πρός τό Χριστό. Ὅπως ὁ πονεμένος πατέρας ἔτρεξε γιά νά συναντήσει τόν Ἰησοῦ, ἔτσι κι ἐμεῖς τρέχουμε πρός τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέ ἐλπίδα καί προσμονή. Αὐτή ἡ διαδρομή πρός τή θεϊκή παρηγοριά ἀποτελεῖ τόν ἀσκητικό ἀγώνα τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Χωρίς ἀσκητική προσπάθεια δέν ἐπιτυγχάνεται ἡ συνάντηση μέ τό Θεό.

Ἡ ἀσκητική διαδρομή τοῦ πιστοῦ δηλώνει τήν πρόθεσή του νά συναντήσει τόν Κύριο. Χωρίς αὐτή τήν πρόθεση ὁ Θεός σέβεται τόν ἄνθρωπο καί δέν τόν βοηθάει, ὄχι ἐπειδή δέν τό θέλει ἀλλά ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος ἀρνεῖται νά συναντηθοῦν.  Γιά νά ὁδηγήσει ὁ ἀσκητικός ἀγώνας στό Θεό, χρειάζονται συγκεκριμένοι τρόποι μέ τούς ὁποίους θά δοθεῖ. Ὅπως ὁ ἀθλητής ἐπιβραβεύεται μόνον ὅταν κάνει σωστά καί νόμιμα τήν ἄθλησή του, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος εἰσπράττει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ μόνον ὅταν κάνει σωστά καί μέ προσοχή τήν ἄσκησή του. Τό σωστό τρόπο τῆς ἀσκητικῆς προσπάθειας τόν βρίσκουμε στό βιβλίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναῒτου, πού ὀνομάζεται «Κλίμαξ». Ὀνομάζεται ἔτσι, διότι εἶναι πράγματι μία κλίμακα, δηλαδή μία σκάλα πού ἀνεβάζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τή γῆ στή συνάντησή του μέ τό Θεό. Σέ πολύ γενικές γραμμές, σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο, ἡ ἄσκηση ἔχει διπλό χαρακτήρα.

Εἶναι ταυτόχρονα ἀφαίρεση καί πρόσθεση, ἀπάρνηση καί ἀποδοχή, στέρηση καί προσθήκη. Ὁ ἀσκητής δέν πρέπει νά κολλήσει σέ καμία μονομέρεια. Κάθε μονομέρεια ἀκυρώνει τήν ἀσκητική προ104 σπάθεια. Ἀπό τή μία πλευρά στερεῖται καί ἀπό τήν ἄλλη προσθέτει. Δέν μπορεῖ μόνον νά ἀπαρνιέται κάποια πράγματα, πρέπει καί ν’ ἀποδέχεται κάποια ἄλλα. Δέ γίνεται μόνο νά ἀφαιρεῖ, εἶναι ἀπαραίτητο καί νά προσθέτει. Ἡ ἄσκηση εἶναι ὁλοκληρωμένη, ὅταν αὐτός πού τήν κάνει ἐλευθερώνεται ἀπό καθετί πού τόν χωρίζει ἀπό τό Χριστό, ἀλλά ταυτόχρονα υἱοθετεῖ καί κυνηγάει καθετί πού τόν ἑνώνει μέ τό Χριστό. Κατ’ ἀρχήν ὁ ἀσκητής ἀπαρνιέται τόν κόσμο καί τήν κοσμική νοοτροπία. Παράλληλα, ὅμως, υἱοθετεῖ τόν κόσμο, προσεύχεται γι’ αὐτόν, τόν ἐξαγιάζει μέ τίς πρεσβεῖες του καί τόν καθαρίζει μέ τό παράδειγμά του. Ὁ ἀσκητής ἀπορρίπτει καί ἀποστρέφεται τήν ἁμαρτία. Ταυτόχρονα ὅμως δεν τή φοβᾶται, ἀλλά μάχεται ἐναντίον της. Ἐπίσης, ἐνῶ ἀπορρίπτει τήν ἁμαρτία, ἀγαπάει τόν ἁμαρτωλό καί ἐξαντλεῖ κάθε περιθώριο γιά νά τόν βοηθήσει.

