Ἡ μητέρα, λένε οἱ μεγάλοι κοινωνιολόγοι, μέ τήν στοργή της κρατάει τά παιδιά της σέ ψυχική ἰσορροπία. Τά μαθαίνει νά ξέρουν καί νά μποροῦν νά ξεπερνοῦν τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, νά γίνονται ἄνθρωποι γεμάτοι καλωσύνη, δυνατοί, ἀκατάβλητοι! Στούς δέκα μεγάλους ἄνδρες, λέει ἕνας ἱστορικός, οἱ ἐννέα, αὐτό πού ἔγιναν, τό χρωστοῦσαν στήν μητέρα τους!

Ἄν ἡ κάθε ἁπλή γυναίκα-μητέρα ἔχει τέτοια παρουσία στήν ζωή τῶν παιδιῶν της, πόση ἄραγε ἔχει ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί Μητέρα ὅλων μας, ἡ Παναγία;».Ὑπῆρξε τέλεια στήν πίστη, καί τέλεια σέ ὅλες τίς ἀρετές! Μπορεῖ νά μήν εἶναι τέλεια καί στήν ἀγάπη; Σέ ἕνα τροπάριο τήν παρακαλοῦμε: «Συγγενοῦς οἰκειότητος μή ἐπιλάθη, Δέσποινα». Ἔχουμε μιά συγγένεια, πού τήν θέσπισε ὁ Χριστός. Ἡ Παναγία δέν τήν ξεχνάει! Ποτέ! Ἐμεῖς τήν ξεχνᾶμε. Ἐμεῖς πρέπει νά ἀγωνιζόμαστε νά τήν θυμόμαστε! Καί νά προσευχόμαστε σ’ Αὐτήν, ὅσο πιό συχνά μποροῦμε μέ ἐμπιστοσύνη καί σταθερή ἐλπίδα.

Γι’ αὐτό, ὅταν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι λίγο μετά τήν Κοίμησή της τήν ἐπικαλέστηκαν, ἰκετεύοντάς την: «Παναγία Θεοτόκε βοήθει ἠμίν», ἡ Παναγία φάνηκε ἀνάμεσά τους καί τούς εἶπε:

- Θά εἶμαι μαζί σας μέχρι τήν συντέλεια τῶν αἰώνων,
νά σᾶς παρηγορῶ‧
νά σᾶς προστατεύω‧
νά σᾶς βοηθῶ‧
νά σᾶς διδάσκω‧
νά σᾶς δείχνω τόν δρόμο καί τόν στόχο σας.

Ὅλη μας ἡ ζωή, ἡ ἐδῶ καί ἡ ἐκεῖ, ἕνα πλοῦτο ἔχει: Τήν καλωσύνη, τό ἔλεος καί τή φιλανθρωπία τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό κι ἐμεῖς ἀπευθυνόμενοι σ’ Αὐτήν τῆς λέμε ταπεινά: Σέ μακαρίζουμε, πού ἔγινες Μητέρα τοῦ ποιητοῦ τῶν ἁπάντων Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ. Καί σάν Μητέρα μας, Σέ παρακαλοῦμε: Μή παύσεις νά Τόν ἱκετεύεις γιά μᾶς! Ἐμεῖς, μετά ἀπό τόν Χριστό, ὅλες μας τίς ἐλπίδες τίς στηρίζουμε σέ σένα, Θεοτόκε, Πανύμνητε καί Ἀπειρόγαμε!

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ †Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου,

«Ἡ Πάντων Χαρά – Κηρύγματα σέ Θεομητορικές ἑορτές».