Ὁ ἀσκητής στερεῖ τόν ἑαυτό του ἀπό χαρές καί ἀπολαύσεις ἁπλές καί καθημερινές, ὅπως εἶναι τό πολυποίκιλο φαγητό, ἡ διασπαστική διασκέδαση, οἱ φαιδρές παρέες, τά μουσικά ρεύματα καί ὅλες οἱ γήινες καί φθαρτές παροχές πού ἱκανοποιοῦν τίς πέντε αἰσθήσεις. Δέν μένει, ὅμως, μόνο στή στέρηση καί στήν ἄρνηση. Προχωράει στήν πρόσθεση καί στή θέση. Ὁ ἀληθινός ἀσκητής προσθέτει στή ζωή του ἕνα στοιχεῖο πού τόν ξεχωρίζει ἀπό τούς ἄλλους. Αὐτό εἶναι ἡ προσευχή. Ὁ ἀσκητικός ἀγώνας δίνεται γιά νά αὐξήσει ὁ ἄνθρωπος τήν προσευχή. Οἱ στερήσεις καί οἱ ἑκούσιες ἀπαγορεύσεις ἔχουν νόημα καί νοστιμιά μόνον ὅταν καλλιεργοῦν τήν προσευχή. Ὁ ἀγωνιστής στερεῖται ὄχι γιά νά χάσει ἀλλά γιά νά ἔχει. Στερεῖται τά καθημερινά, γιά νά ἔχει τά αἰώνια. Στερεῖται γεύσεις, ἡδονές, ὑλικές χαρές, γιά νά ἔχει χάρη, εὐλογία, ἐπαφή καί συνομιλία μέ τό Χριστό. Ὁ ἀσκητής προσθέτει ἐπίσης στή ζωή του τήν ἀρετή. Ἀρνεῖται τήν πτώση, τή γεύση τῆς ἁμαρτίας, διότι πεινάει καί διψάει γιά δικαιοσύνη.

Ὁ ἀθλητής τοῦ πνεύματος βελτιώνει τήν ποιότητα τοῦ χαρακτήρα του, περικόπτει τά ἐλαττώματα, ἀποφεύγει τίς πτώσεις, καθαρίζει τή βρωμιά, ὄχι γιά νά εἶναι καλός, ὄχι γιά νά κερδίσει φήμη, ὄχι γιά νά ἔχει ἥσυχη συνείδηση. Ἀγωνίζεται νά αὐξήσει τήν ἀγάπη, νά θεμελιώσει τήν ταπείνωση, νά κινηθεῖ μέ διάκριση, μόνο καί μόνο γιά νά καταστήσει τόν ἑαυτό του κατάλληλο κατοικητήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Δέν γίνεται καλός ἀπό ἠθική ἀνησυχία. Γίνεται καλός ἀπό ὀντολογική ἀγωνία. Ἐπιθυμεῖ νά μοιάσει στό Χριστό, νά κερδίσει τήν υἱοθεσία τοῦ Πατέρα, νά φωτιστεῖ ἀπό τό Πανάγιο Πνεῦμα. Ὁ ἀσκητής βελτιώνεται, γιά νά γίνει ἄξιος τοῦ σκοποῦ γιά τόν ὁποῖο πλάστηκε. Χάνει ἀπό τά ἀνθρώπινα, γιά νά κερδίσει τά θεϊκά. Στήν καθημερινή μας πορεία ἀμέτρητες φορές ἐπιθυμοῦμε νά φωνάξουμε πρός τό Χριστό τό: «βοήθησον ἡμῖν σπλαχνισθείς ἐφ’ ἡμᾶς».

Γιά  νά κερδίσουμε, ὅμως, τά σπλάχνα καί τήν προσοχή τοῦ Κυρίου, αὐτή ἡ κραυγή μας θά συνοδεύεται καί ἀπό τήν ἀσκητική μας προσπάθεια. Ἡ ἄσκηση δέν προορίζεται μόνο γιά τούς μοναχούς καί τίς μοναχές. Ἀσκητής γίνεται κάθε πιστός πού ἀγαπάει τό Χριστό, πού ἀποφεύγει τήν ἁμαρτία καί προσκολλᾶται στήν ἀρετή. Ἀσκητές ὀφείλουμε νά γίνουμε ὅλοι μας μέ τήν ἀποστροφή μας πρός τό κακό καί μέ τήν προσθήκη τοῦ καλοῦ. Μακάρι αὐτό τό ὄντως καλό, πού δέν εἶναι κατάσταση ἀλλά πρόσωπο, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, νά μᾶς ἀγκαλιάσει καί νά τό ἀγκαλιάσουμε ἤ, μᾶλλον, νά Τόν ἀγκαλιάσουμε, γιά νά γίνει ὁ ἀγώνας μας καρποφόρος καί σωτήριος.

 

Ι.Μ Δ





Επίκαιρα κείμενα

DVD Πατήστε εδώ για να το δείτε

Επικοινωνία | Ο Ναός μας | Εκδόσεις
Copyright Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου του Νέου, με την υποστήριξη της e-RDA